به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در این اثر مانند دیگر آثار جلینی شخصیت محوری داستان زن است، اما این بار با زنی آشفته ذهن مواجهیم و روایت‌هایی گاه گُنگ و پیچیده که کم‌کم – نه فقط به مرور زمان – بلکه با رشد شخصیت‌ها در بستر داستان، شفاف و واضح و بَّراق می‌شوند.
زبانِ تن‌ها به تبعیت از روایت، ابزاری است برای انتقال همین آشفتگی‌های برآمده از تنهایی؛ به‌ویژه وقتی سکان داستان در دستِ لیلی، راوی اول شخص، است. دیگر راوی این داستان، دانای کل، بارها جا عوض می‌کند و با هربار جا عوض کردن، زبان تازه‌ای می‌پذیرد و حرف‌هایی می‌زند که از دهان دیگری بیرون نمی‌آید؛ زمانی که از رهی می‌گوید (که تازه از آمریکا برگشته تا شاید بتواند ارث خانوادگی‌اش را از چنگ مادربزرگ یک‌دنده‌اش بیرون بیاورد) با زمانی که از لیلی می‌گوید (که پرستار جوانی‌ست که از آشفتگی ذهن و نبوغی به هدر رفته رنج می‌کشد؛ رنجی ظاهراً لذت‌بخش) متفاوت است؛ البته خودِ راوی برای خودش هم زبانی جداگانه و مستقل دارد.
شخصیت‌های این رمان، تنهایانِ تن‌ها، جداجدا، آرام‌آرام، بنا به جبر سرنوشت به هم می‌رسند و هزارتوی روابط‌شان را می‌سازند، شخصیت‌هایی که پل ارتباطی داستان‌هایشان لیلی است، پلی معلق که دلهره فروریختنش را ورق به ورق مخاطب تجربه می‌کند؛ شبیهِ همان تجربه‌ای که لیلا جلینی در نیمه‌نامه‌ها، صفرمرزی و زنی که اتفاقاً منم… به مخاطب پیشکش می‌کند.
نشر مهراندیش اخیراً رمان «تن‌ها» را در ۳۶۶ صفحه و با قیمت ۳۳۰ هزار تومان عرضه کرده است.
نظر شما