حافظ موسوی به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: مهم‌ترین شاخصه شعری اخوان ثالث این بود که با توجه به تسلطی که به شعر کلاسیک داشت، در شعر نیمایی راهی نو ایجاد کرد. افراد معمولا فکر می‌کنند که تمام شاعران دنیا باید در همه دوره‌ها متفاوت باشند و جریان و نحله جدیدی در شعر ایجاد کنند. فروغ فرخزاد شاعری متفاوت است ولی الزاما نحله جدیدی در ادبیات ایجاد نکرد. او پیشگام در شعر زنانه بود. منوچهر آتشی نیز بنیانگذار هیچ نحله جدیدی در شعر نشد، گرچه جنبه‌های درخشانی در شعرش وجود داشت.
 
وی افزود: درست است که از رودکی تا نیما با شاعرانی مانند مولوی و سعدی و... مواجهیم که هر کدام بر دیگری ترجیح دارند. ولی این طور نیست که هر کدام مسیر متفاوتی را ایجاد کرده باشند. ولی به جرأت می‌توان گفت که با نیما دوره جدیدی در شعر آغاز شد.
 
شاعر «سطرهای پنهانی» درباره اهمیت تسلط بر ادبیات کلاسیک گفت: اخوان ثالث بر ادبیات کلاسیک فارسی تسلط کافی داشت. البته هیچ شاعر مهمی نداریم که بر ادبیات کلاسیک کشور خود تسلط نداشته باشد و آن را نشناسد. شاعر در سنت زبان مادری خود کار می‌کند و لازمه موفقیت در این عرصه تسلط بر ادبیات کلاسیک است. حتی تحقیقات شاملو بر اشعار حافظ نشان‌دهنده میزان وسواس او بر شعر کلاسیک است. این ماجرا دقیقا درباره اخوان ثالث نیز صدق می‌کند.
 
وی افزود: اخوان ثالث شاعری بود که ادبیات کلاسیک را به صورت آکادمیک می‌شناخت. نقطه قوت اخوان و شاملو تسلط بر ادبیات کلاسیک است. البته این مساله، ضرورت زمانه آنان است. همان‌گونه برخی از شناخت‌ها ضرورت زمانه شاعران امروز است.
 
شاعر «زن، تاریکی، کلمات»  گفت: یکی از مهم‌ترین پرسش‌هایی که باید درباره اخوان و شعر او مطرح کرد این است که چرا زبان اخوان ثالث در دو دهه بر شعر فارسی مسلط شد؟ یافتن پاسخ این پرسش نیاز به وقت طولانی و بررسی‌های همه‌جانبه در زبان شعری اخوان دارد.