داوود فتحعلي بيگي در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، يادآور شد: «ميرزا عبدالطمع و جنگ‌جهاني» را بعد از پذيرش قطعنامه 598 نوشتم. آن موقع شايع شد كه تعدادي از محتكران، به دليل تمام شدن جنگ و كاهش قيمت اجناس، سكته كرده‌اند و حتي به شوخي مي‌گفتند كه قطعه‌اي با شماره 598 هم در بهشت زهرا ساخته‌اند!
وي ادامه داد: اين اثر را تحت تاثير اين اتفاق نوشتم و بستر اثر را به جنگ‌جهاني بُردم. نمايشنامه «ميرزا عبدالطمع و جنگ‌جهاني» در سال 1368 در تالار محراب روي صحنه رفت و مورد استقبال قرار گرفت.
اين نويسنده و كارگردان پيشكسوت تئاتر آييني، با اشاره به سياه‌بازي در نمايشنامه «ميرزا عبدالطمع و جنگ‌جهاني» گفت: ماجرا از اين قرار است كه يك كاسب روستايي با يكي از فرماندهان دشمن در ارتباط است و براي اين‌كه جنس‌هايش را با قيمت بالا بفروشد، از آن‌ها مي‌خواهد كه شايعه كنند جنگ هنوز تمام نشده است اما بر خلاف اين كارها توسط نيروهاي محلي دستگير مي‌شود.
فتحعلي بيگي تاكيد كرد: تغيير فضاي كار از جنگ تحميلي عراق عليه ايران به جنگ جهاني، نوعي خودسانسوري نبود. بلكه از آن جايي كه شخصيت اصلي ماجرا با يكي از فرماندهان دشمن در ارتباط است، قصد داشتم كه كسي به دنبال استناد آن نگردد.
وي يادآور شد: نمايشنامه «ميرزا عبدالطمع و جنگ‌جهاني» حدود 2 سال است كه در دست انتشارات اميركبير است و طبق آخرين خبر، در مرحله حروف‌چيني قرار دارد. البته متاسفانه، اوضاع نشر هم خوب نيست. ناشران، نمايشنامه‌اي كه بخواهد روي دستشان بماند را چاپ نمي‌كنند. مخاطبان نمايشنامه هم افرادي خاص اند. كسي اين آثار را خريداري مي‌كند كه كارش مرتبط با تئاتر باشد.
خالق نمايشنامه «زليخا نامه» در پاسخ به سوال خبرنگار ايبنا درباره ظرفيت‌هاي نمايشي دفاع‌مقدس، اظهار كرد: اين موضوع، بستگي به قصه و موقعيت و داستان مدنظر نويسنده دارد. جنگ از ابعاد مختلف قابل توجه است اما به گرفتن مجوز نشر و اجرا هم بستگي دارد.
داوود فتحعلي بيگي در پايان خاطرنشان كرد: جنگ تحميلي عراق عليه ايران، سوژه‌هاي فراوان طنز و جدي دارد. بايد كسي سراغ آن‌ها برود كه شناختي از جنگ و موقعيت‌هاي مردم در آن داشته باشد. اگر كسي باشد كه از دور دستي دارد يا فقط چيزهايي درباره آن‌ها شنيده، قطعاً اثر خوبي نخواهد نوشت.
شنبه ۶ اسفند ۱۳۹۰ - ۱۳:۴۰
نظر شما