به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم، مهدی حمیدی پارسا در آیین اختتامیه نخستین سوگواره هنر و اندیشه عاشورایی که در تالار شهید آوینی قم برگزار شد، گفت: اول از همه خدا را شکر میکنم که با هنر و دین به زندگی ما معنا داد. اگر به جزئیات زندگی نگاه کنیم، اگر جهان را با تغییر و حرکتی دائمی آن در نظر بگیریم ممکن است به نظر برسد یک چرخش و حرکت آشفته و بیمعنا مواجهیم. گویی بیجهت و بیغایت و سردرگم است. ما یک اتصال میخواهیم، یک نقطه ثابت در این جهان پرآشوب که به زندگی ما معنا بدهد.
وی افزود: خدا را شکر میکنم که با دو چیز به زندگی ما ثبوت و معنا داده است؛ یکی زیبایی و هنر و دومی آیین و معنویت و چه بسا این دو یکی باشند.
حمیدی پارسا ادامه داد: خدا را شکر میکنم که امروز آنقدر حرکت و تغییر جهان با ما همراه بوده که در این زمان و مکان در باب هنر و اندیشه عاشورایی بگوییم و بشنویم. میخواهم از یک حقیقت سخن بگویم از یک سنت و فرهنگ هزار ساله ما، منظورم ما ایرانیهای مسلمان است. خیلی مفتخریم و خیلی مغموم. مفتخریم که در بستر سنتی متولد شدهایم که با معنا و حقیقت نسبت دارد.
رئیس موسسه آموزش عالی هنر و اندیشه اسلامی با عنوان کردن این نکته که هنر در سنت ما چیست و منشأ آن کجاست
وی بیان کرد: خدا گفت «کُن» و عالم پدیدار شد. پس عالم تبلور کلمه «کُن» است. بنابراین همه عالم یک کتاب است مشتمل بر کلمات حق که بسز یافته همان یک کلمه است.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: منشا هنر در سنت ما به حق باز میگردد. در این سنت فرهنگی که ما با مفتخریم وجود حقیقتی واحد است و کثرات حاصل تجلیات حقیقت وجود است همان صنعت حق.
وی افزود: پس در قوس نزول حرکتی از وحدت به کثرت است و بعد در قوس صعود قرار است بازگشتی به وحدت باشد. این کار هنر است. هر چیزی باید به اصل خویش بازگردد. این میشود هنرمندی انسان در این عالم پس اگر منشأ هنر خداوند است باید آن نیز هموست.
حمیدی پارسا بیان کرد: پس هنر حقیقی چنین شان و رتبهای دارد. چنین حکمتی دارد. ما مفتخریم به این سنت و در این عین حال مغموم و غم زدهایم که این سنت ارزشمند را فراموش کردیم. اسیر بازیهای دنیای جدید شدیم و یادمان رفته است که آنچه برای ما اصالت داشت معنا بود. اسیر رنگ شدهایم و از بیرنگی حقیقت دور و البته نتیجه این اتفاق ناخوش احوالی و جنگ و جدل است و نفی و طرد.
وی اضافه کرد: آنچه ما را پیرامون حقیقت عالم جمع میکند و به ما معنا میدهد و هنرمندان را به مسیر خود باز میگرداند امام حسین است. خدا را شکر که امام حسین داریم. خدا را شکر که عاشورا داریم که اگر نبود نمیدانیم چه بر سر ما آمده بود.
عضو هیات علمی موسسه آموزش عالی هنر و اندیشه اسلامی گفت: اسم این آیین هنری را هنر و اندیشه عاشورا گذاشتهایم چون فکر میکنیم هنر اگر با اندیشه عاشورایی جمع شود حرکت در قوس صعود آغاز میشود. هنرمند اگر حقیقتاً هنرمند است باید در این سنت زلال سیر کند. بنده منکر ارزشهای هنر جدید نیستم. حتی گاه از دوستداران و طرفداران آن هستم اما هنرمند یک اتصال میخواهد که اگر نباشد ویران و سرگردان میشود و در آخر نمیشود آنچه باید بشود.
حرکت آفاقی حضرت امام حسین مشهود است
در بخش دیگری از این برنامه امیرعلی عموزاده مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی بیان کرد: هر کسی به نوعی به دستگاه سیدالشهدا و به کشتی اسرع حضرت ابیعبدالله عرض ارادت میکند. منجمین به نوعی میگویند دهم محرم روز عاشوراست. ادبا و شعرا، اهل عرفان و تصوف و فلاسفه هر کدام به نوعی اظهار ادب میکنند. اصولیین، فقها و کلامیها هم عرض ارادت دارند. شما هنرمندان چگونه این ساعت عرض ارادت میکنید. هرچند همه آن رشتهها اگر بحث هنر نباشد ماندگار نخواهد شد
وی ادامه داد: ماندگاری این رویداد با تلاش هنرمندان شکل گرفته است. واقعه عاشورا به شکلهای مختلف به آن پرداخته شده اما درباره یکی از وجوه غفلت شده است.
عموزاده افزود: روضههای ما در طول سال قطع نمیشود. یاد و عظمت سیدالشهدا در خاطر ما کهنه نمیشود. چه کارکردی در جان ما دارد. حرکت
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی بیان کرد: حرکت آفاقی حضرت امام حسین مشهود است اما چرا به ابعاد انفسی عاشورا نمیپردازیم. جایگاه شهدای کربلا در وجود ما کجا، چگونه و چه کارکردی دارد. اگر کسی به این حرکت رنگ بیشتری بزند هنرمندان بزرگ ما هستند.
نظر شما