به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، اين اثر ميكوشد يكي از خصلتهاي مهم پيامبران الهي و اولياء و صالحان را كه خداوند حكيم آن را براي انبياء و مقربان خود شرط رستگاري قرار داده است، به روشني تبيين كند.
در بخشي از معرفي نويسنده، توسط مترجم اين كتاب آمده است: «حسين، فرزند سعيد، فرزند حماد، فرزند مهران، از اهالي اهواز و از خانواده و ذراري مواليان حضرت سجاد عليبن الحسين(ع) ميباشد. كنيه او ابومحمد است. او از اهالي كوفه بوده كه به همراه برادر خود ـ حسنبن سعيد ـ رهسپار اهواز شد كه در نهايت به عنوان اهوازي مشهور گشت. او هم عصر امام رضا، امام جواد و امام هادي(ع) بوده و از ايشان كسب فيض و نقل روايت نموده است؛ و بدين جهت از اصحاب ايشان شمرده شده، كه نام او در اغلب كتابهاي رجال ثبت گرديده است.»
بر اساس مطالب كتاب، همه اصحاب و بزرگاني كه در كتابهاي خود نامي از او به ميان آوردهاند، مدح و ثنايش كردهاند. شيخ طوسي او را در دو كتابش ـ رجال و فهرست ـ «ثقة» توصيف كرده است. علامه حلي در كتاب رجالي خود «خلاصه» با اصطلاحات رجالي همانند «ثقة»، «عين» و «جليلالقدر» او را تعريف كرده و ابن نديم گفته است: «حسن و حسين فرزندان سعيد اهوازي از اهل كوفه بوده و نسبت به اهل زمان خود جامعترين افراد از جهت آشنايي به فقه و ديگر آثار و مناقب و فضائل اهلبيت عصمت و طهارت(ع) بودند.»
براساس مطالب كتاب، علامه مجلسي، با يادآوري يكي از كتابهاي او گفته است: يكي از اصول عمده (اوليه) محدثين، شيخ موثق حسين بن سعيد اهوازي است كه كتاب «الزهد» و «المؤمن» نيز از تأليفات اوست.
اين محدّث عظيمالقدر (حسينبن سعيد) از اعلام و محدثين قرن دوم و سوم هجري است كه در اواخر عمر به شهر قم آمد و بر «حسنبن ابان» وارد شد و در اين شهر وفات يافت، ولي حتي پس از بررسي منابع موجود تاريخي، حديثي و رجالي، اثري از تاريخ وفات و محل دفن وي به دست نيامد.
علماي علم لغت، زهد را چنين معنا كردهاند: ترك كردن چيزي، بيميل شدن، چشم پوشي كردن از آن، رها كردن، كنار گذاشتن، بيارزش دانستن و خوار شمردن آن، كناره گرفتن. آنها از كلمه «زاهد» اين معاني را استنباط ميكنند: پارسا، تارك دنيا، گوشهگير.
درباره كلمه زهد از جهت اصطلاح علماي اخلاق چنين آمده است: «خلاف علاقه و اشتياق به دنيا، عكس دوستي و عشق به ماديات.»
بزرگان فرمودهاند كه زهد از سه طريق حاصل شود: ترك كردن «زينتها و تجملات»، «هوي و هوس»، «دنيا و متعلقات آن». بنابراين حرف (ز) اشاره به اولين، حرف (هـ) اشاره به دومين و حرف (د) اشاره به سومين خواهد بود.
در فضيلت زهد و زاهد در روايات آمده است: شيخ صدوق با سند خود، از فاطمه دختر امام حسين، از فاطمه زهرا(ع)، از رسول گرامي اسلام(ص) نقل ميكند كه فرمود: «اولين وسيله پاكي و تكامل اين امّت، زهد و يقين است؛ و هلاك كننده ايشان، حرص است و تنگ نظر بودن و آرزوي ماديات داشتن.»
