مجید پروانه‌پور مترجم تاریخ و فلسفه هنر در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در پاسخ به سؤالی درباره چالش‌های تألیف و ترجمه آثار مکتوب هنری، عنوان کرد: نوشتن به زبان فارسی راحت‌تر است؛ اما تألیف در همه زبان‌ها سخت است؛ هرچند شما می‌توانید در همه زبان‌ها کاری کنید که وجوه آن زبان بیان شود.
وی گفت: زبان فارسی نیز چون ریشه‌های سامی، عبرانی و عربی دارد، یک چنین ویژگی‌هایی را در خود حفظ کرده است. برای مثال اُم به معنی مادر است، اما وقتی می‌گوییم «اُم‌القُرا» ذهن شما به سمت «مادر شهرها» نمی‌رود بلکه به سمت تاریخ دینی می‌رود.
این نویسنده اضافه کرد: انتقال این مفاهیم سخت است؛ بنابراین همه مترجمین قبل از شروع کار، یک سری توضیحات برای واژه‌های خاص مطرح می‌کنند تا خواننده متوجه آن شود.
پروانه‌پور عنوان کرد: غنای هر زبان بستگی به این دارد که چه کاری می‌خواهیم از آن بکشیم. مثلاً در کاربرد هنری، به دلیل قدمت فرهنگ و هنر در ایران، زبان فارسی کلمات کامل‌تری برای این کاربرد دارد.
وی تصریح کرد: در زبان انگلیسی ضمایر جمع‌بندی شده است، اما در آلمانی برای دو کلمه تو و شما دو ضمیر جداگانه داریم؛ پس آلمانی پیچیده‌تر است.
این نویسنده ادامه داد: پیچیدگی در زبان‌های دیگر موجب غنای معنایی شده است؛ اما در آن هدفی که به درد همه بخورد، انگلیسی قدرتمندتر عمل کرده است.
وی در ارتباط با قوی بودن زبان‌ها نیز گفت: همه زبان‌ها قوی هستند. مثلاً وقتی واژه خراب را در یک شعر فارسی به کار می‌بریم، حتی اگر صد سال هم کار کنیم، نمی‌توانیم واژه معادل آن را در ترجمه انگلیسی پیدا کنیم.
پروانه‌پور ادامه داد: در مواجهه با همین بخش‌های تفکر یک رخدادی در زبان انگلیسی رخ داده است که ریشه‌های لاتین و ژرمانیک خود را حفظ کرده است؛ بنابراین برای یک متن یکسان چند معنی می‌توان داشت.
دوشنبه ۱۲ تیر ۱۴۰۲ - ۲۱:۳۰
نظر شما