مهرداد نوروزی استاد و پژوهشگر موسیقی در بازدیدی از نمایشگاه کتاب ۱۴۰۲ از تم موسیقی حاکم بر نمایشگاه گفت و بهصورت فنی آن را به چالش کشید.
سفری چندساعته در کارناوال کتاب را برایتان از چشمِ گوشهای موسیقی شرح میدهم؛
پرلود سوئیت موسیقی نمایشگاه کتاب که گوش را نوازش میداد صدای سازی ملی، تار بود که تا عمق جان نفوذ میکرد و سپس با رابطی که صدای مجری بود به تصنیف مشهوری رسید و در ادامه کمکم محو در صدای ورودی رواق شرقی شد، آنجا در موومان اول سوئیت موزیک پاپ امروزی بود و لحظاتی بعد نوای خوابهای طلایی به گوش رسید، که این دو در همهمهی فورتیسیموی پسزمینه قرار داشت، کمی جلوتر ورود تم سوم، صدای ساکسیفون سولو بود و تمبر ویژهی آن و در انتها کدای این قسمت شروع شد با تداخل اصوات گوناگون.
موومان بعد در ناشران عمومی اجرا شد؛
همهمه
صدای سرود
موومان سوم، نشر دانشگاهی نام دارد،
با عدم صدای موسیقی که باید یادی از جان کیج نمود با اثر معروف ۴ دقیقه و ۳۳ ثانیه سکوت، که البته سکوت ارزش موسیقایی دارد.
تم آخر کار نشریه رضوی بود و نوای روح و ریحان حضرت رضا...
چه خوش است پایان کار با شما آقا...
۲_ نقد
وقتی صحبت از کاری بینالمللی است، باید مقدمات و ابزاری متناسب را لحاظ کرد.
ما نباید بينالمللی حرف بزنیم و تهرانی فکر کنیم.
اگر موضوع نمایشگاه مهم است که حتماً هم باید مهم باشد پس باید حواشی کار هم که مستقیماً روی موضوع مؤثر است مهم تلقی شود. نه اینکه فرمی بیسامان عرضه کنیم که هر چه آمد خوش آمد؛ بلکه با مشورتگرفتن از اهل فن کاری درخور عرضه کنیم.
۳_ پیشنهاد
نوای موسیقی پسزمینه میتواند حال و هوای فضای نمایشگاه را تا حدود زیادی در دست بگیرد؛
در ورود افراد به شکلی
در سالنهای مختلف به نحوی
جوهر موسیقی غرفههای کودک باید با نشر دانشگاهی متفاوت باشد و همچنین قسمت بينالملل با نشر عمومی و...
همان طور که در جامهای جهانی فوتبال معمولاً یک سری آثار ویژهی موسیقایی تولید میشود ما نیز باید در این مورد ورود کنیم و قطعهای منحصربهفرد تولید کنیم و چون فرمهای کوپلتی در ترجیعبند شنیده شود در کنار سایر آثار متناسب (بدیهی است که این آثار متناسب را شخص یا اشخاصی ذیصلاح باید گزینش کنند).
نظر شما