مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری بر لزوم توجه روزنامهنگاران به منافع ملی تاکید کرد و گفت: روزنامه مانند انسان است و وقتی مُرد، کسی نمیتواند زندهاش کند.
به گفته سرهنگی اگر قرار است اتفاقی رخ دهد، بانی آن روزنامهنگاران هستند؛ یعنی با تولید گزارشها و خبرها حتی با معرفی برخی آثار مکتوب این جریان را شکل میدهند. نوآوری و خلاقیت است که نشریه و روزنامهها را زنده نگه میدارد. روزنامه مانند انسان است، وقتی مُرد، کسی نمیتواند زندهاش کند.
مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری با اشاره به تجربه روزنامهنگاری خود ادامه داد: گاهی که شبها به دنبال تیتر برای روزنامه بودم، احساس میکردم تیتر، خود را به من تحمیل میکند؛ بهعبارت دیگر گویا نیمتای اول روزنامه مانند یک موجود زنده از خود دفاع میکند. این در حالیاست که برخی روزنامهها هرچند اسم دارند اما مُردهاند؛ معتقدم هیچکس نمیتواند این روزنامه را زنده کند.
این نویسنده افزود: فعالیت در رسانه، صداقت، سواد و فهم مفاهیم ملی روزنامهنگار را میطلبد، اما به نظر میرسد که برخی از روزنامهها از حس حفظ منافع ملی دور هستند. روزنامهها با همه اختلاف سلیقهای که دارند باید به این سو حرکت کنند چراکه برای حل مشکلات کشور به حفظ منافع ملی مانند نان شب محتاجیم.
سرهنگی با تاکید بر اهمیت توجه روزنامهنگاران به مقوله منافع ملی افزود: وقتی خرمشهر آزاد شد، بهروز مرادی، دانشجوی دانشگاه هنر بود. تیتر نوشت «خرمشهر؛ جمعیت 36 میلیون نفر» یعنی با وحدت ملی میتوانیم غیرممکن را ممکن کنیم. طبق اسناد عراقیها، در بازدید نظامیان این کشور از خرمشهر، گفته شد برای شکستن دیوار دفاعی، ایران نیازمند ارتشی مدرن و کارآزموده است در حالیکه ایران چنین نیرویی در اختیار ندارد؛ بنابراین خرمشهر تا ابد از آن شما است.
این پژوهشگر حوزه ادبیات جنگ گفت: دوست داشتن کشور به معنای، ملیگرایی سیاسی نیست. اگر کسی کشورش را دوست داشته باشد و در حفظ منافع ملی کشورش بکوشد، آن وقت میتواند مدعی باشد که جغرافیای ایران را با اهمیت میداند.
نظر شما