تجار به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: از سال 1367 کارگاه داستان‌نویسی برگزار می‌کنم و حدود 16 سال در حوزه هنری این کارگاه‌ها را برگزار کردم. شاید باورتان نشود اما من گاهی از جیبم هم برای برپایی این کارگاه‌ها هزینه کرده‌ام.
وی اضافه کرد: حدود سه سال پیش بود که از بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان برای حمایت کارگاه‌های داستان‌نویسی کمک خواستم، اما به من گفتند سیاست بنیاد در حوزه کارگاه‌های داستانی، حمایت از کارگاه‌هایی است که در شهرستان‌ها برگزار می‌شود و برنامه‌ای برای حمایت از کارگاه‌های تهران نداریم. البته امیدوارم حالا با حضور مهدی قزلی در بنیاد که خودش هم سابقه حضور در کارگاه‌های داستان‌نویس من را دارد، وضعیت فرق کند و به کارگاه‌های مرکز هم توجه شود.
نویسنده «کوچه اقاقیا» درباره ضرورت برپایی کارگاه‌های داستان‌نویسی توضیح داد: برخی معتقدند داستان‌نویسی باید در ذات نویسنده باشد و حضور در کارگاه‌های داستان‌نویسی ضرورتی ندارد. البته خیلی از آن‌ها تجربه حضور در کارگاه را ندارند. در کلاس‌های داستان‌نویسی بخشی به عنوان تئوری و بخشی هم به عنوان کارگاه وجود دارد. آموزش داستان هم چیزی شبیه به آموزش رانندگی است که یک نفر به آموزشگاه می‌رود و دیگری بدون حضور در کارگاه آن را می‌آموزد اما به هرحال آموزش بخش مهمی از موفقیت را تضمین می‌کند.
دبیر انجمن قلم ایران ادامه داد: اکثر کسانی که به کارگاه‌های من آمدند، نویسنده شدند و بخش کارگاهی کلاس‌هایی که برگزار کرده‌ام جواب داده است. اعتقاد من این است که آموزش داستان‌نویسی نباید زما‌ن‌بر باشد. کلاس‌های من از 16 جلسه تئوری و چهار جلسه کارگاهی تشکیل شده و مبالغه نیست اگر بگویم برخی چهره‌های جوان و نوقلمی که در این کارگاه با آن‌ها آشنا شدم بهتر از تعدادی نویسنده برج عاج‌نشین مفاهیم و تئوری‌های داستان را در آثارشان منتشر می‌کنند.
تجار، نویسنده و مدرس ادبیات داستانی متولد 1326 و از موسسان انجمن قلم ایران به شمار می‌آید.
«زن شیشه‌ای»، «هفت بند بندهای روشنایی»، «سفر به ریشه‌ها»، «شعله و شب» و «سنگ صبور» برخی آثار وی هستند. تجار عضویت در شورای داستان‌نویسی بنیاد شهید و هیات علمی بنیاد پروین اعتصامی را هم در کارنامه‌اش دارد.
وی اضافه کرد: حدود سه سال پیش بود که از بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان برای حمایت کارگاه‌های داستان‌نویسی کمک خواستم، اما به من گفتند سیاست بنیاد در حوزه کارگاه‌های داستانی، حمایت از کارگاه‌هایی است که در شهرستان‌ها برگزار می‌شود و برنامه‌ای برای حمایت از کارگاه‌های تهران نداریم. البته امیدوارم حالا با حضور مهدی قزلی در بنیاد که خودش هم سابقه حضور در کارگاه‌های داستان‌نویس من را دارد، وضعیت فرق کند و به کارگاه‌های مرکز هم توجه شود.
نویسنده «کوچه اقاقیا» درباره ضرورت برپایی کارگاه‌های داستان‌نویسی توضیح داد: برخی معتقدند داستان‌نویسی باید در ذات نویسنده باشد و حضور در کارگاه‌های داستان‌نویسی ضرورتی ندارد. البته خیلی از آن‌ها تجربه حضور در کارگاه را ندارند. در کلاس‌های داستان‌نویسی بخشی به عنوان تئوری و بخشی هم به عنوان کارگاه وجود دارد. آموزش داستان هم چیزی شبیه به آموزش رانندگی است که یک نفر به آموزشگاه می‌رود و دیگری بدون حضور در کارگاه آن را می‌آموزد اما به هرحال آموزش بخش مهمی از موفقیت را تضمین می‌کند.
دبیر انجمن قلم ایران ادامه داد: اکثر کسانی که به کارگاه‌های من آمدند، نویسنده شدند و بخش کارگاهی کلاس‌هایی که برگزار کرده‌ام جواب داده است. اعتقاد من این است که آموزش داستان‌نویسی نباید زما‌ن‌بر باشد. کلاس‌های من از 16 جلسه تئوری و چهار جلسه کارگاهی تشکیل شده و مبالغه نیست اگر بگویم برخی چهره‌های جوان و نوقلمی که در این کارگاه با آن‌ها آشنا شدم بهتر از تعدادی نویسنده برج عاج‌نشین مفاهیم و تئوری‌های داستان را در آثارشان منتشر می‌کنند.
تجار، نویسنده و مدرس ادبیات داستانی متولد 1326 و از موسسان انجمن قلم ایران به شمار می‌آید.
«زن شیشه‌ای»، «هفت بند بندهای روشنایی»، «سفر به ریشه‌ها»، «شعله و شب» و «سنگ صبور» برخی آثار وی هستند. تجار عضویت در شورای داستان‌نویسی بنیاد شهید و هیات علمی بنیاد پروین اعتصامی را هم در کارنامه‌اش دارد.
نظر شما