به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، توران شهرياري (بهرامي)، شاعر و ششمين زن وكيل در ايران، در 13 آبان سال 1310 در شهر كرمان و در خانواده‌اي ديندار و با فرهنگ چشم به جهان گشود. پدر او شهريار ميرزا بهرام شهرياري، مردي نيكوكار و خوشنام بود. خانه پدري توران در آغاز در محله «خواجه خضر» كرمان بود. چند سال پيش كتابي به نام «محله خواجه خضر» نوشته محمد دانشور از سوي مركز كرمان‌شناسي و روزنامه اطلاعات انتشار يافت كه عكس و زندگي‌نامه توران و پدر و پدر بزرگش در آن كتاب آمده است. 

توران در دامان مادر، گوهر خانم سروشيان، پرورش يافت و در كنار برادران و خواهرانش ساليان آغازين زندگي را سپري كرد. خود او درباره آن سال‌ها مي‌نويسد: «ما چهار فرزند بوديم، دو خواهر و دو برادر به نام‌هاي ايران، توران، سيروس و شاهرخ. من و خواهرم را در خانه، ايران‌دخت و توران‌دخت صدا مي‌زدند. حالا من و شاهرخ مانده‌ايم كه او پزشك است و در انگلستان زندگي مي‌كند.». توران تحصيلات ابتدايي را در دبستان شهرياري كرمان گذراند و آموزش‌هاي متوسطه را در دبيرستان دخترانه بهمنيار همان شهر آموخت. آنگاه براي ادامه تحصيل راهي تهران شد. 

در تهران براي گذراندن كلاس‌هاي 11 و 12 وارد مدرسه شاهدخت شد و سپس در آزمون دانشگاه، رشته ادبيات و حقوق را انتخاب كرد. او در رشته حقوق پذيرفته شد و پس از گرفتن درجه كارشناسي به مدت چند سال در دبيرستان مهر به آموزش ادبيات فارسي پرداخت. سپس به كارآموزي وكالت پرداخت و در آبان سال 1342 موفق به گرفتن پروانه وكالت از كانون وكلاي تهران شد. او ششمين زني بود كه توانست چنين جايگاهي را در حقوق ايران بيابد. موضوع پايان نامه فوق‌ليسانس او نيز «سيماي حقوقي و اجتماعي زن در آينه تمدن ايران زمين» بود. 

توران شهرياري در سال 1342 به همراه 20 نفر از ديگر زنان ايراني، اتحاديه حقوقدانان وابسته به يكي از كميسيون‌هاي سازمان ملل را تشكيل داد و در همان سال به همراه ديگر همكارانش، همايشي با حضور بيش از پنجاه نفر از حقوقدانان زن جهان، در تهران برگزار كرد. در كنار فعاليت‌هاي اجتماعي، موفق شد كه در رشته حقوق جزا، از دانشگاه شهيد بهشتي (ملي سابق) كارشناسي ارشد را دريافت كند و از سال 1347 به عنوان كارشناس ارشد در وزارت كار به كارهاي حقوقي و اختلافات ميان كارگر و كارفرما بپردازد. در سال 1384 نيز عضو هيات مديره كانون وكلاي دادگستري تهران شد. 

توران شهرياري شاعري را از زماني آغاز كرد كه 15 سال بيشتر نداشت. در ساليان بعد، هنر سخنوري خود را با جديت و دلبستگي افزون‌تري ادامه داد و سروده‌هايش را از سال 1332 در مطبوعات ادبي و معتبر ايران چاپ كرد. او تا كنون سه كتاب از مجموعه آثار خود را منتشر كرده است. در سال 1345 كتاب «گوهر» را به دوستداران شعرش ارمغان كرد، در سال 1352 «نگار زن» را انتشار داد و در سال 1379 چاپ سوم مجموعه سروده‌هايش را در 500 صفحه، به نام «ديوان توران» در دسترس خوانندگان شعرهايش گذاشت. ديوان او شامل قصايد، قطعات، مثنوي‌ها، غزليات، دوبيتي‌هاي پيوسته، آفرين‌بادها، سوگ‌نامه‌ها و چكامه‌هاست. كتاب «مهر ايران» به‌زودي از او منتشر خواهد شد. 

دكتر محمدابراهيم باستاني‌پاريزي در مقدمه ديوان توران شهرياري، درباره شيوه سخنوري او مي‌نويسد: «شعر خانم شهرياري در عين استحكام و كمال، بسيار روان و در خور فهم همه طبقات سروده شده و علاوه بر جنبه‌هاي ادبي، حاوي مسايل روز و سرگذشت‌هاي اجتماعي نيز هست. مثنوي‌هاي كوتاه و داستان‌هاي كوچك ذكر شده در ديوان او، حاوي نكاتي آموزشي است كه ضمنا تاثير ادبيات گذشته ايران را نشان مي‌دهد و سرانجام اين كه بانو توران شهرياري يكي از شعراي سخن‌سنج و آگاه و تواناي معاصر است كه سبك خود را دارد و اشعارش پيام موزون دارد و بر دل مي‌نشيند» 

در سال 200 ميلادي، يكي از شعرهاي توران شهرياري به نام «سروش حماسه‌ها»، درباره فردوسي، همراه شعرهايي از ملك‌الشعراي بهار و پروين اعتصامي، برنده جايزه «اينترمونديا» ايتاليا شد. اين جايزه از سال 1982 ميلادي در ايتاليا و هر سال به چند كشور و چند شاعر از كشورهاي برگزيده داده مي‌شود. 

توران شهرياري به كار شاعري عشق مي‌ورزد و مي‌گويد: «وكالت كار بود و شعر عشق من است». هنگامي هم از او پرسيده بودند كه كدام يك از سروده‌هايش را بيش از همه دوست دارد؟ پاسخ داده بود: «مام وطن» را. به ياد دارم كه براي آيين بزرگداشت بازنشستگان از سوي وزارت كار رفته بودم. مجري برنامه مرا شناخت كه شاعرم و از من خواست تا شعري بخوانم. من «مام وطن» را خواندم كه بيش از همه دوست دارم. معاون وزير كار با پيشكشي از من سپاسگزاري كرد» 

شعر «مام وطن» توران شهرياري چنين آغاز مي‌شود: «ايرانيم و ريشه به خاك وطنم هست/ عشق وطن آميخته با جان و تنم هست/ هرگز به همه گوهر عالم نفروشم/ اين دُر دري را كه به دُرج دهنم هست» از سروده‌هاي ديگر او، كه شهرتي افزون‌تر دارند، مي‌توان به شعرهايي با نام «فردوسي و شاهنامه»، «سده»، «به ياد استاد پور داوود»، «قلم به دست»، «باستان‌شناس و رهگذر»، «عشق وطن» و... اشاره كرد. 

اكنون بنياد فرهنگي و هنري جمشيد جاماسيان، به پاس خدمات اجتماعي و سال‌هاي پُربار سرايش‌هاي شعري توران شهرياري (بهرامي)، مجلس بزرگداشتي در روز آدينه 21 آبان ماه برگزار كرده است. ژاله آموزگار، سيد حسن امين، اسفنديار اختياري و نمايندگاني از سوي اداره امور اقليت‌هاي ديني وزارت ارشاد اسلامي و كانون وكلاي ايران از سخنرانان و ستايشگران شعر توران شهرياري در مراسم بزرگداشت او بودند.