مجید رفعتی، پدر بامداد رفعتی، کوچکترین نویسنده و شاعر ایران که در سال 1382 متولد شده، درباره آخرین مجموعه شعر پسرش با نام «ممکن است را فراموش نکن» گفت: کتابهای بامداد هیچ گونه ویرایشی نشده و ما تمام فایلهای صوتی او را هنگام سرودن شعرها داریم.-
مجید رفعتی، پدر این نویسنده کوچک گفت: بامداد در فضایی بزرگ شده که ادبیات و شعر و کتاب خواندن امری عادی و رایج است. دوستی داشتم که تار و سنتور میزد، پسر چهار سالهاش هم همین طور، به گونهای که هنگامی در اتاق را میبستی نمیفهمیدی که او سنتور و تار میزند یا پسرش. شاید اغلب نوشتههای بامداد هم چنین باشد.
وی گفت: اغلب بچه ها داستان می گویند و هنگام بازی کردن با اسباب بازی هایشان شعر میسرایند. من هم وقتی دیدم بامداد شعر و داستان می گوید، گوشی همراهم را به او دادم تا حرفهایش را ضبط کند.
رفعتی گفت: مدرسه جای مناسبی برای رشد استعدادهای خاص نیست و روی وضعیت همگانی تکیه می کند برای همین تصمیم گرفتیم خودمان برای شکوفا شدن استعدادهایش تلاش کنیم.
«ممکن است را فراموش نکن» سروده بامداد رفعتی (شعرهای 9 - 6 سالگی) مجموعهای از شعرهای کوتاه او است.
در یکی از شعرهای این مجموعه آمده است: «من از شعر باران لذت میبردم/ درحالی که او فقط/ چک چک می کرد.» و یا در شعری دیگر نوشته است: «ماه/ اتفاقی بود/ که نمی خواست کامل شود.
کتاب «ممکن است را فراموش نکن» سروده بامداد رفعتی با 64 صفحه و قیمت چهار هزار تومان امسال(1392) از سوی نشر نون منتشر شده است.
بامداد رفعتی متولد سال 1381، پیشتر با کتاب «کشف باران قرمز» عنوان کمسنترین نویسندهی ایران را از آن خود کرد و در سال 1390 جایزه کتاب سال بهترین کتاب کودک و نوجوان استان کرمان را به دست آورد. پدرش درباره این کتاب می گوید: نقاشی های این اثر را هم بامداد کشیده. این کتاب متعلق به دوره ای است که او هنوز مدرسه نمی رفت. این کتاب همچنین برگزیده «جشنوارهی سراسری آن» شد.
رفعتی درباره آخرین کتابی که بامداد خوانده است هم گفت: همین دیروز بود که مجموعه شعر «جزیرههای معطل» محمد شریفی را با هم میخواندیم. این کتاب برای او سنگین نبود چون وقتی با هم در موردش حرف می زندیم، بامداد به ساختار شعرها توجه می کرد و آنها را میفهمید.
نظر شما