به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)از قم، «پنجره‌های تشنه» به میزبانی کتابخانه آیت الله خامنه‌ای استان قم نقد شد. کتاب «پنجره های تشنه» نوشته مهدی قزلی در برگیرنده روزنوشت‌های انتقال ضریح جدید امام حسین علیه السلام از شهر قم به شهر کربلا است.
 
در این نشست که به همت کانون ادبی صبح اشراق بخش نابینایان کتابخانه آیت الله خامنه‌ای برگزار شد. حجت الاسلام و المسلمین امیرعطاءاله جباری مدیرکل کتابخانه‌های عمومی استان قم، محبوبه حاج مرتضایی به عنوان منتقد، مهدی قزلی نویسنده  اثر و جمعی از کارشناسان و علاقه‌مندان حضور داشتند.
 
محبوبه حاج مرتضایی دبیر کانون ادبی صبح اشراق بخش نابینایان به فضای کلی کتاب اشاره کرد: مهدی قزلی با به کارگیری فن نویسندگی و قراردادن جزء به جزء اطلاعات براساس واقعه روز عاشورا توانسته است فضایی نورانی و معنوی به وجود آورد.
 
ایشان در ادامه به ویژگی‌های اثر پرداخت: از جمله ویژگی‌های مثبت«پنجره های تشنه» شفاف سازی آن است. با توجه به تفاوت‌ها و تمایزهای این اثر با «داستان سیستان» شباهت‌های زیادی هم با «داستان سیستان»دارد.
 
در بخش دیگر برنامه مهدی قزلی نویسنده «پنجره‌های تشنه» شرایط نوشتن این اثر را برای حاضرین جلسه بیان کرد: در انتقال ضریح جدید امام حسین (ع) مردم هر شهر با آداب خودشان از کاروان استقبال می‌کردند و بسیاری از تصاویر و رویدادها را تلویزیون نتوانست نمایش دهد. آن چه  سعی کردیم در این اثر بنویسیم واقعیت‌هایی بود که در قالب داستان بیان کردیم.
 
نویسنده «پنجره‌های تشنه» به چرایی استفاده از موقعیت‌های طنز در اثر هم اشاره کرد: در این اثر از موقعیت‌های طنز استفاده کرده‌ام تا فضای داستان صرفا عزاداری نباشد.
 
قزلی در ادامه یادآور شد اگر چه اثر از موقعیت‌های طنز بهره می‌برد اما این موقعیت‌ها کتاب را از ساختار معنوی خود خارج نکرده و با وجود صحنه‌های طنز، خنده و گریه با هم همراه می‌شوند.
 
در پایان حجت الاسلام و المسلمین امیرعطاءاله جباری، مدیرکل کتابخانه‌های عمومی استان قم به رسم یادبود هدیه‌ای به مهدی قزلی تقدیم  کردند.
 
 
 
رهبر معظم انقلاب در تقریظی بر این کتاب چنین مرقوم نمودند:
«بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم‌ این حسین کیست که عالم همه دیوانۀ اوست‌ این چه شمعی است که جان‌ها همه پروانۀ اوست.‌ اى شعلۀ فروزان، اى فروغ تابان، اى گرمابخش دل‌هاى خلایق! تو کیستى با این شکوه و جلال، با این شیرینى و دلنشینى، با این هیبت و اقتدار، با این‌همه لشکر دل‌به‌همراه، با غلغلۀ فرشتگان که در کنار موکب تو با آدمیان رقابت می‌کنند؟ تو کیستى اى نور خدا، اى نداى حقیقت، اى فرقان، و اى سفینةالنجاة؟ چه کرده‌اى در راه خدایت که پاداش آن خدایى‌شدنِ هر آن چیزى است که به تو نسبت می‌رساند؟ بنفسى انت، بروحى انت، بِمُهجَةِ قلبى انت، و سلام الله علیکَ یومَ وُلِدتَ و یوم اُستُشهِدتَ مظلوماً و یوم تُبعَثُ فاخِراً و مَفخَراً.  بسیار خوب و با ذوق و سلیقه نوشته شده است؛ و با نگاه هنرمندانه و کنجکاو و نکته‌یاب. خواندم.