به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در آذربایجان‌غربی، در فرهنگ ما ایرانیان، زندگی با شعر آغاز و با شعر بدرقه می‌شود. کودک در گاهواره، لالایی می‌شنود و از همان آغاز با شعر اُنس می‌گیرد و پس از مرگ نیز، آرایه مزارش، شعری است که برایش می‌سرایند. این آمیختگی ما با شعر و تأثیری که شعر بر فرهنگ و روحیات و رفتار ما می‌گذارد، ضرورت پرداختن به آن و ضرورت پاسداری از حریم این عنصر اعجازآفرین را بیشتر روشن می‌سازد. «تبسم رضازاده (شدتی)»، شاعر ارومیه‌ای است که در سال گذشته 99 در 6 جشنواره ملی که در 6 استان دبرگزار شد، برگزیده اول شد. درباره رمز و رموز شعر و شاعری و کم و کیف اشعار این شاعر با وی به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه از نظر مخاطبان می‌گذرد.

شاعری را از کی شروع کردید؟ و علاقه شما به ادبیات از چه زمانی شروع شد؟

علاقه به شعر تقریباً از زمان کودکی در من وجود داشت و اشعار من از قلبم بر‌آمده است. به‌طوریکه در دوران راهنمایی انشاهایی که در مدرسه می‌نوشتم خیلی مورد توجه مربیان و اداره آموزش و پرورش قرار می‌گرفت و در دوره دبیرستان نیز رمانم مقام استانی آورد و به مرحله کشوری راه یافت ولی، متاسفانه به دلایل مشغله تحصیلی پیگیر موضوع نشدم و در همان حد ماند؛ ولی، بعد از دانشگاه برای اوقات فراغت خودم به صورت سپید و نثر شعر می‌نوشتم.

از چه زمانی شعر گفتن برای شما جدی شد؟

از مرداد ۱۳۹۶ به صورت جدی شعر و فعالیت ادبی خود را آغاز کردم، و در همه زمینه‌ها غزل، قطعه، مثنوی، سه‌گانی و چهارپاره و به زبان ترکی و فارسی با موضوعات عاشقانه، اجتماعی و آیینی طبع‌آزمایی کرده‌ام، ولی بیشتر غزل می‌نویسم و بیشتر با اشعار اجتماعی آیینی شناخته شده‌ام.

آثار چه شاعرانی را بیشتر مطالعه می‌کنید و در سرودن تحت تأثیر کدام شاعر هستید؟

به نظم برای تقویت شعر، باید پله پله بالا رفت و در هر پله‌ای که در آن قرار داریم، باید مخاطب شاعر پله بالایی خودمان باشیم. من هم قدم به قدم، آثار اکثر شاعران را دنبال کرده‌ام ولی اشعار برخی شاعران را به دلیل شناختی که دارم و قوت شعرشان، بیشتر مطالعه می‌کنم، و خواه ناخواه هم از این موضوع تاثیر می‌گیرم، مانند  فروغ فرخ‌زاد، نجمه زارع و اشعار بزرگانی چون مولانا، سعدی، حافظ، محمدعلی بهمنی و سایه ابتهاج را بیشتر می‌خوانم و تاثیر بیشتری نیز از اشعار این اساتید گرفته‌ام.

به نظر شما شعر گفتن قابل یاد گرفتن است یا ذاتی است؟

شعر یکی از هنرهای اثرگذار است و خصوصیّاتی که در آن است، در بسیاری از هنرهای دیگر نیست. به نظر بنده شعر گفتن استعداد ذاتی می‌خواهد اما راه و رسمش نیاز به یادگیری دارد. اینکه بگوییم اگر کسی استعداد شاعری را نداشته باشد و می‌تواند یاد بگیرد، به نظرم درست نیست. اما کسی که بالفعل استعداد این هنر را داشته باشد، می‌تواند در پرورش آن و یادگیری بیشتر تلاش کند، شعر بخواند و این خواندن نه فقط برای لذت بردن بلکه برای رسیدن به یک مرحله جدید باید باشد که بتواند صاحب سبک در زبان و بیان شود.

مشکلات شاعران را در چه می‌بینید؟

یکی از مشکلات بزرگ و اصلی شعرا بی‌انگیزگی و عدم توجه مسئولین هنری در این زمینه است. شاعر و کلا هنر نیاز به حمایت دارند، و صرفا اسم برگزاری جشنواره و دادن جایزه را نمی‌شود، حمایت نامید. هنر باید ارائه شود و در این راه به کمک مالی نیاز است. بسیاری از شعرهای خوب در دفترها دفن شده‌اند و بسیاری از شاعران خوب، به دلیل عدم حمایت از مسئولان و در کنارش فقر مالی در چاپ کتاب، هنر خود را رها کردند، که این اصلا خوب نیست.

اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی در مسیر چاپ کتاب به شما کمک کرده است؟

نه متاسفانه از طرف هیچ نهاد وارگانی هیچ حمایتی نشدم البته گفتند؛ ولی صرفا در حد حرف مانده است.

از نظر شما بزرگ‌ترین آسیبی که شعر را تهدید می‌کند، چیست؟

شعر نباید تک محوری باشد. منظور این است که موضوعات متنوع را باید برای این هنر زیبا در نظر داشت. نگاه موضوعی محدود نمی‌تواند، کار قشنگی باشد. شعر همیشه به سراغ شاعر نمی‌آید، بلکه تحت تاثیر عوامل متعدد شاعر احساس سرودن می‌کند و این احساس واقعیت هنر است که خودجوش آمده وگرنه با کوشش هنر خلق نمی‌شود.

در چه جشنواره‌هایی برگزیده شده‌اید؟

به لطف ائمه در سال ۱۳۹۹ در کنگره ملی اهل بیت کردستان رتبه اول و در دومین کنگره شعر محرم تبریز، کنگره ملی عقیق و ارغوان ایلام، کنگره ملی مهراوه وحدت تهران، جشنواره ملی دفاع مقدس آذربایجان‌غربی، جشنواره ملی عرشیان خاکی آذربایجان‌غربی و جشنواره ملی پیام‌آور وحدت در سیستان و بلوچستان نیز رتبه اول در بخش زبان ترکی را کسب کرده‌ام.

چرا تا حالا کتابی از شعرهای خودتان چاپ نکرده‌اید؟

همانطور که عرض کردم فقر مالی شاید همه‌ شاعران را محدود کرده است، انسان‌های مرفه کمتر با دل و حس خود همراهند و شاعر برای تبلیغ کارهایش به هزینه‌های زیادی نیاز دارد که در این بازار آشفته و ناپایدار اقتصادی کمرشکن است.

انشالله به یاری خدا امسال تصمیم به چاپ کتاب دارم و کتاب بهترین همنشین و یکی از عوامل سعادت و خوشبختی، مطالعه و رشد دادن عقل خود با مطالب مفید است.

در پایان اگر مایلید ما را مهمان یکی از جدیدترین سروده‌های خود کنید.

بس دیر بو قدر تلخی هجران؛ آقا جان گل
یالقیزدی بوگون مردم ایران؛ آقا جان گل
 
گوستر اوزون ای ماه؛ عیان ایله جمالین
نورون اولا هر یرده نمایان؛ آقا جان گل
 
عطرین بوروسون عالمی تا ای گل زهرا
بیر جمعه ظهور ائت سنه قربان؛ آقا جان گل
 
دردا که گلیب درده بوتون سنسیز اوره کلر
ای دردیمیزه چاره  و درمان؛ آقا جان گل
 
ای یوسف زهرا! سنی تاری ائله تعجیل
دنیامیز اولوب کلبه ی احزان؛ آقا جان گل
 
از بس کی غنی زاده لرین دولتی آرتیپ
فقر اییلییپ هر اولکده عصیان؛ آقا جان گل
 
ظلمیله دولوب جمله جهان؛ گل ائله تدبیر
ورمیش ال اله دیویله شیطان آقا جان گل
 
تکفیری لر اسلامی ایدیب گور نجه تحریف!!
ای حجت و ای منطق قرآن؛ اقا جان گل
 
دنیانی قاتیپ بیر بیره سلمان سعودی
داعش تورَه دیب؛ زاده سفیان؛ آقا جان گل
 
لبنان و فلسطین و یمن شام و عراقی
کفر اهلی قویوب گور نجه ویران؛ آقا جان گل
 
هر بیر شهیدین قانینه بیتمیش نچه لاله
ای منتقم خون شهیدان؛ آقا جان گل
 
قویسان قدمین هریره آباد اولاجاقدیر
گویدن توکولن رحمت شایان! آقا جان گل
 
سن شمع فروزان جهان سان؛ گل نرگس!
ای آیت حق؛ سوره ی رحمان؛ آقا جان گل
 
یئرگوی سنی سسلیر آقاجان؛ هر گئجه گوندوز
تعجیل ائله ای منجی دوران؛ آقا جان گل
 
بیر لحظه تبسم له نظر ائت اولا بلکه
دنیا بو تبسمله گلستان؛ آقا جان گل