حمید هنرجو، نویسنده کتاب «پسر خرمشهر»، روایت زندگی شهید محمد جهانآرا به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: با گذر زمان، فراموشی برخی از مفاخر و بزرگان کشور امری طبیعی است؛ اما در این میان، چهرههایی همچون شهید محمد جهانآرا جایگاهی ویژه در تاریخ معاصر ایران دارند که شایسته توجه و شناساندن بیشتر به نسل امروز و فردا هستند. بیتردید، همه شهدا گرانقدرند و برای عزت و استقلال کشور تلاش کردهاند، اما برخی از آنها همچون جهانآرا نقش برجستهتری در مقاطع حساس ایفا کردهاند که نباید مغفول بماند.
او در ادامه افزود: یکی از انگیزههای اصلی برای معرفی چنین چهرههایی، توجه به مخاطب کودک و نوجوان است؛ چرا که بزرگسالان اغلب دیدگاههای سیاسی و فکری تثبیتشدهای دارند و تغییر این باورها نیازمند پژوهش و کار تاریخی عمیق است. در حالیکه کودکان و نوجوانان هنوز در حال شکلگیری باورها و شخصیت خود هستند و میتوان با معرفی درست و هنرمندانهی اسطورههای واقعی، تأثیر ماندگاری در ذهن و دل آنها گذاشت.
نویسنده کتاب «پسر خرمشهر» با اشاره به ضرورت روایت واقعگرایانه از زندگی شهدا برای نسل کودک و نوجوان بیان کرد: آشنایی کودکان و نوجوانان با بزرگان و مفاخر ملی یکی از مهمترین گامها در تربیت فرهنگی و هویتی آنان است. در این مسیر، نه میتوان با دستورالعملهای خشک موفق بود و نه با شعارهای پرزرقوبرق؛ چرا که تجربه نشان داده است که شعارزدگی، بهویژه برای نسل جوان، اثر معکوس دارد و ممکن است باعث گسست آنان از کتاب، تاریخ و هویت ملی شود.
هنرجو با تاکید بر پرهیز از اغراق و بزرگنمایی گفت: در روایت زندگی شهدا، آنچه اهمیت دارد، صداقت، صحت تاریخی و پرهیز از اغراق است. برخی بهاشتباه میکوشند با افزودن جزئیات غیرواقعی یا برجستهسازیهای نادرست، داستان شهدا را برجسته و بزرگ کنند؛ در حالیکه این قهرمانان، خود بهواسطه عمل و اخلاصشان، آنچنان بزرگ و تأثیرگذارند که نیازی به روایتهای غیرواقعی ندارند.
او ادامه داد: واقعیت این است که هر فردی که برای این سرزمین قدمی برداشته، جایگاهی بزرگ دارد و ما باید این بزرگی را با بیانی ساده، صادقانه و نزدیک به زندگی واقعی، به کودکان منتقل کنیم؛ تا آنها با این مفاخر احساس نزدیکی کنند، نه آنکه از آنها فاصله بگیرند.
این نویسنده ادبیات پایداری اظهار کرد: درک تاریخ را شرط ضروری برای نویسندگی در حوزه ادبیات مقاومت دانست و بیان کرد:. توانایی درک تاریخ برای یک نویسنده بسیار حیاتی است؛ زیرا بدون درک عمیق از زمان و زمینهی تاریخی، نوشتن درباره آن دوره بهنوعی تحریف یا بیارتباط خواهد بود.
هنرجو در پایان گفت: در کنار آموزش تکنیکی داستاننویسی، آنچه کمتر قابل آموزش است، توان ذهنی و قدرت تخیل تحلیلی نویسنده است. کلاسها و کارگاههای آموزشی میتوانند اصول را منتقل کنند، اما در نهایت، این توانمندی ذهنی و عمق درک نویسنده است که تعیین میکند آیا میتواند اثری ماندگار و واقعی خلق کند یا نه. نویسندهای که این توان را در خود نمیبیند، بهتر است وارد این حوزه نشود؛ چرا که این عرصه به دقت، صداقت، و شناخت عمیق نیاز دارد.
نظر شما