به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، رسول جعفريان، رئيس مركز اسناد و كتابخانه مجلس شوراي اسلامي ايران در "همايش تاريخ نگاري انقلاب اسلامي" اظهار داشت: تاكنون تحقيقات و پژوهش‌هاي بسياري در حوزه تاريخ‌نگاري دوران معاصر و انقلاب اسلامي صورت گرفته و بيش از 10 موسسه به طور مستقيم نقش موثري در زمينه تاريخ‌نگاري، تاریخ شفاهي و ثبت خاطرات درباره اشخاص و حوادث مهم تاريخي بر عهده دارند.

وي ادامه داد: انتشار آثار مكتوب و نشرياتی در این زمینه، نويد پيشرفت عرصه تاريخ‌نگاري دوران معاصر و انقلاب اسلامي را در كشور مي‌دهد. 

جعفريان خاطر نشان كرد: مكاتب تاريخ نويسي بر اساس سه سنت؛ ايراني، اسلامي و غربي شکل مي‌گيرند. بسياري از اصول و سبك‌هاي تاريخ‌نگاري غربي در روش‌هاي تاريخ‌نويسي، شيوه‌هاي قصه‌نويسي و داستان‌نويسي جاافتاده‌اند و به طور مثال ما در روش‌هاي تاريخ‌نگاري ايلخانيان و صفويه خوب عمل كرديم، اگرچه نسبت به دوران باستان بي‌اعتنا بوديم. 

رئيس مركز اسناد و كتابخانه مجلس شوراي اسلامي ايران افزود: ايجاد مكتبي نوين در اصول تاريخ‌نويسي به تلفيق سه سنت تاريخ‌نگاري ايراني، اسلامي و غربي بستگي دارد. در حال حاضر و در بسياري از دانشگاه‌هاي سراسر كشور اصول تاريخ‌نويسي تدريس مي‌شود. توجه به نوع نگارش تاريخ، برداشت‌هاي تاريخي، تلفيق و تحليل مباني تاريخي در جوانب و افكار فلسفي نيز ضروري است.

وي با تاكيد بر تاسيس يك جريان اصيل و منسجم در تاريخ‌نويسي تصريح كرد: ايجاد اين مكتب و جريان در عرصه تاريخ‌نگاري وابسته به شناخت سنت‌هاي اصلي تاريخ‌نويسي است.

جعفريان نقد و بررسي آثاري كه در حوزه تاريخ شفاهي انقلاب اسلامي خلق شده اند را ضروري دانست و افزود: در تاريخ نگاری انقلاب اسلامي معرفي اشخاص و مناصب و سبک این کار بسيار مهم است. البته به كارگيري اسناد و شيوه‌هاي علمي در تاريخ‌نويسي دوران معاصر و انقلاب اسلامي، هر یک ويژگي‌هاي خاص خودش را دارد. 

رئيس مركز اسناد و كتابخانه مجلس شوراي اسلامي ايران گفت: به كارگيري تجربه های مكاتب مختلف در شيوه‌هاي تاريخ‌نويسي باعث انسجام و رفع نقاط ابهام ‌آميز و آشفته تاريخ مي‌شود. مسوولان فرهنگي، ارگان‌ها و نهاد‌هاي مختلف بايد درصدد شكل‌دادن مكتب‌هاي تاريخ‌نويسي نوینی باشند. 

وي ادامه داد: علاوه بر استفاده از شيوه‌هاي تاريخ‌نويسي، نقد آثار مكتوب و خاطرات جمع‌آوري شده درباره تاريخ گذشته ضروري است. گاهي اوقات در تاريخ‌نويسي، گرايش‌هاي مختلف فكري و فرهنگي، نوع بروز حوادث و رويداد‌ها و حب‌ و بغض‌هاي شخصي در شيوه‌هاي تاريخ‌نگاري درباره دوران معاصر و انقلاب اسلامي تاثير گذاشته و به همين دليل ما بايد با مطالعه دقيق و عميق، آثار يكديگر را نقد و تحليل و در ويرايش مجدد آن كتاب‌ها، اشتباهات را جبران كنيم.

جعفريان خاطر نشان كرد: براي تدوين تاريخ شفاهي اعتماد به خاطرات يك شخص كافي نيست. اگر چه بسياري از اين حرف‌هاي حكم سند را دارند، اما جوانب يك خاطره بايد با استناد به حرف‌هاي چندين نفر ثبت و ضبط و بررسی شوند. 

وي در پايان تاكيد كرد: بسياري از ضعف‌هاي ما در نگارش تاريخ، به دليل عدم دقت و کمی ميزان مطالعه، نقد و تحليل،‌ استفاده از منابع، اسناد و مدارك معتبر است و امكان بروز خطا و اشتباه در بديهي‌ترين نکات براي هر كس وجود دارد.

همايش دو روزه "تاريخ‌نگاري انقلاب اسلامي"، به همت موسسه خانه كتاب صبح امروز (ششم ارديبهشت ماه) در تالار سوره حوزه هنري آغاز شده و تا عصر فردا ادامه دارد.