محمدعلي گوديني در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، «سرباز وطن» را اولين اثر منتشر شده درباره زنده‌ياد اميرسرلشكر قاسمعلي ظهيرنژاد معرفي كرد و افزود: از آن‌جايي كه كتاب ديگري درباره مرحوم ظهيرنژاد منتشر نشده بود، تحقيقاتم را از مطالعه اسناد آرشيو سازمان عقيدتي ـ سياسي ارتش آغاز كردم.

وي تاكيد كرد: بر اساس اسناد،  ظهيرنژاد يكي از افسران مقرراتي قبل از انقلاب بوده كه پس از پيروزي انقلاب اسلامي با وجود بازنشستگي، به درخواست سپهبد شهيد محمدولي قرني، دوباره در ارتش مشغول به خدمت مي‌شود.

نويسنده كتاب «تالار پايتخت» با اشاره به دشواري‌هاي نگارش كتاب «سرباز وطن» يادآور شد: متاسفانه به اعضاي خانواده و افسران همدوره مرحوم ظهيرنژاد دسترسي پيدا نكردم اما اين مسایل تاثير مستقيمي بر نگارش كتاب نداشت. چون از ابتدا قصد داشتم كه جنبه‌هاي داستاني اثر را از زواياي مستند آن پررنگ‌تر كنم.

گوديني در ادامه با انتقاد از سبك نگارش زندگينامه‌هاي داستاني دفاع‌‌مقدس گفت: وقتي خاطرات مربوط به يكي از شهيدان يا فرماندهان جنگ را عيناً و بدون داستان‌پردازي مي‌نويسيم، صحنه‌ها و حوادث به تدريج از ذهن مخاطب دور مي‌شوند. براي ماندگاري زندگينامه‌ها در ذهن خواننده بايد شكل داستاني آن را تقويت كرد.

اين داستان‌نويس انقلاب و دفاع‌مقدس با اشاره به تاثير داستاني شدن زندگينامه‌هاي دفاع‌مقدس بر باورپذيري مخاطب تصريح كرد: يكي از دلايل قبول كردن نگارش زندگينامه مرحوم ظهيرنژاد اين بود كه نشر آجا (انتشارات ارتش جمهوری اسلامی ایران) بر داستاني بودن آن تاكيد داشت.

گوديني كه خدمت سربازي خود را در دوران دفاع‌مقدس سپري كرده، يادآور شد: پيش از آغاز نگارش كتاب «سرباز وطن» ذهنيت خاصي از اميرسرلشكر قاسمعلي ظهيرنژاد نداشتم اما به ياد دارم كه در زمان جنگ، يك بار از پادگان محل خدمت ما بازديد كرده بود.

وي در پايان اظهار كرد: زنده‌ياد اميرسرلشكر قاسمعلي ظهيرنژاد، يك ارتشي درستكار و وطن‌دوست بود؛ يعني همان نشانه‌هایی كه از يك نظامي بايد انتظار داشت. او پيش از انقلاب از وضع مالي خوبي برخوردار بود، اما با آغاز جنگ تمام آن‌ها را كنار گذاشت و به جبهه‌ها دفاع مقدس رفت و با پاكدامني از دنيا رفت. 

كتاب «سرباز وطن» در قطع رقعي و 143 صفحه، با شمارگان سه هزار نسخه و بهاي 18هزار ريال توسط نشر آجا به چاپ رسيده است.

قاسمعلي ظهیرنژاد در ۱۳۳۰ برای تحصیل وارد دانشکده افسری و در سال ۱۳۵۲ با درجه سرهنگ دومی از ارتش بازنشسته شد.

وي پس از پيروزي انقلاب اسلامي و در زمان آغاز نا آرامی‌های کردستان در ۱۳۵۸، به فرماندهي لشكر ۶۴ ارومیه منصوب شد و يك سال بعد، به عنوان فرمانده ژاندارمری فعاليت كرد و پس از فرماندهي نیروی زمینی ارتش در يك مقطع، در تاريخ نهم مهر ماه ۱۳۶۰ به سمت ریاست ستاد مشترک ارتش منصوب شد. ظهيرنژاد سرانجام در سال ۱۳۷۸ بر اثر سکته مغزی درگذشت.