امام محمد باقر(ع) فرمود: «از امير مؤمنان علي(ع) درباره ايمان سؤال شد؟ در جواب فرمود: ايمان بر چهار ركن استوار است: صبر، يقين، عدالت و جهاد. صبر بر چهار شعبه است: شوق، دلسوزي، زهد و انتظار و مراقبت؛ پس هر كه شوق بهشت داشته باشد، از شهوات و آرزوهاي نفساني به دور است. هر كه دلسوز خود باشد و از آتش بترسد از گناهان فرار و توبه مينمايد. هر كه در دنيا پارسا و زاهد باشد، مصيبتها و مشكلات زندگي بر او آسان و هموار ميشود و هر كه در انتظار و مراقب مرگ و مردن باشد، كارهاي خير بسيار و با سرعت انجام ميدهد.» و نيز فرمود: «از ارزشمندترين كمكهاي اخلاقي براي تكامل دين، زهد و پارسايي در امور دنيا است.»
امام صادق(ع) نيز درباره زهد فرموده است: «تمامي خيرات در اتاقي قرار گرفته و كليد آن زهد و پارسايي در امور دنيا است.» و همچنين فرمود: «هر كه در دنيا زهد ورزد، خداوند نور حكمت را در قلبش تثبيت نمايد و زبانش برحكمت گويا باشد و نسبت به عيبهاي دنيا، دردها و درمانهاي آن بصيرت يابد و از دنيا در كمال سلامت (دين خود) به آخرت منتقل گردد.»
براساس آنچه كه از لابلاي آيات شريفه، روايات اهلبيت رسالت(ع) و عبارات حكما ميتوان بهره گرفت، مراحل زهد و پارسايي در 10 نوع خلاصه ميشود: زهد فرض، زهد معرفت، زهد عرفان، زهد بليات، زهد خائفين، زهد سلامت در مشتبهات، زهد اقتصاد، زهد اميد، زهد عبادت و زهد علوم.
در بخشي از پيشگفتار كتاب آمده است: «در اين كتاب شريف، به مجموعه احاديثي پرداخته شده است كه روشنايي بخش راه سالكين پارساجو، تشريح كننده قلبهاي درون سينهها ميباشد كه از چشمه زلال و حياتبخش اهلبيت عصمت و طهارت(ع)، پارسايان دلباخته حقيقي برگرفته است، همانهايي كه از هر كسي به گرفتاريها، امراض جسمي و رواني، وسوسهها، رويدادها، راه و روشها آشناترند؛ و دردها را مشخص و درمان و دارو تجويز نمودهاند.»
در اين اثر، تمامي احاديث بهطور مستقل مصدريابي شده و منابع و مصادري كه به نوعي احاديث اين كتاب شريف را نقل شده، در پاورقي هر حديث درج شده است. همچنين عبارات مبهم و لغات مشكل با استفاده از منابع روايي، رجالي و لغتهاي مختلف، توضيح داده شده است.
اين كتاب در 20 باب، مطالب جامعي را درباره سكوت و سخنچيني، ادب، خوش اخلاقي، عمل به معروف و منكر، نيكي به والدين، رعايت حقوق همسايه، حاكمان و رئيسان، دنيا و جويندگان آن، دو فرشته كاتب، فروتني و خودبزرگبيني، رياكاري، توبه و استغفار، گريه از خوف خدا، ياد مرگ و قبر، مشاهدات مومن و كافر هنگام مرگ، سؤال و جواب قبر و عذاب قبر و برزخ، قيامت، شفاعت، احاديث درباره بهشت و دوزخ، و امر به معروف و نهي از منكر بيان ميشود.
چاپ اول كتاب «زاهد كيست؟ وظيفهاش چيست؟» ترجمه و تحقيق عبدالله صالحي در شمارگان 3000 نسخه، 312 صفحه و بهاي 30000 ريال راهي بازار نشر شد.
پنجشنبه ۲۹ اسفند ۱۳۸۷ - ۱۱:۰۰
نظر شما