به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در یاسوج، رحمت اله رسولی مقدم دوشنبه در کارگاه آموزشی روایت‌نویسی در یاسوج گفت: داستان تنها زمانی به سرانجام می‌رسد که از آغاز تا گره‌افکنی، کشمکش، تعلیق و گره‌گشایی به‌درستی طی شود.
به گفته وی اگر در قصه خلقت، شیطان وجود نداشت، قصه اساساً شکل نمی‌گرفت؛ چراکه نبودِ ضدقهرمان به معنای فقدان کنش و واکنش است.
رسولی‌مقدم همچنین خاطرنشان کرد: هر روایتی باید مختصات زمانی و مکانی داشته باشد و زاویه دید آن مشخص باشد؛ چه از نگاه اول شخص روایت شود، چه دانای کل که مانند ناظر مطلق به همه چیز احاطه دارد.
وی با اشاره به اهمیت پرداختن به جزئیات کاربردی در داستان افزود: اگر جزئیات بی‌ربطی وارد روایت شود که نقشی در پیشبرد داستان نداشته باشد، عملاً فضا را هدر داده‌ایم؛ درست مانند تفنگی که در صحنه‌ای نشان داده می‌شود اما هیچ‌گاه شلیک نمی‌شود.
این مدرس حوزه ادبیات پایداری در ادامه یادآور شد: انتظار یکی از عناصر اساسی در جذب مخاطب است. روایت باید چنان پیش رود که مخاطب درگیر شود و در ذهن خود بپرسد، چه خواهد شد؟ این کشش، نیروی پیشران داستان است.
رسولی‌مقدم در پایان تأکید کرد: هر اثر روایی باید یک طرح یا پیرنگ مشخص داشته باشد؛ ساختاری که اگرچه می‌تواند با عناصر متغیر روایت تغییر کند، اما شاکله آن باید حفظ شود تا پیام نهایی به‌درستی منتقل گردد.
مدرس کارگاه ادبیات پایداری حوزه هنری کهگیلویه وبویراحمد، گفت: روایت در واقع قاب‌بندی اندیشه‌ها و باورهای ماست؛ آن‌کس که روایت نخست را عرضه می‌کند، معمولاً بر ذهن‌ها و قضاوت‌ها چیره می‌شود.
رسولی مقدم خاطرنشان کرد: در بسیاری از اتفاقات مهم، روایت اول تأثیرگذارترین است؛ چرا که مخاطب، روایت اولیه را به‌عنوان مرجع در ذهن خود نگه می‌دارد و تغییر آن بسیار سخت و پرهزینه خواهد بود.
رسولی مقدم در پایان گفت: از همین رو ورود به عرصه روایت‌گری را وظیفه خود دانستیم و از همان آغاز سعی کردیم با ایجاد کانال‌های مشخص، مسیر روایت را از دست ندهیم. خوشبختانه تعدادی از دوستان، علی‌رغم تجربه ابتدایی، همکاری ارزشمندی داشتند.
رسولی مقدم با اشاره به اهمیت آموزش تخصصی روایت‌گری اظهار داشت: روایت چیزی فراتر از نقل واقعه است. روایت یعنی ساختن ضابطه‌ای برای اندیشه، باور و حقیقت. به همین دلیل روایت با تاریخ بشر همزاد است و انسان شدن بدون آن معنایی ندارد.
وی ادامه داد: در این جلسات تلاش می‌کنیم به‌جای شیوه کلاسیک، با گفت‌وگو و مشارکت فعال، به درک دقیق‌تری از مفهوم و تکنیک روایت‌گری برسیم. هدف ما صرفاً انتقال محتوا نیست، بلکه تمرین اندیشیدن و بازنمایی هدفمند آن است.
نظر شما