به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، زندگینامه‌نگاری گونه‌ای از ادبیات به‌شمار می‌آید که در دهه‌های اخیر به دوگونه خودنوشت و زندگینامه‌ای که دیگران درباره فردی دیگر می‌نگارند، متداول شده است. مهم‌ترین نکته این دسته از آثار میزان وثاقت مطالب و آگاهی فردی است که درباره زندگی‌ دیگری می‌نویسد. در زندگینامه‌های خودنوشت علاوه بر درستی، مستند و مستدل بودن مطالب، روانی قلم و ساده‌نویسی مولف در اقبال اثر اهمیت دارد. از سوی دیگر، در زندگینامه‌هایی که دیگران درباره افراد می‌نگارند، هرچه میزان نزدیکی یا شناخت نگارنده از آن فرد بیشتر باشد و به‌سادگی بتواند یافته‌های خود را انتقال دهد، اثر با موفقیت بیشتری همراه خواهد بود.
 
کتاب حاضر که می‌توان آن را یادنامه‌ای برای علامه طهرانی دانست، به شکل اجمالی به قلم فرزند به زندگی‌ او می‌پردازد.

از ویژگی‌های بارز این کتاب نگارش زندگینامه این اندیشمند دینی به دست فرزند ایشان است. این امر وثاقت مطالب را به واسطه آن‌که فردی تربیت یافته در مکتب فرهنگی و تربیتی استاد از ایشان سخن می‌گوید، بالا می‌برد، اما نکته قابل‌توجه که در تورق ابتدایی اثر با آن مواجه می‌شویم، نثری سنگی و استفاده از ادبیاتی است که بر پایه زبان قدیم و عربی استوار است. همچنین تعاریف پی در پی که از این بزرگوار در جای جای کتاب با آن مواجه می‌شویم تا حدی باور پذیری مطالب را دشوار می‌کنند.

از دیگر ویژگی‌های نثر مولف به استفاده مکرر از واژگان هم معنی و مترادف می‌توان اشاره کرد، این در حالی است که دستور ادبیات کنونی ساده‌نویسی را برای القای مفاهیم توصیه می‌کند. اتخاذ روش‌های سخت‌نویسی یا به‌کارگیری مترادف‌های متعدد در کنار یکدیگر از مواردی‌اند که ترجمه اثر به زبان‌های دیگر یا مطالعه آن را برای افرادی که تسلط کمی به زبان فارسی دارند، با سختی همراه می‌کند. در این باره می‌توان به بخشی از کتاب که با عنوان «اجداد مرحوم علامه طهرانی از معاریف و بزرگان بوده‌اند» اشاره کرد:
«وی مردی صادق، متصلّب، شدیدالتّعصّب، قوی البنیان، و مشارٌبالبنان، دارای عرق مذهبی متین و اراده‌ای استوار بود، که در بیان حقایق و اجرای مبانی اصیل اسلام از هیچ ملامتی نهراسید و با عزمی راسخ اهداف خود را تعقیب می‌نمود، و در تحمل أعباء شریعت غرّاء و مخالفت و مقابله با نظام طاغوتی پهلوی، وحید عصر خود به‌شمار می‌رفت.(ص 25)»

استناد به متن‌های خود نوشته استاد در معرفی ویژگی‌ها و خصایل ایشان از جمله نکات ارزشمند این اثر برای تقریب به واقعیت و آشنایی با روحیه علامه طهرانی شناخته می‌شود. 

مخاطبان در مطالعه کتاب «مهر فروزان» نمایی با موضوعاتی مانند نشو و نما در مهد علم و تحصیلات ابتدایی، هجرت به قم و کسب معارف الهیه به عنوان تنها راه سعادت، نقش به سزای علامه طباطبایی در ساختار علمی و معرفتی علامه طهرانی، هجرت به نجف اشرف و استادان ایشان در علوم مختلف، بازگشت به وطن به امر استاد، اصول تربیتی و سیره عملی علامه طهرانی، کیفیت هدایت و ارشاد عامه مردم، اتقان و صحت در طریق به جهت تجربه علمی و عملی، سعی و اهتمام علامه طهرانی بر تحفظ شاخصه‌های فرهنگی اسلام و تشیع، شخصیت سیاسی و طرح ایجاد حکومت اسلامی، ارتباط با رهبر فقید انقلاب و مشارکت در نهضت مقدس، هجرت به مشهد مقدس و شروع به تالیفات و انگیزه آن، معرفی اجمالی تالیفات ایشان و غربت و عدم شناخت شخصیت علامه طهرانی، آشنا می‌شوند.

مولف در بخشی از کتاب در تبیین اهداف علامه طهرانی از تالیف کتاب چنین نوشته است: «یک روز مرحوم علامه پس از زیارت امام رضا علیه‌السلام در راه برگشت به منزل به بنده فرمودند: فلانی! ما سفره‌ای پهن کرده‌ایم که همه ملل و اقوام را از تمام دنیا بر سر آن سفره جمع کنیم. تو خیال نکن که این کتاب‌ها را فقط برای چند نفر از دوستان و رفقای خود نوشته‌ایم بلکه برای آن پیرزن مسیحی در اقصی نقاط دنیا که یک روزی این کتاب ما به دست او خواهد رسید و او را منقلب کرده و دلش را به نور ایمان منور می‌نماید و مسلمان و شیعه علی‌بن ابی طالب خواهد شد، نیز نوشته‌ایم.»

این کتاب تلفیقی از دو مقاله مهر فروزان و جلوه حق(نور ساطع) به‌شمار می‌آید که مولف چندی پس از ارتحال علامه طهرانی به رشته تحریر درآورد. این آثار با ویرایشی جدید توسط انتشارات مکتب وحی در 248 صفحه با شمارگان پنج هزار نسخه منتشر شده است.

مرحوم علامه آیت‌الله سیدمحمدحسین حسینی‌طهرانی از عرفا و مجتهدان معاصر بود که 17 سال پیش در سن 71 سالگی رحلت کرد.