نویسنده «مواجهه با متن» با اعلام این خبر به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بوشهر گفت: این کتاب که در ۴۴۹ صفحه به تازگی از سوی نشر علم و فرهنگ طاها منتشر شده است، در آیینی روز یکشنبه، ۵ اسفندماه در خانه سازمان‌های مردم‌نهاد بندر دیّر رونمایی می‌شود.
عباس فضلی ادامه داد: کتاب «مواجهه با متن» در پی آن است که خواننده را با کتاب آشنا کند و شیوه‌های مطالعه را به او بیاموزد. تمام مقالات این کتاب، تمرین خواندن و نوشتن است؛ اما برای افرادی که در ابتدای مسیر گام برمی دارند توصیه می‌شود در خواندن تنوع داشته باشند؛ یعنی گاه خواندن کتاب را با دیدن فهرست آن شروع کنند یا متن پشت صفحه را بخوانند. گاه لازم است مختصر آن را در نت دنبال کنند، مانند فیلمی که شما مختصری از آن را مطالعه می‌کنید بعد به تماشای آن می‌پردازید.
به عقیده وی، خواندن مطلبی در مورد کتاب هم می‌تواند انگیزه خوبی برای ورود به آن باشد. تجربه وارونه‌خوانی نشریه یا کتاب هم قابل تست است. می‌توانید مطالب یک نشریه را از آخر بخوانید یا مجموع مقالات یک کتاب را گزینش کنید. آرام آرام درمی‌یابید که تمام آن را خوانده‌اید. زمانی هم لازم می‌آید کتاب را فقط تورق کنید و با نام و نویسنده و فهرست مطالب آشنا شوید. اگر تمام این مسیر را تجربه کردید و باز نتوانستید با یک کتاب اُنس بگیرید آن را رها کنید و در پی کتاب دیگر بروید.
فضلی تاکید کرد: البته زمانی را که برای مطالعه انتخاب می‌کنید؛ در رویکرد به یک کتاب تأثیر دارد. یادتان باشد مطالعه، تقلیدی و ادا درآوردنی نیست باید با توجه به روحیه و رویه خود به هویت آن پی ببرید نه با سفارش و تأکید فرد دیگر. وقتی نمی‌توانید با کتابی اُخت کنید؛ گویا متن فریاد می‌زند که مرا برای امثال شما ننوشته‌اند یا شما مخاطب نویسنده نیستید و خلاصه، این کتاب به درد شما نمی‌خورد. مسئله این است که شما باید دروازه ورود به یک کتاب را پیدا کنید و بعد با مطالب آن مأنوس شوید.
نویسنده کتاب «مواجهه با متن؛ تجربه‌اندوزی در دایره کتاب» یادآور شد: تعبیری از شهاب‌الدین سهروردی و اقبال لاهوری در باره خواندن قرآن به ما رسیده و آن، این است که وقتی قرآن می‌خوانی، تصور کن که بر خودت نازل می‌شود؛ یعنی اولین بار است که چشم شما این واژه‌ها را می‌بیند و ذهن شما به آن آگاهی می‌یابد. این طراوت و تازه دیدن، نگرشی بهتر برای درک مفاهیم و کلمات قرآن به خواننده می‌دهد.
فضلی افزود: چنانکه لودویگ ویتگنشتاین با این نگاه به گزاره‌ها می‌اندیشید. وایسمان دوست او در نامه‌ای که به شیلیک می‌نویسد؛ از مصائب کار با ویتگنشتاین شِکوه می‌کند و میگوید: او این موهبت را دارد که همیشه طوری به چیزها نگاه می‌کند که انگار اولین بار است آنها را می‌بیند ولی فکر میکنم پیداست که همکاری با چنین آدمی چقدر سخت است. همیشه الهامات آنی‌اش را پی میگیرد و هرچه قبلاً ساخته را ویران می‌کند.
نظر شما