به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین ـ تحقیقات یک مؤسسه کانادایی نشان می‌دهد شخصیت‌های کارتونی به شکل حیوانات، در مقایسه با شخصیت‌های انسانی، توانایی کمتری در انتقالِ نکاتِ اخلاقی و آموزشی دارند؛ در واقع کودکان بیشتر از شخصیت‌هایی درس می‌گیرند که انسان هستند؛ این بر خلاف تصورات رایجی است که در این‌باره وجود دارد؛ از دیرباز، بخش عمده‌ای از شخصیت‌های خلق شده در ادبیات جهان ـ به ویژه در داستان‌هایی با پیام‌های حکمی و اخلاقی ـ شخصیت‌های حیوانی بوده‌اند؛ در فرهنگ ایرانی نیز، نمونه این شخصیت‌ها را می‌توان در «کلیله و دمنه» و حکایت‌های سعدی، مولانا و ... دید.
در این پژوهش، این مؤسسه کانادایی داستان «راکون کوچک یاد می‌گیرد وسایلش را با دیگران شریک شود» نوشته «ماری پاکارد» را برای 100 کودک خواندند. در این داستان شخصیت‌های حیوانی در تلاش هستند به کودکان بیاموزند شریک شدن با دیگران بسیار لذت‌بخش است. در مرحله بعد، شخصیت‌های انسانی را جایگزین حیوانات در داستان کردند و برای گروهی دیگر از کودکان روایت کردند.
پس از خواندن این داستان‌ها به کودکان حاضر به عنوان هدیه استیکر دادند و به آن‌ها گفتند یکی از بچه‌ها استیکر ندارد و باید به او کمک کرد. نتیجه این تحقیق که به‌تازگی در مجله «ساینس» منتشر شد نشان می‌دهد کودکانی که داستان را با شخصیت‌های انسان خوانده بودند بخشنده‌تر از کودکانی بودند که همین داستان را با شخصیت‌های حیوانات خواندند.
«پاتریشیا گانیا»، مدیر این پروژه استاد پیشرفت شناختی مغز در دانشگاه «اونتاریو» است. خود وی درباره این تحقیق می‌گوید: «بررسی‌ها در گذشته هم نشان داده است کودکانی که کمتر از شش سال دارند به ندرت وسایل خود را به دیگران شریک می‌شوند و کودکان بزرگ‌تر از شش سال دوست ندارند وسایل خود را با کسی شریک شوند. در نتیجه این روش به کودکان کمک می‌کند با دیگران مهربان‌تر باشند و یاد بگیرند با دیگران شریک شوند. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد کودکان دوست دارند داستان‌های واقعی بشنوند. این در حالی است که بیشتر داستان‌های حوزه کودک را شخصیت‌هایی روایت می‌کنند که شبیه حیوانات هستند.»
چهارشنبه ۵ مهر ۱۳۹۶ - ۱۲:۲۲
نظر شما