پنجشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۴ - ۱۰:۳۶
داستان کوتاه، در قالب عدد و اندازه نمی‌گنجد

فارس- خدایار جعفری، نویسنده و منتقد ادبی، با تأکید بر ماهیت سیال و آزاد هنر داستان‌نویسی گفت: نباید برای داستان کوتاه معیارهای سخت‌گیرانه و خط‌کش‌گونه تعیین کرد؛ چرا که هنر، به‌ویژه داستان کوتاه، در قالب عدد و اندازه نمی‌گنجد.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در شیراز، نشست اخیر گروه فرهنگی «یکشنبه‌های ادبی شهر راز» با حضور نویسندگان، شاعران و اهالی فرهنگ و ادب شیراز، به مناسبت رونمایی از کتاب «هفت صدا؛ یک کتاب» در کتابخانه عمومی رئیسی اردکانی برگزار شد.

در این نشست، خدایار جعفری با قدردانی از برگزارکنندگان آیین رونمایی، اظهار کرد: گرچه امروز داستان کوتاه را بر اساس معیارهایی همچون پنج هزار کلمه می‌سنجند، اما نباید برای کار هنر خط‌کش گذاشت و با عبور از این معیارها، هویت یک اثر ادبی را زیر سؤال برد.

وی با اشاره به فرآیند درونی شکل‌گیری داستان افزود: در ذهن هر انسان، روزانه رویدادهایی شکل می‌گیرد که گاه برای همیشه ماندگار می‌شوند. نویسنده کسی است که نمی‌تواند در برابر فشار ذهن و حس خود مقاومت کند و ناگزیر باید بنویسد تا ذهن و دلش آرام گیرد؛ و با نوشتن آخرین کلمه، گویی مسئولیت خود را به انجام رسانده است.

این نویسنده و منتقد ادبی، دانش‌آموخته مکتب استاد عبدالعلی دست‌غیب، تصریح کرد: نویسنده تا زمانی که ننویسد، گویی به رسالت خود عمل نکرده است. نوشتن، پاسخ به حس‌ها و رویدادهایی است که ذهن نویسنده را به اشغال خود درآورده‌اند.

جعفری با تأکید بر ناتمام‌بودن ذاتی داستان‌ها گفت: نه داستان کوتاه پانزده‌صفحه‌ای و نه رمان‌های چندصدصفحه‌ای هرگز به پایان نمی‌رسند، حتی اگر نویسنده در انتهای اثر واژه «پایان» را بنویسد. تا زمانی که انسانی متولد می‌شود، هیچ داستانی تمام نشده است.

این پیشکسوت فرهنگی شیراز خاطرنشان کرد: هر یک از ما حاصل داستان‌هایی هستیم که قرن‌ها پیش آغاز شده‌اند و گاه یک جمله می‌تواند نسل‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. همان‌گونه که یک جمله علمی زمینه‌ساز کشفی بزرگ، چون رادیوم توسط مادام کوری شد؛ داستان‌ها نیز پایانی ندارند و همواره در جریان‌اند.

در ادامه این نشست، لیلا زیّانی، از نویسندگان کتاب «هفت صدا؛ یک کتاب»، با اشاره به تجربه نوشتن جمعی اظهار کرد: نوشتن ذاتاً کاری فردی و تنهاست، اما این کتاب به ما ثابت کرد که خلاقیت در کنار هم، شکل جادویی به خود می‌گیرد.

وی این پروژه را به سفری قطاری تشبیه کرد و گفت: هر نویسنده با نگاه، سبک و صدای خاص خود وارد این مسیر شد، اما مقصد همه یکی بود؛ تکمیل کتاب. این همسفری، تجربه‌ای ارزشمند و فراموش‌نشدنی برای من بود.

زیّانی افزود: صدای من تنها یکی از هفت صداست؛ مانند سازی در یک ارکستر. زیبایی کار زمانی پدیدار شد که همه صداها با هم نواخته شدند و مفهوم واقعی همنوایی شکل گرفت.

در پایان این برنامه، حسینی ارسنجانی، مدیر محافل فرهنگی و ادبی شیراز، با قرائت متنی درباره کتاب «نقد در صحنه» تألیف خدایار جعفری، ضمن تجلیل از جایگاه این منتقد ادبی در سال‌های اخیر، از تلاش‌های ادبی جعفری و لیلا زیّانی در عرصه داستان و نقد ادبی قدردانی کرد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

پربازدیدترین

تازه‌ها

پربازدیدها