به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، «با برف آمده بودی» شامل ۹۱ قطعه شعر سپید با مضامین عشق، عاطفه، زنانگی و سادگی است.
اغلب این اشعار به طراوت و نرمی گفت‌وگوی پنهان با یاری دور از دسترس را شامل می‌شود «دود هزاران درد / در آبی آسمان تنیده می‌شود / اما من، / یک زن، / هنوز هم / پای تنور زندگی / نانِ عشق می‌پزم / به من بگو! / چه‌کسی شبیه من / ایستاده است؟ / شبیه من از دلِ آتش / زندگی آفریده است؟»
شاعر این اشعار با وجود هجران یار، هنوز اهل زندگی و درعین‌حال مجبور به عبور و سکوت است:
«تصمیم من / زندگی‌کردن / بود…، / و حالا / که ساکت / گوشه‌ای ایستاده‌ام / و دویدن زمان را / نظاره می‌کنم / حرفی روی زبانم سوزنک می‌زند که: / زندگی و دیدار / چه دیرتصمیمی / و چه دور رؤیایی / بوده‌اند در سال‌های انتظار.» یا «اما / به من بگو! / برای این سکوت / برای این سکوت / کدام حنجره را / به عاریت گیرم؟»
عشق شاعر در این اشعار، گاهی جنبه‌های اساطیری و روحانی به خود می‌گیرد «نجوای خاشعانۀ قرآن‌خواندنت / در عصر آن رمضان رمزآلود / از لابه‌لای نخل‌ها می‌پیچید / و دل، در جذبۀ آن شور عجیب / با نوای تو همراه و همنوا می‌شد / و سوار بر فرش دیبای باد / تا عرش فیروزه‌ای آسمان‌ها / پرواز می‌کرد. … / چقدر این صداها / این نخل‌های دل‌آشنا / اشک‌های سوزناک دم غروب / و خوشبختی سکرآور اجابت‌ها / مرا یاد بهشت می‌اندازد! / بهشتِ قرب!»
دادور در زبان شعر خود از حس‌آمیزی و تشخیص، استعاره، اضافات استعاری و تشبیهی و تمثیل و کنایه با زبانی ساده و روان بهره برده است: «تاکنون / رفته‌ای / بی‌آنکه هرگز آمده باشی؟ / تو / تمام رفتن‌های نیامده‌ای… /» یا «خنجرِ سکوت را / باید غلاف کرد....» در حوزه معنا نیز غالب این اشعار عاشقانه‌هایی برای گفت‌وگو با معشوق هستند.
نیلوفر دادور متولد سال ۱۳۷۸ و دانشجوی کارشناسی ارشد مترجمی زبان عربی است.
نشر اریش در بهار ۱۴۰۳، مجموعه‌شعر «با برف آمده بودی» را در ۱۱۷ صفحه و با بهای صدهزار تومان عرضه کرده است.
نظر شما