به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، بیست‌و‌هشتمین دوره هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران از ۲۴ تا ۳۰ آبان با شعار «دانایی؛ مانایی» برگزار می‌شود. سازمان‌ها و نهادهای مختلف با درنظرگرفتن زمان تخصیص داده شده به کتاب، اقداماتی برای کاهش مشکلات این حوزه و افزایش سرانه مطالعه انجام می‌دهند.

فاطمه جمالی، مدیر انتشارات پیک ادبیات، نخستین و ضروری‌ترین اقدام در راستای افزایش سرانه کتابخوانی را اصلاح سیستم آموزشی اعلام کرد. همچنین به گفته این ناشر تبلیغاتی که برای کتاب از رسانه‌های ملی انجام می‌شود، می‌تواند نقش مهمی در حل مشکلات حوزه کتاب و نشر داشته باشد.
 
به نظر شما در بیست‌و‌هشتمین دوره هفته کتاب، چه اقداماتی برای بالابردن سرانه مطالعه و کاهش مشکلات فعالان این حوزه از اهمیت بالاتری برخوردار است؟
به نظرم تبلیغات تلویزیونی خیلی موثر است اما علی‌رغم درخواست ناشران، متاسفانه انجام نمی‌شود. به نظرم این موضوع می‌تواند در هفته کتاب، مطرح و پیگیری شود تا به نتیجه برسد. وجود تبلیغات تلویزیونی برای کتاب می‌تواند تاثیر خوبی بر مردم داشته‌باشد. آن‌ها باید بدانند که می‌توانند کتاب را از طریق پست و بدون مراجعه حضوری دریافت کنند. این دیدگاه به ناشران و خانواده‌ها کمک می‌کند تا مردمی که به دلیل همه‌گیری بیماری کووید19 ساعات بیشتری در خانه هستند، بتوانند از این کالا استفاده کنند.

در نبود تبلیغات در حوزه کتاب در رسانه ملی، برخی از ناشران اقدام به تبلیغ در فضای مجازی کرده‌اند، اما این اقدامات فراگیر نیست. تبلیغات را به‌عنوان راه حل عاجل مطرح می‌کنم و راه حل اساسی، اصلاح سیستم آموزش و پرورش است، یعنی روند آموزشی از سیستم تک منبعی خارج شود تا دانش‌آموزان بتوانند درباره مسائل پژوهش کنند. تبلیغات در تلویزیون و معرفی راه‌های دسترسی به کتاب در زمانی که هنوز سیستم آموزشی تغییری نکرده‌است، می‌تواند نتیجه خوبی داشته‌باشد.

آموزش و پرورش چگونه می‌تواند دانش‌آموزان را به کتابخوانی ترغیب کند؟
بالابودن سرانه مطالعه و تیراژ کتاب‌ها در کشورهای پیشرفته، به دلیل عملکرد سیستم آموزشی آن‌ها است. چراکه در سیستم آموزشی پیشرفته یک کتاب به عنوان منبع آموزشی در نظر گرفته نمی‌شود، بلکه با طرح موضوع، دانش‌آموزان باید درباره آن موضوع پژوهش کنند. در این روند معلمان روش استفاده از کتابخانه و پژوهش را به دانش‌آموزان یاد می‌دهند. درباره یک موضوع چندین کتاب وجود دارد و کودکان از سنین پایین یادمی‌گیرند که چطور می‌توانند روی یک موضوع پژوهش کنند.

کودکان در کشورهای پیشرفته از چهارسالگی در مهد کودک آموزش رسمی می‌بینند. مهد کودک‌ها کتابخانه‌های غنی دارند و کودکان تمام وقت خود را در کتابخانه با ورق‌زدن کتاب‌ها می‌گذرانند، طبیعی است که این مساله جزئی از زندگی کودکان بشود. این در حالی است که در جامعه ما این رویکرد وجود ندارد. در مدرسه به کتاب اهمیت داده نمی‌شود، والدین هم به کتاب اهمیت نمی‌دهند، وقتی از ابتدا به کتاب اهمیت داده نمی‌شود، کودک، کتاب را یک عنصر ضروری برای رشد و تعالی خود نمی‌بیند.

آیا غنی کردن کتابخانه‌های مدارس و شهر می‌تواند موجب افزایش سرانه کتاب‌خوانی شود؟
غنی‌کردن کتابخانه‌ها لازم است اما کافی نیست. اصل دیدگاه این است که سیستم آموزش تغییر کند. خیلی از مدارس ایران، کتابخانه‌های خوبی دارند اما آنقدر دانش آموزان مشغول به انجام تکالیفشان هستند که فرصت و فراغت برای پرداختن به کتاب و کتابخانه را ندارند. کتابخانه در مدارس مکانی تزئینی است. در حالی که باید مراجعه به کتابخانه ضروری و حیاتی باشد اما حتی اگر کتابخانه غنی و کتابدار دلسوز در آن فعال باشد، شاید با سیستم آموزشی موجود در مدارس، دانش‌آموزان به آن مراجعه نکنند.