خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)- در کتابهای تالیف شده درباره این میوه بهاری، اعتقاد بر این است که شلیل یکی از قدیمیترین میوهها بوده که از حدود دو هزار سال پیش در چین رشد میکرده است. شليل ميوه بومی آسيا است. اين ميوه كه هلوی بدون كرک ناميده میشود، از خانواده هلو است و طعمی شيرينتر از هلو دارد.
تا اواخر دهه 40 شلیلها سبز کمرنگ، دارای اندازهای کوچک و گوشتی سفید داشتهاند. گوشت آن آبدار بود، اما میوهای بسیار ترد با هستهای کمعمر محسوب میشد. شلیلهای امروزه با کمک پرورشدهندگان و مدارس کشاورزی از اجدادشان فاصله بسیار زیادی گرفتهاند. اکنون شلیلها بسیار تطبیقپذیرند و در آشپزی نیز کاربرد زیادی دارند.
کتابهای «کاشت و داشت هلو و شلیل» و «راهنمای جامع و مصور کاشت هلو و شلیل » اثر فاطمه خدابندهلو، از جمله آثار منتشر شده در این زمینه است.
انواع گونههای شلیل
براساس اسناد و نتایج تحقیقات علمی، در حال حاضر بیش از 150 گونه شلیل وجود دارد که فقط از نظراندازه، شکل، طعم، بافت و رنگ متفاوت هستند. گونههای موجود شلیل پیوسته از نظر طعم بهتر و ظاهری زیباتر و عمر طولانیتر هسته در حال ارتقا هستند. بسیاری از گونههای جدید که شما امروزه از آنها لذت میبرید، شاید در پنج یا 10 سال آینده دیده نشوند.
شلیل و پیشگیری از بیماریها
شليل سرشار از ويتامينهای C و A و بهترين ميوه برای افراد گرمازده است. براساس آنچه در کتابهی طب سنتی آمده، شليل در پيشگيری از بروز بسياری از بيماریهای مزمن نظير سرطان، ديابت و بيماریهای قلبی و عروقی كه از مهمترين علل مرگ و مير هستند، موثر است.
ويتامين C موجود در شليل اثرات مفيد در سلامت پوست، دندان و استخوان دارد. اين ميوه منبع بسيار غنی از بتاكاروتن است. بتاكاروتن با خاصيت آنتیاكسيدانی بسيار نيرومندی كه دارد و با ارتقای سطح ايمنی بدن از بروز بسياری از بيماریها جلوگيری میكند.
يكی ديگر از خواص بتاكاروتن، جلوگيری از بروز بيماریهای قلبی-عروقی است.فيبر ديگر تركيب قابل توجه در اين ميوه است كه سبب كاهش سرعت جذب برخی مواد مغذی بهويژه قندها میشود و در عين حال ميزان حساسيت به انسولين را نيز افزايش میدهد. مصرف شليل میتواند در كنترل قندخون موثر باشد.
با خوردن شلیل شاداب شویم
پژوهشگران معتقدند که خوردن شلیل میتواند خطر ابتلا به بیماریهای حاد مانند بیماریهای قلبی، بیماریهای چشمی مانند دژنراسیون ماکولار و حتی سرطان را بهطور چشمگیری کاهش دهد. این میوه دارای ترکیبات فیتوکمیکالها مانند لیکوپن و لوتئین بوده و رنگ زرد و قرمز شلیلها ناشی از وجود لوتئین در آنها است.
نتایج یافتههای علمی که در قالب کتاب منتشر شدهاند نشان میدهند که شلیل همچنین منبع خوبی از فیبر و پتاسیم است که برای سلامتی مفید و سودمند هستند؛ فیبرهایی که در شلیل یافت میشود نقش مهمی را در پاک سازی کولون و سلامتی کولون ایفا میکنند.
پتاسیم نیز موجب افزایش شادابی و تحرک در فرد میشود، فشار خون بالا را کنترل میکند و خطر ابتلا به سکته مغزی را کاهش میدهد.
بر اساس تحقیات انجام شده، برگهای شلیل قابض و تسکیندهنده هستند. در کاهش تب تاثیر بسزایی دارند. مصرف برگ شلیل به افرادی که مبتلا به التهاب معده، سیاه سرفه و برونشیت هستند توصیه میشود.
براساس یافتههای پژوهشی برگ شلیل، تهوع صبحگاهی را در خانمهای باردار کاهش داده و درمان میکند. باید مراقب باشید از برگ شلیل به مقدار لازم مصرف کنید، چراکه مصرف بیش از اندازه آن به خاطر ایجاد ادرار زیاد میتواند موجب خشکی و کمآبی بدن شود. پودر برگهای خشک شده شلیل مرهم مناسبی برای زخمها خواهد بود.
مراقب باشید
پژوهشگران میگویند که هسته شلیل را نباید بخورید، زیرا دارای مادهای به نام آمیگدالین است که در بدن تبدیل به سیایند میشود. سیایند یک سم قوی است که هنگامیکه خورده میشود، میتواند موجب بیماریهای شدید و خطرناکی و یا حتی مرگ شود. پس هسته شلیل را نخورید!
برگ شلیل؛ مرهم زخمها
نظر شما