تازهترین اثر انسیه شاهحسینی با الهام گرفتن از کتابهای «حوض خون» و «خاطرات چایخانه» شاخته میشود.
به گفته سید سعید سیدزاده، تهیهکننده این اثر، این فیلم با الهام از کتابهایی، چون «حوض خون» و «چایخانه» که هر دو فضای زنانه و دفاع مقدسی دارد، ساخته میشود، اما به صورت اقتباسی نیست، بلکه طرح و قصه اصلی فیلم توسط خانم شاهحسینی نوشته شده است. فضای کلی فیلم درباره تلاش و مجاهدت زنانی است که پشت خطوط جنگی و جبههها به کمک رزمندههای جبههها میشتافتند. این فیلم درباره زحمتکشانی است که در زمان جنگ کار کردند، اما هیچوقت دیده نشدند و مورد توجه قرار نگرفتند و حالا تلاش ما و گروه سازنده این است که با این فیلم به نوعی تصویر آن روزها را بسازیم.
علاوه بر توضیحات سید سعید سیدزاده تهیهکننده این فیلم میتوان با نگاهی اجمالی به دو کتاب «حوضخون» و «چایخانه» شناخت دقیقتری از موضوع فیلم انسیه شاهحسینی به دست آورد.
کتاب «حوضخون»، روایت زنان اندیمشک از رختشویی در دفاعمقدس با تدوین و نگارش فاطمه سادات میرعالی توسط انتشارات راه یار چاپ شده است و کتاب «چایخانه» توسط مرکز امور زنان و خانواده ریاست جمهوری درباره خاطرات دوران دفاع مقدس خواهران مرکز پشتیبانی پایگاه علمالهدی در اهواز منتشرشده است. این خاطرات به همت محبوبه معراجیپور گردآوری و با نام «چایخانه» چاپ شده است.
کتاب «حوضخون» حاصل همکاری دفتر تاریخشفاهی اندیمشک و واحد تاریخشفاهی دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی است. خاطرات و روایتهای ۶۴ نفر از بانوان اندیمشکی درباره فعالیتهایشان در بخش رختشویی البسه رزمندگان دفاع مقدس را شامل می شود که به همت هشت نفر مصاحبه شونده گردآوری شده است. در بخش ضمیمه کتاب، تصویر راویان کتاب به همراه تصاویری از فعالیت های این بانوان اندیمشکی در دفاع مقدس، شهدای منتسب به آنها و همچنین بیمارستان شهید کلانتری اندیمشک به عنوان محل رختشویی البسه رزمندگان آمده است.
این کتاب سومین عنوان از مجموعه پشتیبانیجنگ و چهارمین عنوان مجموعه زنان انقلاب است که این ناشر چاپ کرده است. مجموعه تاریخ شفاهی جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی قصد دارد به تاریخ زیربنای فرهنگی انقلاب اسلامی بپردازد.
کتاب «چایخانه» درباره مکان معروفی به نام چایخانه در شهر اهواز است که پس از انقلاب اسلامی و در دوران جنگ توسط مرحوم بیبی علمالهدی به یکی از مراکز پشتیبانی جنگ تبدیل شد و زنان بسیاری از سراسر کشور به این چایخانه که در آن زمان به رختشورخانه معروف شده بود، آمدند و در گمنامی و بیادعایی کامل هشت سال تمام لباسهای خونی و خاکآلود و پاره رزمندگان و شهدا را شستند و دوختند و وصله کردند و سالم و تمیز و مرتب تحویل دادند.
از این زنان فداکار که سالهایی از عمرشان را بر سر این کار گذاشته بودند، سالها سخنی نبود. بسیاری از آنها در اثر شستن لباس شیمیایی شهدا، شیمیایی شدند و تعدادی هم شهید. اما از آنجا که باور داشتند چون کارشان فقط برای خدا بوده و به تبع نباید درباره این فداکاریها سخن گفت چیزی نگفته بودند تا اینکه تدوینگر و نویسنده این کتاب در پاییز سال ۹۰ به سراغ فرمانده این گروه و خانمهای ستاد پشتیبانی میرود و بالاخره آنها را متقاعد میکند که از خاطراتشان بگویند و نتیجه این خاطرات در ۶۳۲صفحه به نام «چایخانه» چاپ میشود.
گفتنی است پیش از این یاسر عرب از مستندسازان کشور مستندی به نام «ننه قربون» درباره چایخانه ساخته است اما تاکنون کسی درباره زنان رختشوی در زمان دفاعمقدس فیلمی داستانی یا سینمایی نساخته است. انسیه شاهحسینی اولین بار است که میخواهد این موضوع را دستمایه فیلمش کند. البته تلاشهای منیر قیدی در ساخت فیلم های «ویلاییها» و «دسته دختران» درباره زنان پشت جبهه و داخل جبهه ایران را برای به تصویر کشیدن نقش زنان درجنگ نباید دست کم گرفت.
نظر شما