به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، اين كتاب با بيان وقايع ولادت تا شهادت حضرت ابوالفضل‌العباس(ع) به تشريح حالات و زندگانی آن حضرت پرداخته است.

حضرت عباس(ع) فرزند اميرالمومنين علي(ع) و فاطمه ام‌البنين(س) است، لقب ايشان قمر بني‌هاشم، باب‌الحوائج و سقاست.  با كنيه‌ ابوالفضل، ابوفاضل و ابوالقريه شناخته مي‌شوند. اين بزرگوار در چهارم شعبان سال 26 هجري قمري در مدينه منوره متولد شدند. حضرت ابوالفضل(ع)، 34 سال زندگي كردند و در راه اسلام و در روز عاشورا به سال 61 هجري قمري به شهادت رسيدند، مرقد آن بزرگوار، در كربلاست و داراي گنبد، بارگاه، صحن و سراي بزرگ و ملكوتي است.

مورخان اسلامي، دوران زندگاني حضرت ابوالفضل‌(ع) را به سه دوره زندگي با پدر(حدود 14 سال)، زندگي با امام حسن‌مجتبي(ع) و زندگي با امام حسين سيدالشهداء(ع) تقسيم كرده‌اند.

همانگونه كه در كتاب نيز به اين مساله اشاره شده، حضرت علي(ع) سه برادر، به نام‌هاي طالب، عقيل و جعفر و هركدام نسبت به يكديگر، 10 سال تفاوت سن داشتند، از اين رو عقيل 20 سال از حضرت علي(ع) بزرگتر بود. پيامبر(ص) عقيل را دوست ‌داشتند ‌فرموده بودند: «عقيل را از دو جهت دوست دارم، يكي از اين رو كه عمويم ابوطالب او را دوست مي‌داشت، ديگر اين كه فرزندش (مسلم"ع") در راه محبت حسين(ع) كشته مي‌شود.»

عقيل دو ويژگي شاخص داشت. نخست آن كه نسب‌شناس بود و در شناخت اصالت خانواده‌ها، عدم اصالت خانواده‌ها و عدم اصالت آنان اطلاعات دقيق و وسيع داشت. دوم حاضر جوابي و صراحت لهجه و قاطعيت او معاندان را با هوشمندي خاصي منكوب مي‌كرد.

حضرت علي(ع) بعد از شهادت حضرت فاطمه(س)، براي انتخاب همسر اصيل و شجاع، با برادرشان عقيل مشورت كردند و از او ياري خواستند. در تعبيرها آمده، حضرت علي(ع) به عقيل فرمودند: «همسري را براي من در نظر بگير كه از برجستگان و شجاع‌زادگان عرب باشد و خداوند از او فرزنداني دلاور و جنگجو به من ارزاني دارد.» عقيل نيز فاطمه دختر خرام‌بن خالد را كه بعدها به ام‌البنين(مادر حضرت عباس و سه پسر ديگر) معروف شد و از خاندان شجاع بني‌كلاب بود، معرفي كرد. 

ام‌البنين(س) از بانوان پاك سرشت،‌ مهربان، دلاور و با معرفت بود. هنگامي كه به خانه حضرت علي(ع) آمد، فاطمه ثاني براي فرزندان حضرت زهرا(س) بود و آنان را بر فرزندان خود مقدم مي‌داشت. 

ام‌البنين(ع) به قدري با ايمان بود كه پس از آن كه خبر شهادت چهار پسرش در كربلا، به او داده شد، به مسجد آمد. وقتي كه بشير از شهادت فرزندان او خبر ‌داد، گفت: «اي بشير! از امام حسين(ع) به من خبر بده، همه فرزندانم و همه آنچه در زير آسمان كبود است به فداي امام حسين(ع) باشد.» و وقتي كه بشير خبر شهادت امام حسين(ع) را اعلام كرد، آنگاه ام‌البنين(س) در حالي كه بسيار منتقلب شده بود، گفت: (قد فطعت نياط قلبي؛ اي بشير! با اين خبر بندهاي دلم را پاره پاره كردي).

سيدعبدالرزاق مقرم در كتاب «العباس» نوشته است: «حضرت علي(ع) فرمودند: "عباس در پيشگاه خداوند داراي مقام بسيار ارجمندي است، خداوند به جاي دو دست (كه در عاشورا فدا كرد) دو بال به او مي‌دهد و او با دو بال همچون جعفر طيار، در فضاي بهشت همراه فرشتگان پرواز مي‌كند." همچنين آمده است: "در آن هنگام كه حضرت علي(ع) در بستر شهادت بود، حضرت عباس(ع) را طلبيد و او را به سينه‌اش چسپانيد و فرمود: ولدي و ستقر عيني بك في يوم‌القيامة؛ فرزندم! به زودي در روز قيامت، چشمم به وسيله وجود تو روشن مي‌گردد"».

در فرازي از زيارت ناحيه مقدسه، خطاب به حضرت عباس(ع) آمده است: «السلام علي ابي‌الفضل‌العباس‌بن اميرالمومنين المواسي اخاه بنفسه الاخذ لغده من امسه...؛ سلام بر ابوالفضل‌العباس(ع) پسر اميرالمومنين؛ آن كه با كمال مواسات و ايثار و برادري، جانش را نثار برادرش حسين(ع) كرد، آن كه دنيا را وسيله آخرت قرار داد. آن كه خود را فداكارانه فداي برادر نمود، آن كه نگهبان دين و سپاه حسين(ع) بود، آن كه تلاش بسيار براي آب‌رساني به سوي لب تشنگان نمود، آن كه دو دستش در راه خدا قطع شد.» امام هادي(ع) در اين عبارت، به شش مقام ارزشمند حضرت عباس(ع) اشاره مي‌كند و او را با اين خصال ارجمند اسلامي و انساني مي‌ستايد.

چاپ اول كتاب «اميد حرم» در شمارگان 2000 نسخه، 96 صفحه و بهاي 10000 ريال راهي بازار نشر شده است.