به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از روابط عمومی مراکز فرهنگی هنری منطقه 8، ناهید کهنه‌چیان نویسنده کتاب «قدری آسیب دیده‌تر» در ابتدای این مراسم گفت: من سال‌ها به عنوان معلم مشغول خدمت بودم و به معلم بودنم افتخار می‌کنم چون از کودکی در ذات من بوده و از آنجا که به ادبیات علاقه داشتم دوست داشتم که بنویسم. در اول کار نویسندگی، شهامت این را که نوشته‌ام را در اختیار عموم بگذارم نداشتم تا اینکه توسط یکی از دوستانم قباد آذرآیین راهنمایی شدم و کارهای من را خواند و گفت که می‌توانم کارها را به چاپ برسانم و در اختیار عموم قرار بدم. 

وی افزود: در ابتدا کارهایم را در ماه‌نامه‌های مختلف به چاپ رساندم تا اینکه اولین کتابم یعنی مجموعه داستان «تهمینه در راه» را نوشتم. آن کتاب بازخورد خوبی داشت و خوشبختانه همین‌طور تشویق شدم و تا امروز کارم را ادامه دادم.

این نویسنده در خصوص نگارش آخرین اثر خودش «قدری آسیب دیده‌تر» بیان کرد: این کتاب برآمده از مجموعه‌ای از تجربه‌های زیستی است که خودم کسب کردم یا از دیگران شنیدم. تلاش کردم موضوعاتی را که مدام در فکرم هست و بهشان فکر می‌کنم را بنویسم؛ چراکه معتقدم باید چنین موضوعاتی را نوشت. کتاب «قدری آسیب دیده‌تر» در اصل دو داستان در یک اثر واحد است که توسط راوی به هم مرتبط می‌شود.

سپس ناهید کهنه‌چیان بخش‌هایی از کتاب «قدری آسیب دیده‌تر» را برای مخاطبان خواند.

سخنران دوم نشست قباد آذرآیین درباره اهمیت این کتاب عنوان کرد: ابتدا باید بگویم من ویراستار کتاب «قدری آسیب دیده‌تر» بودم و طبیعتا طرفدار کتاب هستم. عنوان کتاب «قدری آسیب دیده‌تر» برگرفته از بخشی از کتاب «نامه‌های کافکا به فلیسه» است.

وی در پاسخ به این سوال که چه چیزی در این کتاب او را تحت‌تاثیر قرارداده عنوان کرد: مهم‌ترین عامل برای یک نویسنده تجربه زیستی اوست، به همین دلیل است که بسیاری از نویسندگان آثار خود را در سنین بالا به انتشار می‌رسانند. «سفرنامه» ناصر خسرو در سنین پختگی نوشته شده یا کتاب «کوری» توسط ژوزه ساراماگو در پنجاه سالگی نوشته شده است. این است که جوانان عزیز برای چاپ و انتشار آثار خود نباید عجله‌ای داشته باشند و مدام در حال نوشتن باشند. در مورد این کتاب هم همین‌طور تجربه زیستی نویسنده برای ویراستاری این کتاب من را تحت‌تاثیر قرار داد.

رمان همان زندگی است
در ادامه این مراسم شهلا آبنوس ضمن خوانش بخش کوتاهی از داستان بیان کرد: کافی است ما با خواندن چند جمله اول داستان با یک پارادوکس مواجه شویم. در این قسمت آمده است که من از بچگی یاد گرفتم همیشه باید دست رو روی زانوهای خودم بگذارم و بلند شوم ولی الان می‌بینم بی‌مایه فطیر است و باید به دنبال وکیل بروم.

وی همچنین ادامه داد: رمان به نسبت داستان گستردگی بیشتری دارد. با خودم فکر کردم که اگر این کتاب لایه‌های ادبی مختلفی نداشت من اسم این کتاب را رمان نمی‌گذاشتم و می‌گفتم داستان بلند. سوال اصلی این است که چرا باید بگوییم رمان یا داستان بلند فرق دارد؟

وی اضافه کرد: رمان و داستان بلند متفاوت هستند و هر کدام جایگاه خود را دارد. اما دلیل برتری رمان احتمالا این است که رمان همان زندگی است و چیزی به‌جز زندگی نیست. ما در داستان امکان ندارد خط و ربط فکری کسی را متوجه شویم یا راه حل‌هایی به ما بدهد ولی رمان ظرافت و گستردگی زیادی دارد و به تمام این مطالب می‌پردازد. رمان «قدری آسیب دیده‌تر» یک رمان اجتماعی و سیاسی است و داستانی است که هم سرگرم‌کننده است و هم مسائل اجتماعی را با ظرافت بیان می‌کند.