به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، متن یادداشت عبدالجبار کاکایی به شرح زیر است:

شعر انقلاب در ایستگاه هشتم

گواهی بخواهید اینک گواه
همین زخم‌هایی که نشمرده‌ایم

آغوش گشوده و بی‌تخفیف شعر انقلاب به روی همه باز است. این مهربانی مستمر عطر تن سربازان سال پنجاه و هفت است که می‌پراکند و از کسی اجازه نمی‌گیرد اگر چنین نبود شکفتگی روز افزون آن هیچ توجیهی نداشت.

خواب آرمانی ما ادامه خواب‌های طلایی سید و قیصر و سلمان است ادامه خواب چریک واژه‌های جوان نصرالله مردانی ادامه خواب ناز و افسونگر کلمات اوستا، ادامه شور شیداگونه احمد زارعی، ادامه رویای طولانی و طاقت سوز احمد عزیزی‌ست...

خواب آرمانی ما ادامه سال های بی تردید بهمن پنجاه و هفت است... علی رغم نگاه‌های زنگار گرفته و کدر، علی رغم بیداد سود و سرمایه، علی رغم بی مهری برادران، یوسف‌های این کاروان با احلامی طلایی بیابان متروک این سال‌ها را طی می کنند...

شعر انقلاب دست بی برگشت رفاقت خود را به سوی نسلی دراز کرده که تنها روایت تاریکی از آفتابش به یاد دارند.