به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، جهانگیر خسروشاهی؛ نویسنده و پژوهشگر حوزه هنر و ادبیات پایداری و انقلاب اسلامی، صبح امروز (چهارشنبه 13 بهمن‌ماه) به علت عارضه قلبی چشم از جهان فرو بست.
 
سعید مکرمی؛ مدیر نشر اسم درباره ویژگی‌های شخصیتی جهانگیر خسروشاهی به خبرنگار ایبنا، گفت: مرحوم خسروشاهی را از سال 1390 می‌شناختم و توفیق مصاحبت و همنشینی با ایشان را داشتم. از نفراتی بود که در مجله سوره با شهید آوینی همکاری داشته و درتأملات ایشان هم نقش ایفا می‌کرد.
 
وی افزود: یکی از شاخصه‌های جهانگیر خسروشاهی که قدری مغفول مانده، بُعد محتوایی و نظری ایشان است؛ اینکه هدف و فلسفه داستان‌نویسی کجا قرار گرفته است. نگاه او فارغ از نگاه‌های رایج موجود در ادبیات ما و بیشتر برگفته از نگاه سید مرتضی آوینی بود. یکی از دلایلی که باعث شده کمتر در جامعه امروز شناخته شود، سخت‌گیری و وسواس زیاد ایشان در نوشتن بود؛ می‌نوشت، ولی چاپ نمی‌کرد.
 
مدیر نشر اسم اظهار کرد: جهانگیر خسروشاهی بسیار صبور و بااخلاق بود. می‌شد ساعت‌ها در ساحت ادبیات کنار ایشان نشست و حرف زد، مانند یک سنگ صبور می‌شنید و پدرانه و دلسوزانه رفتار می‌کرد. رفتن ایشان خیلی دردناک است و این فقدان مرا به یاد رفتن مرحوم امیرحسین فردی می‌اندازد.
 
جهانگیر خسروشاهی؛ نویسنده بزرگ و بی ادعای ادبیات انقلاب اسلامی، امروز (چهارشنبه 13 بهمن‌ماه) به‌علت عارضه قلبی چشم از جهان فرو بست. مجموعه‌های داستان کوتاه «خلفه‌های وحشی (۱۳۷۰)»، «باغ باور (۱۳۷۳)»، «بیرون قلعه امن نیست (۱۳۷۶)»، «خیابان رؤیت (۱۳۷۹)»، «به کلی سری (۱۳۸۱)»، همچنین داستان‌های بلند «نفر پانزدهم (۱۳۶۱)»، «صخره‌ها و پروانه‌ها (۱۳۶۹)» و دو رمان «زخمدار (1374)» و «رویای داغ (1383)» ازجمله آثار به‌جای مانده از جهانگیر خسروشاهی است.