به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از روابط عمومی انتشارات علمی و فرهنگی سومین جلسه‌ «عصر کتاب» با سخنرانی استاد عبدالله انوار به بررسی «تهران در نسخه‌های خطی» اختصاص داشت. در این جلسه که با تلاش مشترک مجله‌ آزما و انتشارات علمی فرهنگی برگزار شد، انوار درباره نخستین اسنادی که نامی از تهران در آن‌ها آمده، سخن گفت.
 
خندقی که به تهران بعد سیاسی داد

انوار درباره مشکلاتی که پیش روی پایتخت قرار گرفته، گفت: این شهر از تاریخی هفت هزار ساله برخوردار است. از نظر سیاسی نیز حدود 400 سال است که به مرکز سیاسی کشورمان تبدیل شده است.
 
وی ادامه داد: با وجود سابقه کهن تهران، این شهر با بی‌مهری بسیاری روبه‌رو شده است. امیدوارم تهران با ساخت و ساز‌های روزافزون بیش از پیش در معرض ویرانی قرار نگرفته و برای حفظ آن تلاش شود.
 
این نسخه‌پژوه با درخواست همکاری از رسانه‌ها افزود: تهران به سبب بی‌مهری‌هایی که در حق آن شده در معرض مشکلات متعددی همچون کم آبی قرار گرفته است. باید هر چه زودتر فکری به حال این مسأله شود وگرنه فراموش کردن این شهر تاریخی در نهایت به نابودی هویت آن نیز می‌انجامد.
 
انوار بیان کرد: برای پیدا کردن نام تهران ناچار به جست‌و‌جو در میان آثار و نسخه‌های قدیمی بسیاری شدیم. متأسفانه هیچ اطلاعاتی درباره تهران پیدا نمی‌کردیم تا اینکه در یکی از این جست‌و‌جوها به نام فردی برخوردیم که در انتهای فامیلی او «تهرانی» درج شده بود. بعد از این اتفاق متوجه شدیم که تهران در گذشته متعلق به ری بوده و از ری نیز در آثار تاریخی بسیاری از جمله تاریخ بیهقی نام برده شده است.
 
وی گفت: براساس گفته‌ها و مستنداتی که این محقق کشورمان به آنها دست پیدا کرده، تهران از زمانی که دور آن خندق کشیده شد از بعد سیاسی اهمیت پیدا کرد. در زمان حکومت شاه عباس تهران بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت. همچنین در تاریخ و مستندات تاریخی آمده که مردم این شهر به محض حمله دشمن به زیرزمین می‌رفتند و در فرصت مناسبی از زیرزمین بیرون آمده و دشمن را غافلگیر می‌کردند.
 
این تهران‌پژوه اظهار کرد: شرایط به گونه‌ای شده که خودمان در حال از میان بردن هویت تاریخی این شهر هستیم. همین تغییر نام خیابان‌ها و کوچه‌ها که در سال‌های اخیر شاهد آن بودیم از جمله آسیب‌ها به تاریخ آن به شمار می‌آید.
 
وی به کتابی اشاره کرد که در ارتباط با تاریخ فرانسه خوانده و افزود: فرانسویان تمام کوچه‌ها و محله‌هایی را که در انقلاب فرانسه محل وقوع اتفاق‌هایی بوده‌اند، با همان نام و شکل حفظ کرده‌اند. بنابراین با تغییر نام‌هایی که با آن مواجه بوده و هستیم مخالف هستم.