به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از نیویورک تایمز - جمعی از منتقدان ادبی نیویورک تایمز مجموعه کتاب‌هایی از نویسندگان زن را انتخاب کردند که قلمروها جدیدی را به روی ما گشوده‌اند و کتاب‌هایشان امکانات کشف نشده‌ای از فرم، احساسات و دانش را برایمان مجسم می‌کند.

پارامترهایی برای قرار گرفتن در این لیست وجود داشت؛ از جمله اینکه کتاب‌های این نویسندگان زن در قرن 21 منتشر شده و آثار عمدتا داستانی باشد. این کتا‌ب‌ها مجموعه متنوعی را تشکیل می‌دهند. از داستان‌های ادبی گرفته تا آثار تخیلی و از نویسندگانی از ایتالیا، کانادا، نیجریه و آمریکا. آنچه این کتاب‌ها را بسیار غنی می‌کند کمال و تنوع در محتوا و قالب است.
 
«گل ختمی بنفش»، نخستین رمان چیماماندا نگوزی آدیچی در فهرست بلند جایزه من‌بوکر قرار گرفته بود و دومین رمان او، «نیمی از یک خورشید زرد» برنده جایزه اورنج شد. در سال 2008 عنوان «نابغه» مک‌ آرتور به او اعطا شد. اما رمان «آمریکایی» این نویسنده بیش از همه این‌ها موثر واقع شد. رمانی پرطنین و به شدت روشنفکرانه درباره یک زن نیجریه‌ای به نام آیفملو که آفریقا را به مقصد آمریکا ترک می‌کند و پیش از آنکه نوشتن در وبلاگی به نام «مشاهدات مختلف درباره سیاه‌پوستان آمریکایی توسط یک سیاهپوست غیرآمریکایی» را آغاز کند، متحمل عذاب‌هایی می‌شود و برنده یک بورس در دانشگاه پرینستون می‌شود. «آمریکایی» خبر از نسل جدیدی از مهاجران می‌دهد که چطور راه خود را در جهان می‌سازند. این کتاب برای همه درس‌هایی برای چگونه زیستن دارد.
«طرح» یک رمان صریح، متین و هوشمندانه است که از شیوه عشق ورزیدن و ترک یکدیگر و اینکه گوش کردن به دیگری چه معنایی دارد، طرح روشن و قابل فهمی دارد. رویدادهای کتاب در طول چند روزی اتفاق می‌افتد که نویسنده انگلیسی مطلقه به نام فِی در آتن می‌گذراند؛ جایی که رفته تا یک کلاس نویسندگی داشته باشد. راشل کاسک گفت‌وگوهایی را شکل می‌دهد که به اندازه یک تئاتر، فشرده و واضح است. بعضی فصول «طرح» یادآور هارولد پینتر، والاس شاون و آنی بیکر است و برخی دیگر جی.ام. کوتسی و دیانا جانسون را به خاطر می‌آورد. بدون هیچ روایت سنتی، فِی با صدای ذهن خود تنهاست، ذهنی که ظریف، نکته‌سنج، دقیق و مالیخولیایی است. این رمان طاقت‌فرسا و بدون هرگونه حرکت اضافی است.
چهارگانه گل‌کرده النا فرانته، نویسنده ایتالیایی، زندگی در هم تنیده دو دوست دوران کودکی را با هیجان دنبال کرده و این رمان معاصر را در مرکز توجه قرار داده است. این کتاب‌ها رمان‌های اجتماعی قابل توجهی هستند که تاریخ ایتالیای پس از جنگ را ترسیم کرده و ما را 50 سال با خود همراه می‌کنند؛ در این سال‌ها زن‌های داستان همدیگر را نجات می‌دهند، به هم خیانت می‌کنند، از مادرانشان فرار می‌کنند و خودشان مادر می‌شوند. فرانته خشونت زندگی خانوادگی را ثبت می‌کند و در افشای زندگی مخفیانه زن‌ها، تردید‌ها و شرم‌هایشان تابوشکنی می‌کند.
 
در قلب داستان کوتاه بورخس، «الف» یک زن مُرده است که با وجودی که داستان حول او می‌چرخد، مجبور است سکوت کند. در یکی از داستان‌های مجموعه ریوکا گالکن، این زن خاموش بالاخره حرف می‌زند. هر یک از داستان‌های این مجموعه یک شخصیت کلاسیک را در خود دارد؛ مثل «دماغ» نیکلای گوگول و «عربی» جیمز جویس که یک زن باهوش را در مرکز آن قرار داده است. دی-ان-ای این داستان‌ها ممکن است قدیمی باشد، اما گالکن از یک گونه و فضای جدید پرده برمی‌دارد.
شخصیت اصلی رمان پیچیده شیلا هتی یک زن جوان مطلقه است که در تورنتوی کانادا زندگی می‌کند و مجموعه‌ای از تناقضات است. او یک روانکاو است که در یک سالن زیبایی کار می‌کند و با بزرگ‌ترین پرسش‌ها روبه‌روست. –روحت را چطور می‌سازی؟- اما متوجه می‌شود که هرچه درباره روحت پیش بروی، بیشتر هدف کلی زندگی را گم می‌کنی. نثر هتی حزن‌آور و زیرکانه است. او یک موهبت ویژه دارد که فقط به بعضی افراد داده شده است و آن توانایی ارائه نثری واقعی، درخشان و گاهی تحقیرآمیز است. بی‌تردید شوخ‌طبعی هم در رمان هتی هست اما این حس هم وجود دارد که او چیزها را از اعماق بیرون می‌کشد.
 
