مهدی ماحوزی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به جامعیت شخصیت عبدالحسین زرین‌کوب اشاره و عنوان کرد: عبدالحسین زرین‌کوب، 29 اسفند 1301به دنیا آمد و 24 شهریور 1378درگذشت. وی علاوه بر نگارش و تحقیق در حوزه تاریخ، یک ادیب و منتقد ادبی بود که به‌ویژه در حوزه تصوف و مولوی‌شناسی مطالعات بسیاری را انجام داد.
ماحوزی از «سرنی» و «پله‌پله تا ملاقات خدا» به قلم زرین‌کوب به عنوان دو کتاب شاخص و بی‌نظیر در حوزه مولوی‌شناسی یاد کرد و افزود: سرنی که به معنای راز نی است به تاثیر موسیقی در ادبیات فارسی و مثنوی مولوی نیز اشاره ظریفی دارد و انتخاب این نام برای اثری که به شرح گزیده‌هایی از مثنوی اختصاص دارد ابتکاری فوق‌العاده بوده است.
وی با اشاره به اینکه در تمام مقاطع تحصیل دانشگاهی خود در رشته زبان و ادبیات فارسی افتخار شاگردی زرین‌کوب را داشته، گفت: در تمام مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا دانشجوی زرین‌کوب بودم. زرین‌کوب در کلاس درس ادبیات دانشجومحور بود و نگاهش به دانشجو به عنوان کسی که در آغاز راه است نبود بلکه دانشجو را یک دانشمند بالقوه می‌دانست که می‌تواند ضمن کسب دانش و معرفت در حوزه ادبیات فارسی به تدریج به مرتبه آفرینندگی و خلاقیت برسد و بتواند با درایت خاص خودش وارد عرصه تالیف و تحقیق ادبی شود.
ماحوزی با تاکید بر اینکه زرین‌کوب استاد و دغدغه‌مند عرفان بود، افزود: از شاگردی در محضر زرین‌کوب دانستم که اگر سرنی و پله‌پله تا ملاقات خدا را می‌نویسد قصد دارد عرفان ایرانی و اسلامی و نیز فرهنگ و هنر ایرانی را بازتاب دهد. وی کاملا مسلط به عرفان بود و در رفتار و گفتارش نیز نوعی معنویت عرفانی موج می‌زد.
وی تصریح کرد: زرین‌کوب را باید در عرصه ادبیات عرفانی یک خلاق و آفریننده و مجتهد و نه مقلد دانست. با تمام دانش و استادی، نماد تواضع، فروتنی و صبر بود.
ابیاتی از قصیده بلند ماحوزی در وصف زرین‌کوب
می‌خواستم حدیث تو عنوان کنم
شرح یک از هزار به دیوان کنم
در پرده همایون استاد خویش
هر موی تن به نغمه هزاران کنم
سرنی‌ات ز پرده برون افگنم
بحر تو را ز کوزه نمایان کنم
نقشی بر آب را به مداین برم
وان را مثال صورت ایوان کنم
میراث صوفیان بنمایم تمام
منظومه‌ای به شرح ز عرفان کنم
شمس‌الشموس دایره‌پیمای عشق
فارغ ز ابر تیره نقصان کنم
نقبی زنم به سمج خراباتیان
نقشی عجب ز کوچه رندان کنم
درسی کنم ز مدرسه بی قیل‌وقال
راه فرار بر خرد آسان کنم
غزالیئی کنم ز تهاقت چنان
کاو را از آنچه کرد پشیمان کنم
نقدالنصوص گرچه به رسم اندر است
نقد ادبش گوهر میزان کنم
زی کاروان حله برم نقد جان
زان بی‌دروغ شعرش برهان کنم
ترسا قصیده‌نامه سبحانیش
همتای شعر تالی حسان کنم
وان شرح پاک کش بندانم ستود
تاوان شعر شاعر شروان کنم...
دوشنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۱ - ۱۵:۰۰
نظر شما