محمدرضا هدايتپناه در گفتگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، درباره شبهات ايجاد شده در زمينه واقعه كربلا گفت: تاكنون در زمينه تحريفات لفظي و معنوي صحبتهاي زيادي انجام شده، اما كمتر كسي اين موضوع را جدي گرفته است.
وي كه در كتاب «جريانشناسى فكرى معارضان قيام كربلا» تحريفات معاندان و كارشكنيهاي آنها را به تفصيل بررسي كرده است،
متذكر شد: متأسفانه در برخي تحقيقات عاشوراپژوهي اين شبهه تأييد شده كه شيعيان با دعوتي كه از امام حسين(ع) انجام دادند و عدم حمايتهايي كه از ايشان شد، موجبات شكست اين امام همام فراهم آمده است.
هدايتپناه از اين شبهه به عنوان بزرگترين تحريف عاشورايي ياد كرد و افزود: ما نيز آن را قبول كرديم و تاريخ شيعه را اين گونه زير سوال برديم و متأسفانه برخي محققان هم به شدت به اين موضوع دامن زدند!
وي متذكر شد: متأسفانه در اعتقادات و كتابها، كوفيبودن مساوي با شيعي بودن تلقي شده و اين موضوع آسيب زيادي به شيعيان وارد آورده كه شديدا نيازمند تحقيق و رفع ابهام است.
نويسنده كتابهاي عاشورايي با انتقاد از اين كه ميگويند «افرادي در برابر امام حسين(ع) ايستادند، كه شيعه بودند و تشيع پاسخي براي اين مساله ندارد» تصريح كرد: من در كتاب جريانشناسي قيام كربلا، با وجود قلت منابع و دشواريهاي موجود در اين زمينه، كوشيدم مقدمات و منابعي را گردآوري كنم تا ابطال اين موضوع به اثبات رسد.
اين نويسنده در بخشي از كتاب خود در جهت رفع اين شبهه نوشته است: اين سخن به معناى بىگناهى افرادى نيست كه مسلم را در مقابل امويان يارى نكردند. آنان به گناهشان اقرار داشتند و خود را «توّابين» ناميدند و كشتهشدن خود را تنها راه خلاصى از اين تقصير و عذاب وجدان مىدانستند. بلكه سخن درباره شناخت افرادى است كه در كوفه و كربلا در سركوب نهضت امام حسين(ع) نقش فعال داشتند و حزب اموى را يارى رساندند. دو عامل مهم نگذاشت اين حقيقت به درستى شناخته شود كه نيروهاى معارض از نظر فكرى و سياسى از چه گروه و يا گروههايى بودند؛ يكى تبليغات و سانسور گسترده اموى و ديگر، رخداد اين حادثه در حوزه جغرافياى شيعه. اين دو عامل مانع شد نقش گروههاى معارض آشكار شود، بهگونهاى كه اگر اين حادثه در حوزه جغرافياى اموى و عثمانى مانند شام يا بصره رخ مىداد، نقش آنان بهتر در تاريخ ثبت مىشد.
نويسنده كتابهاي عاشورايي در پايان توجه به منابع اصيل و دقت در تحقيقات و پژوهشهاي تاريخي ـ مذهبي را از ضروريات تأليف و تدوين آثار ديني دانست و گفت: نويسندگان بايد مطلع باشند تا ناآگاهانه به دين ضربه نزنند.
سهشنبه ۱۰ دی ۱۳۸۷ - ۱۳:۵۹
نظر شما