«شعله‌افکن‌ها»ی کوشنر بر صفحه‌ای بزرگ‌تر و روشن‌تر از هر رمان آمریکایی اخیر اتفاق می‌افتد. داستان یک زن جوان که در دهه ۱۹۷۰ به نیویورک آمده تا شیفتگی‌اش به موتورسیکلت‌ها را به یک شغل هنری تبدیل کند. در نثر کوشنر وقار و متانت و نگرانی‌ای هست که آثار رابرت استون و جوآن دیدیون را تداعی می‌کند. این رمان ده‌ها موضوع مختلف در سر دارد: سرعت، واقعیت، ضدواقعیت، هنر، خِرد، سیاست و ترس.
رمان نل زینک یک کمدی الیزابتی (یا کمدی شکسپیری، که عموما پایانی خوش و همراه با ازدواج شحصیت­‌های اصلی داستان دارد) است که در سال 2015  اتفاق می‌افتد. هجو اجتماعی تندوتیزی که در آن زوج نامحتمل و نگون­بخت «لی فلمینگ» و شاگردش «پگی ویلانکورت» شخصیت­‌های اصلی داستان هستند، صاحب دو فرزند می­‌شوند و بعدا پگی به همراه دخترش از خانه می گریزد، در جامعه­ روستایی سیاهپوست­‌نشینی ساکن می‌­شوند و خود را سیاهپوست جا می‌زنند. ­«گمشده» به طور کامل بر مبنای نگاه جدیدی از نژاد، جنسیت و هویت تنظیم شده است. کتاب هرگونه تقوا و پرهیزکاری در میدان دید خود را می­‌کوبد - بی‌­آنکه ذره­ای از جذابیت بی‌بدیلش را از دست بدهد.
روایات سنتی و شسته-رفته که بسیار روان حرکت می‌­کنند، آشنا و آرامش­‌بخش‌­اند چون در ذات خود کاملا غیرواقعی‌­اند. داستان رمان زادی اسمیت، در یک محله کارگرنشین شمال غربی لندن می­‌گذرد، هرچه جلوتر می­‌رود ضروری­‌تر و واقع بینانه‌­تر می‌شود. اسمیت از جریان سیال ذهن، جملات طولانی بدون مکث، قطعات تکه تکه شده و شکست نامنظم خطوط در متن استفاده می‌کند تا تجربیات چهار نفر از لندن را به تاثیرگذارترین صورت ممکن انتقال دهد. آن­چه شروع داستان است اتفاقی ناراحت‌کننده میان دو همکلاسی سابق است -کسی که کمتر دارد و آن­‌یکی که بیشتر– که باب جست‌و­جوی معنا درباره نژاد، کلاس و پول را باز می­‌کند. اسمیت گوشی نیز برای ثبت طیف وسیعی از اتفاقات دارد و همچنین تیزنظری­ خاصی در این­که ما چگونه به خود خوبمان خیانت می‌کنیم.
اوتسا مشفق از پدری ایرانی در آمریکا به دنیا آمده است. داستان‌های غم‌انگیز، اطمینان‌بخش و دردآور او عمدتا درباره مردان و زنان جوان است که جایی دچار اشتباه می‌شوند و خود را در میان شهرهای کوچک، کابین‌های ملال‌آور و آپارتمان‌های محله‌های فقیرنشین می‌يابند. داستان‌های او از یک جایی تغییر جهت می‌دهند و به آثار نویسنده انگلیسی، آنجلا کارتر شباهت پیدا می‌کنند اما صدای این نویسنده کاملا متعلق به خودش است.
 
کارمن ماریا ماچادو، وحشت، افسانه، تخیل و آیین‌نامه‌های پلیس را گرد هم می‌آورد تا یک ژانر درخشان و هیجان‌انگیز مخصوص خودش را بسازد. چیزی که هم از آن می‌ترسیم و هم آن را می‌خواهیم. اختراعات فراوان و به کل هیپنوتیزم‌کننده‌ای در این داستان‌ وجود دارد، اما در هسته آن واقع‌گرایی روان‌شناختی وجود دارد که به آن قدرت آن‌جهانی می‌دهد.