این پناهگاه طبیعی در طول هزاران سال به عنوان سکونتگاههای فصلی یا اطراقگاههای گذری مورد استفاده جوامع دوران پارینه سنگی بودهاند. غارها و پناهگاهها علاوه بر کاربرد سکونتی و معیشتی از حدود چهل هزار سال پیش کاربریهای دیگری نیز یافتند که عمدهترین آنها آئینی و نمادین است.
شماری از غارها در دورههای تاریخی و اسلامی کاربردهای چندگانه مییابند که شامل استحکامات نظامی، کاربری آئینی و استفادههای دیگر است در این دورهها فضاهای داخلی غارهای طبیعی از طریق تراش دیوارهها و کف گسترش مییابد که نمونههای آن در نواحی مختلف زاگرس و در دیگر نقاط ایران دیده میشوند.
یکی از این نمونهها مجموعه غارها و پناهگاههای کرفتو در نزدیکی دیواندره و سقز که در دورههایی بخشهای ابتدایی آنها دستکاری و تراشیده شده است.
بخش مهمی از مدارک باستانشناسی یافت شده در این مجموعه شامل نقوش کنده مختلفی است که در بخشهایی از دیواره و کف این مجموعه و پناهگاههای مجاور آنها پراکندهاند.
تردیدی نیست که ثبت و ضبط این نقوش و تجزیه و تحلیل آنها گام بسیار مهمی در درک بهتر این مجموعه و کاربرد آن است.
در این کتاب 88 تصویر از نمای غارکرفتو، راهروها و اتاقهای آن، محل کتیبه یونانی بر روی سر در ورودی اتاق معبد هرکول، فسیلها و نقوش صخرهای گوناگون به چاپ رسیده است.»
کتاب «کرفتو بوم زمان، بررسی نقوش صخرهای» با شمارگان 500 نسخه از سوی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری منتشر شد.
نظر شما