به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): «داستایوفسکی و نیچه (فلسفه تراژدی) ‏»، نوشته فیلسوف روسی لو شستوف، اثری فلسفی است که در سال ۱۹۰۳ منتشر شد. شستوف در این کتاب به بررسی تطبیقی اندیشه‌های دو متفکر بزرگ مدرن، فئودور داستایفسکی و فردریش نیچه می‌پردازد. این کتاب بر درک آنها از تراژدی، بحران‌های وجودی، رنج انسان و محدودیت‌های عقل تأکید دارد. شستوف، داستایفسکی و نیچه را به‌عنوان اندیشمندانی معرفی می‌کند که به‌شدت به چالش کشیدن چارچوب‌های سنتی فلسفی و اخلاقی را در دستور کار خود دارند.

تحلیل شستوف نشان می‌دهد که این دو متفکر، با وجود تفاوت‌های فلسفی‌شان، درک عمیق و مشابهی از وضعیت تراژیک انسان دارند. هر دو در آثار خود به مسائلی همچون رنج، آزادی و جستجوی معنا می‌پردازند، هرچند پاسخ‌های آنها به این مسائل بسیار متفاوت است. در بررسی داستایفسکی، شستوف بر تمرکز این نویسنده بر رنج وجودی و بحران‌های اخلاقی تأکید می‌کند. شخصیت‌های داستایفسکی اغلب درگیر کشمکش‌های شدید اخلاقی هستند و وضعیت تراژیک انسان را به نمایش می‌گذارند. شستوف معتقد است که برای داستایفسکی، رنج بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی است و نمی‌توان آن را از طریق عقل توجیه یا توضیح داد. داستایفسکی معتقد است که رنج می‌تواند به کشف حقایق عمیق‌تری درباره انسان و جهان منجر شود. آثاری چون «جنایت و مکافات» و «برادران کارامازوف» نشان می‌دهند که داستایفسکی رنج را راهی برای گذر از عقلانیت و رویارویی با اسرار وجودی و معنای عمیق‌تری از خدا و آزادی می‌داند. در دیدگاه داستایفسکی، رنج نه تنها به انسان آگاهی از آسیب‌پذیری‌اش می‌دهد، بلکه او را به سوی نوعی بیداری معنوی و ایمانی هدایت می‌کند. شستوف در تحلیل خود از نیچه، به نقد نیچه از اخلاق مسیحی و ایده «اراده معطوف به قدرت» می‌پردازد. نیچه نیز مانند داستایفسکی، زندگی انسان را تراژیک می‌داند، اما راه‌حل او برای مواجهه با این وضعیت متفاوت است. نیچه از انسان می‌خواهد که به جای تسلیم در برابر رنج، آن را بپذیرد و بر آن غلبه کند. نیچه با رد اخلاق سنتی و تأکید بر آفرینش ارزش‌های جدید، به‌دنبال تأیید زندگی و آزادی فردی است. شستوف ایده نیچه درباره «ابرانسان» (Overman) را تحلیل می‌کند و نشان می‌دهد که این مفهوم نشان‌دهنده فردی است که از محدودیت‌های اخلاقی متعارف فراتر رفته و با پذیرش هرج‌ومرج و رنج، خلاقانه ارزش‌ها و معنای جدیدی برای زندگی خود ایجاد می‌کند. در دیدگاه نیچه، انسان با خلق معنا و ارزش در جهان بی‌معنا، آزادی نهایی خود را به نمایش می‌گذارد. شستوف در کتاب خود استدلال می‌کند که علی‌رغم تفاوت‌های آشکار میان داستایفسکی و نیچه، هر دو با حقیقت وجودی مشابهی روبرو می‌شوند: زندگی ذاتاً تراژیک است و پر از رنج و عدم اطمینان. با این حال، داستایفسکی به ایمان و رستگاری الهی روی می‌آورد، در حالی که نیچه بر تأیید خلاقیت فردی و پذیرش رنج تأکید می‌کند. شستوف هر دو متفکر را به خاطر رد آرامش کاذب عقلانیت و اخلاق مطلق ستایش می‌کند. او معتقد است که آثار آنها نمایانگر شورش فلسفی علیه این ایده هستند که وجود انسان را می‌توان به‌طور کامل با عقل توضیح داد. از نظر شستوف، تراژدی نه تنها یک مفهوم فلسفی، بلکه حقیقت بنیادی وضعیت انسان است که انسان‌ها را وادار به رویارویی با محدودیت‌های عقل و اخلاق می‌کند.
«داستایوفسکی و نیچه (فلسفه تراژدی)» اثر لو شستوف، تفکری عمیق در مورد ماهیت رنج و مسائل وجودی مرتبط با آن ارائه می‌دهد. شستوف با تحلیل تطبیقی دیدگاه‌های تراژیک داستایفسکی و نیچه، خواننده را به چالش می‌کشد تا با رنج و محدودیت‌های عقل روبرو شود. این کتاب برای علاقه‌مندان به فلسفه وجودی، ادبیات روسی و موضوعات مرتبط با ایمان و عقل، یکی از منابع مهم و چالش‌برانگیز است.