معمار در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره این مجموعه شعر توضیح داد: مجموعه شعر «اصطبل» 45 قطعه شعر را شامل می‌شود که در سه دفتر گرد آمده‌اند. در شعرهای این مجموعه از نظر فرم سعی کرده‌ام شیوه‌ای ساده و ساختارمندتر را نسبت به گذشته به‌کار گیرم.

وی با تاکید بر این موضوع که ششمین دفتر شعرش به نوعی ادامه مجموعه «مرگ در ساحل آمونیاک» به حساب می‌آید اظهار داشت: این امر بیشتر در دفتر نخست دیده می‌شود. در این دفتر شعرها پیرامون موضوع زندگی و تجربه‌های شخصی من سروده شده‌اند.

این شاعر بن‌مایه اصلی شعرهایش را پرداختن به اندوه و تنهایی انسان‌ها دانست و تصریح کرد: شعرهای دفتر دوم به‌طور عمده ادامه مجموعه شعر «پارو زدن در خاک» هستند. شاید در این دفتر وابستگی جدی‌تر و بیشتری به جریان شعری «موج نو» و ویژگی آن که تمایلات طبیعت‌گرایانه است پیدا کرده‌ام.

وی ادامه داد: در دفتر دوم نگاه من نگاهی ضد جنگ بود و بیشتر به مضامین مرتبط با جنگ پرداخته‌ام. به‌طور کلی می‌توانم بگویم کیفیت ذهنی شعرها و تمایلات روایی در دفتر دوم این مجموعه بیشتر از دفترهای دیگر است.

معمار درباره موضوع دفتر سوم مجموعه شعر «اصطبل» افزود: در دفتر سوم تجربه‌هایم در ارتباط با محیط، اجتماع و برخوردهای محیطی را مطرح کرده‌ام.

وی در پایان تاکید کرد: به‌طور طبیعی ویژگی‌های شعر جنوب که «موج ناب» از اساسی‌‌ترین جریان‌های شعری آن به حساب می‌آید در میان شعرهای این مجموعه و به ویژه دفتر دوم دیده می‌شود.

مجموعه شعر «اصطبل» هفته گذشته مجوز انتشار دریافت کرد.

داریوش معمار متولد نهم اردیبهشت ۱۳۵۸ در آبادان، شاعر، منتقد و روزنامه‌نگار است. وی از سال ۱۳۷۵فعالیت مطبوعاتی خود را آغاز کرده است. تاکنون از این شاعر پنج مجموعه شعر «موهایم هم موجی است»، «عاشقانه‌های زنی که دوستش دارم»، «جنازه مریم بنت سعید»، «مرگ در ساحل آمونیاک»، «پارو زدن در خاک» و «ساعت‌های بی خیزاب»(گزیده اشعار منصور بنی مجیدی به انتخاب و مقدمه داریوش معمار) منتشر شده است.

به تازگی نیز کتاب «تفریق جمعی»(تحلیل آثار 13 شاعر نوپرداز از نیما تا امروز» به کوشش معیار توسط انتشارات نگاه منتشر و راهی بازار نشر شده است.