اسلامي به خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، گفت: اين دو جلد كتاب در فاصله دو سال يعني 1984 و 1986 منتشر شده است. جلد نخست «سينماي1» به تصوير حركت و جلد دوم «سينماي2» به تصوير زمان اختصاص دارد.

وي اين مجموعه را از مهم‌ترين آثار نظري در حوزه فيلم در قرن بیستم میلادی دانست و اظهار کرد: اين دو كتاب پيچيده‌ترين و غني‌ترين مجموعه‌اي است كه سينما را فارغ از پديده فلسفي بررسي و تبيين مي‌كند.

اسلامي ادامه داد: نگاه فيلسوفان به سينما سابقه طولاني دارد و از همان ابتداي قرن 20 يك نوع تعامل درباره سرشت و ماهيت سينما درباره برنامه متفكران و فيلسوفان وجود داشته است.

وي افزود: اين موضوع كه آیا سينما يک پديده هنري است و اگر پديده هنري است چه تفاوتي با فرم‌هاي هنري ديگر چون تئاتر، ادبيات، عكاسي و شعر دارد، همواره متفكران را درگير كرده و موجب شده است كه پرسش‌هايي درباره ماهيت و سرشت سينما مطرح شود.

اسلامي توضيح داد: مهم‌ترين پرسش اين بوده كه سينما يک فرم مستقل هنري است يا فرمي است متشكل از چند فرم هنري مستقل مثل ادبيات، عكاسي و تئاتر.

وي بيان کرد: وقتي به رابطه فيلم و سينما در چهار دهه اخير نگاه مي‌شود يا به تعبيري به پيوند فيلم و فلسفه، عمده اين تحليل‌ها مبتني بر اين پيش فرض هستند كه سينما چگونه به عنوان يک فرم هنري قادر است مضامين و ايده‌هاي فلسفي را بيان يا منتقل كند، يا به تعبيري، سينما در اين نوع قرائت‌ها صرفا ميانجي است براي بيان ايده‌هاي فلسفي و نقش پداگوژيكي دارد.

اسلامي افزود: اتفاقي كه با اين مجموعه به شكل جدي و فراگير رخ مي‌دهد اين است كه سينما خود تبديل به فرم و شكلي از انديشيدن مي‌شود.؛ يعني ديگر سينما فقط ابزاري در خدمت ايده‌هاي فلسفي نيست بلكه رابطه و پيوند ميان سينما و فلسفه يك رابطه و پيوند دو طرفه است. به همان اندازه كه سينما به فلسفه نياز دارد، فلسفه هم به سينما نيازمند است.

وي با بيان اينكه اهميت پروژه اين نويسنده رسيدن به نوعي هستي‌شناسي سينما است، توضیح داد: این یعنی دستيابي به آن ذات و وجود خاص و مستقل سينما كه آن را نه تنها از ساير فرم‌هاي هنري ديگر متمايز مي‌كند بلكه حتي آن را به عنوان شيوه‌اي از تفكر از فلسفه هم متمايز كرده است.

اسلامي ادامه داد: هدف مولف در كل مطالب اين مجموعه نشان دادن تحول وجودي در هستي‌شناسي سينما است، يعني خود اين دو جلد كتاب هم واجد يك ساختار دراماتيك هستند.

وي گفت: جلد نخست با تشريح يك وضعيت طبيعي در سينما آغاز مي‌شود، سپس اين وضعيت به تدريج دچار بحران و تنش مي‌شود و در نهايت به موقعيتی كه منسوب به سينماي مدرن است‌ مي‌رسد. اگرچه اين دو جلد كتاب درباره تاريخ سينما به مفهوم رايج و قالب آن نيست ولي چشم‌اندازي فلسفي از دو مفهوم بنيادين حركت و زمان در تاريخ سينما به دست می‌دهد. 

اسلامي توضيح داد: «حركت» به اين معنا است كه چگونه كنش‌هاي انساني كه مبتني بر حركت و عمل قهرمان فيلم بودند، هسته اصلي سينماي كلاسيک هاليوود را تشكيل مي‌دادند.

وي بيان کرد: تصوير زمان از طريق بي عملي و بي‌كنشي شخصيت‌هاي اصلي، سينماي مدرن را جايگزين عمل قهرمانانه نمونه‌هاي سينماي كلاسيک كرد.

اسلامي اظهار کرد: جلد نخست كتاب به نوعي بررسي وضعيت سينما تا جنگ جهاني دوم است. علاوه بر تبيين سه مكتب بنيادين چون مونتاژ «ايزن اشتايني» و سبك مونتاژ «امپرسيونيستي فرانسوي» و تبيين جايگاه نور، سايه و تاريكي در «سينماي اكسپرسيونيسمي آلمان»، عمده مطالب كتاب تبيين اشكال مختلف تصوير حركت در سينماي كلاسيك است.

وي درباره تبيين اشكال مختلف تصوير حركت در سينماي كلاسيك توضيح داد: از انواع اين تصاوير به تعريف نويسنده مي‌توان به تصوير ادراك، ‌تصوير كنش و تصوير تكانه اشاره كرد. در واقع ايده اصلي كتاب تبيين همان مفهوم بنيادين نخستين سينما يعني حركت است.

اسلامي در تشريح محتواي جلد دوم كتاب گفت: در جلد دوم با بزنگاه مهم نئورئاليسم، مولف بحراني شدن هستي‌شناسانه تصوير حركت را نشان مي‌دهد و بعد از طريق پي‌گيري آن در سينماي موج نو فرانسه و ديگر فيلمسازان مدرن اروپايي مفهوم اشكال مختلف تصوير زمان را تبيين و بررسي مي‌كند.

وي افزود: جلد نخست اين مجموعه با عنوان «سينماي1» تصوير حركت براي چاپ به انتشارات مينوي خرد سپرده شده است و ترجمه جلد دوم را به تازگي آغاز كرده‌ام.