ایبنا نوجوان: مسؤول صفحه‌ی شعر مجله‌ی سلام بچه‌ها به خبرنگار ما گفت: معمولاً در تعطیلات نوروز نمی‌نویسم، چون شاعر و نویسنده نیاز به تمرکز و خلسه‌ای دارند که دید و بازدیدهای نوروزی این فرصت را به آن‌ها نمی‌دهد، اما تصاویر و سوژه‌هایی که در این ایام از ذهن می‌گذرد در زمان خاص خود به ایجاد آثار تازه کمک می‌کند.
او با اشاره به این که سرودن شعر و نوشتن، در «زمان» اتفاق می‌افتد گفت: زمانی که در خلوت و با تمرکز می‌خواهی بنویسی ذهن این خاطرات را مرور می کند. هر چیزی در همان زمان تولید نمی‌شود؛ بلكه آثار آن بعداً مشخص می‌شود.
او گفت: شاعر یا نویسنده نمی‌تواند به یک جنگل زیبا برود و خود را مجبور به سرودن شعر یا نوشتن داستان کند، اما زمانی که از جنگل عبور می‌کند بعد از مدتی آن لطافتی که در ذهن جای گذاشته است در آثارش جلوه‌گر می‌شود.
نویسنده‌ی کتاب «سكه‌هايي به نام محمد» گفت: زمانی که تجربه‌ی کم‌تری داشتم در یک آن می‌نوشتم؛ اما اکنون تلاش می‌کنم به صورت فنی‌تر به کارها بپردازم. گاهی حدود یک ماه روی یک شعر کار می‌کنم و آن را به قضاوت و داوری می‌گذارم تا برايم قابل قبول شود.
پوروهاب با اشاره به این‌که سفر برای پردازش بهتر سوژه بسیار موثر است، گفت: گاهی برای نوشتن از اینترنت و کتاب‌های مرجع مربوط به موضوع کمک می‌گیرم و برای یکی از کتاب‌هایی که برای دفتر انتشارات کمک آموزشی نوشتم درباره‌ی گیلان‌شناسی، سفری چند روزه به شهرهایی از استان گیلان داشتم. البته اکنون منابع اطلاعاتی بسیار خوبی در اختیار نویسندگان و پژوهش‌گران قرار دارد که ضرورت سفر را کم می‌کند.
این نویسنده که زادگاهش یکی از شهرهای شمال کشور است، درپايان گفت: در ایام نوروز حتماً سفری به آن مناطق خواهم داشت و در فرصت‌هایی که به دست بياورم مطالعه خواهم کرد.
شنبه ۱۳ فروردین ۱۳۹۰ - ۱۳:۰۹
نظر شما