مصطفی رحماندوست در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره مطلبی که به نقل از او در برخی خبرگزاری‌ها، کانال‌ها و فضای مجازی منتشر شده است مبنی بر اینکه «امروزه برخی از خبرنگارهای فلان فلان‌شده وقتی می‌خواهند مصاحبه کنند سوال می‌کنند که چرا وضعیت قصه‌گویی مانند سابق نیست و رواج ندارد؟ در واقع می‌خواهند حرف در دهان بگذارند» گفت: اینکه گفته‌ام خبرنگاران فلان فلان شده ... حرف من خیلی پدرانه و شوخی‌آمیز بود درباره اینکه خبرنگاران در پرسشی که از مصاحبه شونده، می‌پرسند جواب سوال را در دهان مصاحبه‌شونده می‌گذارند و می‌خواهند به ما بقبولانند که قصه‌گویی کم شده است در حالی که اصلا اینگونه نیست.

این نویسنده و شاعر پیشکسوت حوزه کودک و نوجوان افزود: در واقع مانند یک پدر باید گوششان را بکشم و به آن‌ها بگویم به جای این کار بروید سوال‌هایی که مبنای علمی دارد، بپرسید و با تحقیق و پژوهش سوال طرح کنید و براساس ذهنیت خودتان حرف نزنید من بارها به خبرنگارانی برخورد کرده‌ام که بدون تحقیق و آگاهی سوال می‌پرسند بدون اینکه دانشی در زمینه موضوع مورد بحث داشته باشند البته پیش آمده که خبرنگارانی هم با دانش و آگاهی با من مصاحبه کرده‌اند و سئوالات تخصصی پرسیده‌اند.
 
وی در ادامه بیان کرد: پیش از این به مناسبت جشنواره قصه‌گویی دو مصاحبه با افراد شناخته‌شده‌‌ای انجام شد و در آن پرسیده شده بود «با درنظر گرفتن اینکه وضعیت قصه‌گویی در گذشته بهتر بوده و الان خوب نیست» یا اینکه پرسیده بودند «شبکه‌های اجتماعی باعث شده که قصه‌گویی کمرنگ شود» در واقع باید بدانیم که این سوالات اشتباه است، چون پرسشگر از قبل جواب را تعیین کرده است. حتی من بارها به خبرنگاران گفته‌ام که مبنای شما برای این ادعا کجاست و بر چه اساسی این حرف‌ها را می‌زنید دقیقا مانند وقتی‌که می‌پرسند وضعیت کتابخوانی بد است. مصادره به مطلوب در منطق مذموم است. باید بپرسیم وضعیت قصه‌گویی چگونه است؟ اگر شخص مقابل گفت بد است یا خوب است در آن صورت است که می‌توانیم دلیلش را بپرسیم.
 
خالق «صد دانه یاقوت» همچنین به وضعیت قصه‌گویی اشاره کرد و گفت: افرادی که فکر می‌کنند وضعیت قصه‌گویی بد است، باید بدانند که جشنواره قصه‌گویی 21 سال است که از عمرش می‌گذرد. ما چه جشنواره فرهنگی‌ای داریم که با این قدمت همچنان با قدرت و قوت برگزار می‌شود. من در سال‌های اخیر هرساله حدود 50 کارگاه قصه‌گویی در موسسه‌ها، موزه‌ها، کودکستان‌ها، مراکز آموزشی و کلاس‌های آزاد داشته‌ام. همچنین در این زمینه کتاب‌های زیادی نیز تابه‌حال منتشر شده که تعداد آن‌ها به 60 عنوان می‌رسد نخستین کتابی که در زمینه قصه‌گویی منتشر شد به‌نام «قصه‌گویی، اهمیت و راه ‌و رسم آن» سال‌ها پیش به قلم من منتشر شد و بعد از چاپ پنجم از ناشر خواستم که دیگر آن را چاپ نکند چون دیدم که وضعیت جامعه تغییر کرده و وضعیت قصه‌گویی بهتر شده است و چون من این کتاب را صرفا برای دانشجویانی که در دانشگاه به آنها تدریس می‌کردم نوشته‌ بودم.
 
این نویسنده افزود: امروزه قصه‌گویی گسترش زیادی پیدا کرده است حتی در کشورهای خارجی هم قصه‌گویی پیشرفت کرده است امسال در جشنواره قصه‌گویی قصه‌گویان خارجی از کشورهایی مانند نروژ، ترکیه و لبنان به من می‌گفتند که ما در کشورمان آکادمی قصه‌گویی داریم همچنین قصه‌گوی کره‌ای هم در سخنرانی‌اش گفت که آکادمی قصه‌گویی در کشورشان وجود دارد. در واقع در حال حاضر 4 آکادمی قصه‌گویی در کشورهای دنیا وجود دارد. از سویی 8 سال پیش نیز فستیوال قصه‌گویان برگزار شد. همه اینها نشان از این است با اینکه در کشورهای پیشرفته بازی و سرگرمی پیشرفت کرده است اما قصه‌گویی جای خودش را دارد. ما در ایران فقط به قصه‌گویی که پدر بزرگها و مادربزرگها مبنای آن بوده‌اند توجه می‌کنیم در حالی‌که در جشنواره قصه‌گویی امسال بیش از 15هزار نفر قصه‌های 90 ثانیه‌ای گفتند و به دبیرخانه جشنواره قصه‌گویی ارسال کردند بر این اساس چگونه می‌توانیم بگوییم که وضعیت قصه‌گویی بد است.
 
به گفته رحماندوست، واقعیت این است که وضعیت قصه‌گویی مطلوب نیست و راه زیادی در پیش رو داریم تا به مطلوب برسیم ولی در گذشته وضعیت بسیار بهتر است در گذشته کمتر خانواده‌هایی بودند که برای بچه‌هایشان هر شب کتاب بخوانند و قصه بگویند. اما الان خانواده‌هایی با درآمد متوسط هرشب برای بچه‌هایشان کتاب و قصه می‌خوانند و در مدارس نیز بچه‌ها را به قصه‌خوانی تشویق می‌کنند.