اسرافیلی در گفتوگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره شعر مهدوی توضیح داد: بهطور کلی وجود امام زمان(عج) و اعتقاد به ظهور ايشان، حرکت آفرین و حیاتبخش است. انسان همواره به دنبال آن مسائلی است که در زندگی و جامعهاش وجود ندارد. بر همین اساس پیرو چنین مفهومی است تا به آرمانهای خود دست یابد.
وی ادامه داد: پرداختن به این موضوع و مفهوم در شعر فارسی از دیرباز در آثار منظوم و منثور دیده میشود. به عنوان مثال اشارهای که حافظ در مصرعهای «یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور» یا «بگو بسوز که مهدی دینپناه رسید» داشته است، نمونههایی از این دست هستند.
این شاعر به وجود نشانههایی در شعر شاعران درباری و مداحان پادشاهان اشاره و تصریح کرد: حتی این افراد نیز نشانههایی از حضرت مهدی(عج) را در سرودههایشان داشتهاند و پیروزی هر حاکم یا خلیفهای را نشانهای از ظهور حضرت مهدی(ع) میدانستهاند. این روند در تمام دورهها دیده میشود و حتی شاعران معاصر چون فروغ فرخزاد نیز شعری در وصف این امام و با نشانههای او سرودهاند.
وی اوج پرداختن به این مفهوم و موضوع را در دورانی که شیعه و باورهای شیعی در ایران حاکم شد، معرفی کرد و اظهار داشت: البته این مساله در دوران حاضر یعنی شعر پس از انقلاب چشمگیرتر است و نام و نشان امام زمان(عج) بیشتر دیده میشود تا جایی که شاعران جوان ما نیز در شعرهایشان نگاههایی متفاوت به آن حضرت را دنبال میکنند.
اسرافیلی افزود: سرودههای این شاعران جوان به دیدگاههای تازهای در این زمینه دست یافته است و در میان شعرهای آنها تصاویر قوی، بیان زیبا و نگاه و باوری عمیق وجود دارد.
وی به کتابی که محمدعلی مجاهدی درباره شعر مهدوی گردآورده است، اشاره کرد و یادآور شد: مجاهدی مجموعهای حدود 400 صفحه از شعرهایی که درباره انتظار و امام زمان(عج) در چند سال اخیر سروده شدهاند، گردآورده اما جای آن دارد که تمامی این شعرها را در دوران مختلف گردآوری و در چند مجلد منتشر کنیم.
سهشنبه ۵ مرداد ۱۳۸۹ - ۰۸:۰۰
نظر شما