به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، پرویز کلانتری، نقاش، طراح، نویسنده و روزنامه‌نگار پیشکسوت کشورمان که آذرماه سال ۹۳ دچار سکته مغزی شده بود و طی ماه‌ها گذشته دوران نقاهت را سپری می‌کرد شب گذشته (۳۱ اردیبهشت ماه) به دلیل عوارض ناشی از این سکته و کهولت سن، در سن ۸۵ سالگی راهی منزل ابدی شد.
پرویز کلانتری در روز نخست فروردین ۱۳۱۰ در زنجان زاده شد. پدر و مادرش از اهالی طالقان بودند اما به دلیل شغل پدر سال‌ها در زنجان اقامت داشتند و پرویز نیز در زنجان متولد شد و تا سه سالگی در آن شهر زندگی کرد.
وی از کودکی علاقه خود را به رنگ‌ها نشان داد و به گفته خودش از کودکی با خط خطی کردن دیوار همسایه‌ها، کشیدن نقاشی انتزاعی را تمرین می‌کرد. پدرش کارمند اداره راه و مادرش خانه‌دار بود. دوران تحصیل را در دبستان علامه و دبیرستان شرف تهران گذراند. کلانتری در سال ۱۳۳۰ وارد دانشکده هنرهای زیبای تهران شد و در سال ۱۳۳۸ در رشته هنرهای تجسمی دانش‌آموخته شد. او در دانشکده با همایون صنعتی‌زاده رییس دانشکده هنرهای زیبا آشنا شد و این آشنایی موجب راهیابی او به مؤسسه انتشاراتی فرانکلین (ناشر کتاب‌های درسی و نشریه پیک) شد. به این ترتیب او به تصویرگری کتاب‌های درسی روی آورد.
کلانتری در سال ۱۳۳۴ به استخدام سازمان برنامه و بودجه درآمد و تا سال ۱۳۴۷ که به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتقل شد، در آن سازمان فعالیت داشت.
کلانتری در مراکز هنری از جمله دانشکده هنرهای زیبای تهران و کالج هنری کودکان در کالیفرنیا کار کرد و مدتی نیز مدیر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در تهران بود. وی نمایشگاه‌های گروهی و انفرادی بسیاری در داخل و خارج از ایران برگزار کرد. یک اثر از آثار این نقاش برجسته، در فهرست تمبرهای ویژه سازمان ملل به چاپ رسیده است. هم چنین تابلوی مشهور شهر ایرانی از نگاه نقاش ایرانی او در مقر سازمان ملل قرار دارد.
مرحوم کلانتری در سال‌های عمر پربرکتش به نویسندگی و روزنامه‌نگاری نیز پرداخت و چند مجموعه داستان منتشر کرد، کتاب‌های «آواز و پرواز»، «تارکان پسر چابک‌سوار»، «چنته»، «ولی افتاد مشکل‌ها»، «چهار روایت» و «نیچه نه، فقط بگو مشد اسماعیل» از جمله آثار اوست. از وی همچنین مقالات هنری متعددی در زمینه ارتباط هنر و هنرمند ایرانی، در نشریات ایرانی منتشر شده است.
شنبه ۱ خرداد ۱۳۹۵ - ۱۰:۲۱
نظر شما