به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، ششمین همایش تاریخ مجلس با سخنرانی حجت‌الاسلام سیدمحمدحسن ابوترابی فرد، نائب رئیس اول مجلس شورای اسلامی، دکتر الهام امین‌زاده، معاون حقوقی رئیس‌جمهوری، دکتر محمدرضا مجیدی، رئیس کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی و رضا صالحی‌امیری، رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی چهارشنبه دوم دی‌ماه در ساختمان مشروطه مجلس شورای اسلامی برگزار شد. در این همایش سفرای اردن، عراق، عمان ارمنستان و برخی کشورهای دیگر نیز حضور داشتند.

برگزاری این همایش با انتقادهایی همراه بود و کارشناسان و دانش‌آموختگان تاریخ دیدگاه‌های خود را در این زمینه ارائه دادند. علی‌اکبر جعفری، معاون گروه تاریخ دانشگاه اصفهان در انتقاد به کم‌رنگ بودن معرفی کتاب‌های مرتبط با ششمین همایش تاریخ مجلس دیدگاه خود را مطرح کرد که می‌توانید اینجا بخوانید.

امید اخوی، پژوهشگر حوزه تاریخ نیز درباره کیفیت برگزاری ششمین همایش تاریخ مجلس به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: باید بگویم کتاب‌های مرتبط با موضوع این همایش که در پنج عنوان تهیه شده، متاسفانه آن‌طور که شایسته بود، معرفی نشد و زحمات آنها نادیده گرفته شد. البته باید این نکته را هم اضافه کنم چاپ چکیده مقالات و نظمی که در آن رعایت شده بود بسیار قابل تقدیر است.

وی افزود: در بررسی چگونگی برگزاری ششمین همایش «تاریخ مجلس» کسی منکر زحمات پیگیر و پرتلاش دکتر علی ططری، دبیر علمی همایش نیست. با این همه در حافظه همه دوستان، دانشجویان، استادان علاقه‌مند، زمان برگزاری این همایش در بهار ثبت شده است اما با توجه به تغییراتی که در سطح مدیریت کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی به وقوع پیوست برگزاری آن به تاخیر افتاد و این برگزاری با معضلات و نواقصی همراه بود که کیفیت آن نسبت به همایش‌های قبلی قابل مقایسه نبود.

این پژوهشگر حوزه تاریخ عنوان کرد: همایش امسال در حالی برگزار شد که به نظرم نسبت به سال‌های قبلی بسیار متفاوت و از نظر کمی و کیفی دچار مشکلات فراوانی بود. همایشی که از دو بخش افتتاحیه و ارائه مقاله‌ها تشکیل شده بود که در قسمت افتتاحیه اختصاص به سخنرانی از دو قوه مجریه و مقننه داشت که البته به برخی سخنان آنان که مرتبط با تاریخ بود نقدهایی وارد است که از آن عبور می‌کنم.

اخوی اظهار کرد: نقد اصلی و شاید هم بتوان گفت غم یک دانش‌آموخته‌تاریخ این است که در بخش دوم چهار سخنران باید مقاله‌های خودشان را ارائه می‌دادند که شوربختانه تنها دو نفر از این چهار فرهیخته انتخاب شده از رشته علوم سیاسی بودند. تعجب اینجاست در همایشی که به اعتقاد اکثر تاریخ‌نگاران و دانش‌آموختگان این رشته یکی از مهم‌ترین رویدادهای سال است، افرادی سخنرانی می‌کنند و مطالب تکراری به زبان می‌آورند که یک دانشجوی کارشناسی تاریخ بارها آن را مطالعه کرده است. تعجب اینجاست که این ارائه‌دهندگان مقاله با آوردن نظریه‌ها و بسط آن با موضوعات تکراری می‌خواهند در همایش تخصصی رشته تاریخ ابراز دانش کنند و بعد یکی از سخنرانان محترم از رشته حقوق بین‌الملل، دوستان اهل تاریخ را متهم به بی‌دانشی در احکام حقوقی می‌کند.

وی ادامه داد: برای من جالب است که رشته تاریخ به مظلومیتی رسیده که افراد مختلف از هر صنفی به خود اجازه می‌دهند درباره آن اظهارنظر کنند اما یک دانشجو یا استاد دانشگاه رشته تاریخ نمی‌تواند در همایشی مربوط به علوم سیاسی یا حقوق و ... سخنرانی کند. واقعا سوال اصلی برایم این است کمیته علمی چه نقشی در این همایش‌ها دارد آیا بهتر نبود بهترین کلام این رویداد مهم را در آن روز دکتر علیرضا ملائی توانی بیان می‌کرد؟ البته امیدوارم شرایط ایجاد شود تا بشود سخنان وی را به‌طور کامل چاپ کرد.

این دانشجوی دکترای تاریخ دانشگاه شیراز گفت: نکته پایانی اینکه تا ما جماعت دانش‌آموخته تاریخ تعصبی نسبت به رشته و علم تاریخ در ایران نداشته باشیم، هیچ‌کس برای این رشته دلسوزی نخواهد کرد. با این حال با همه نکاتی که در نقد به برگزاری همایش ششم «تاریخ مجلس» برشمردم، نقض‌کننده تلاش بسیار دبیر علمی و همکارانش نیست اما تمنا دارم که مسئولان و کمیته علمی در همایش سال بعد به دانش‌آموختگان تاریخ بهای بیشتری دهند.