این تصحیح بر اساس یازده نسخه صورت گرفته است و هشت تا نه نسخه، نسخه‌هایی هستند که طی سی سال پس از وفات مولانا یعنی تا آخر قرن هفتم هجری کتابت شده‌اند. مصحح خود را مقید به نسخ قرنی که مثنوی در آن سروده شده دانسته است و پا از آن فراتر ننهاده است چرا که کلیه تحریفات و دستبردها به متن مثنوی نیز پس از آن اتفاق افتاده است.
این اثر با مقدمه‌ای مبسوط همراه است که محمدعلی موحد در مقدمه به ملاحظات کلی در باب تصحیح مثنوی و شیوه کار خود در تصحیح جدید مثنوی اشاره میکند. نکاتی چون عوامل موثر در تحریفات مثنوی، مثنوی به عنوان نمونه ادبیات مهاجرت، زبان ویژه مولانا و تاثیرپذیری آن از محیط پیرامون. موحد با این نظر نیکلسون، فروزانفر، مینوی و گلپینارلی اتفاق دارد و معتقد است که مثنوی در سال‌های آخر زندگی مولانا دائما در معرض تجدید نظر و اصلاح و بازسازی بوده است و دگرسانی‌های ضبط‌شده در نسخه‌هایی را که در پانزده سال اول بعد از درگذشت مولانا کتابت شده‌اند، حاصل و نتیجه این بازخوانی‌های مکرر می‌داند. موحد خواسته است متنی پیراسته و قابل‌فهم و درخور اعتماد در دسترس عاشقان مثنوی، این اثر شکوهمند بی‌نظیر، بگذارد که هم خوانندگان عادی را به کار آید و هم اهل تحقیق و نقد علمی به آن استناد کنند.
علاقه‌مندان برای حضور در این مراسم می‌توانند از ساعت 17 روز پنجشنبه (پنجم بهمن‌ماه) به بنیاد پژوهشی شهریار واقع در تبریز، چهارراه باغشمال مراجعه کنند.
.jpg)
نظر شما