مجتبی تجلی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره اثر جدیدش اظهار کرد: «‌دنیای قُزقُزایی‌» از شب‌های تابستانی کویر و روی تخت گوشه حیاط شروع شد. پناه بردن از کلافه‌گی گرما به خنکای آرام‌بخش و قصد سرگرم کردن دختری خردسال با سر هم کردن قصه‌هایی بی‌هدف از انسان‌هایی غیر متعارف سنگ‌بنایی شد که بعدها داستان دنیای قزقزاها از آن سر بر‌آورد. نام گروه یا خانواده‌ای که این دنیا را می‌سازند اگر‌چه کاملا تصادفی و کور انتخاب شد ولی معتقدم در پس ناخود‌آگاه ریشه‌ای در افسانه‌های گویش محلی یا بینش اسطوره‌ای دارد.

وی ادامه داد: هر چند تا‌کنون نه در پی کشف چرایی انتخاب نام بر‌آمده‌ام و نه لزومی می‌بینم. همانطور که کنش‌ها و اتفاقات و نحوه زندگی و بینش شخصیت‌های این دنیا حتی برای خودم هم مورد سوال است. اما از همان شروع که گفتن قصه به قصد خنداندن و در عین حال و همزمان به فکر انداختن و به مشارکت کشیدن کودکی بود به تخیل و ناخودآگاه خودم مجال برون ریختن خواسته‌هایی شدم که تمایل به بروز دارند.

این نویسنده درباره زمان نگارش این اثر گفت: دنیای قزقزایی ظرف یکی دو سال و پراکنده نیمه شکلی گرفت و بعد چند سالی خاموش ماند. حدود ۴ سال قبل و ۵ یا ۶ سال از شروع ماجرای آنها تصمیم به نوشتن و بازنگری در داستان‌ها کردم. شخصیت‌ها و موقعیت باید دست‌کم برای خودم شکل‌گرفته می‌شدند. ضمن آنکه حالا هدفم مشخص‌تر و البته مهم‌تر از بافتن بود. هدف بیان دنیای خانواده‌ای که دنیای قزقزایی را شکل می‌دادند و البته ساختن دنیایی بر‌آمده از کلمات و زبان مکتوب بود که چند ویژگی را داشته باشد.  

وی ادامه داد: حفظ شخصیت‌های غیر‌معمولی که در جهانی غیر متعارف شکل گرفته بودند در جهانی کنار یک شهر شدنی می‌شد. موضوع دوم این بود که قزقزاها اگر چه شکل و شمایلی غیر معمول دارند تا از انسان امروزی وازده از خود متفاوت باشند؛ اما در هر صورت نباید تصویری کاملا غیر انسانی داشته باشند. آنها باید انسان‌هایی معترض به وضعیت انسان باشند. فقط تفاوت کافی نبود و آنها باید علیرغم رفتار و شکل غیر معمولی خود در دامنه و ساحت اعتراض، چیزی برای آموختن به انسان‌های دیگر داشته باشند.
 
تجلی با اشاره به دغدغه‌های نگارش این اثر گفت: به تفکر واداشتن مخاطب، حتی اگر نوجوان باشد، دغدغه‌ی نادانسته‌ی قزقزاها شد. رفتار غیر معمول و نظرات و دیدگاه‌های عجیب آنها برای انسان دنیای موازی‌شان نه فقط جذاب که باید به سوال‌انگیزی ختم می‌شد. با چنین احوالی اگر‌چه رفتار آنها جدی نیست اما اشارات جدی بعضا فلسفی و چالش‌زا می‌شود و بیان کنش‌هایشان ارجاعی به مفاهیم روانشناسی و گاها فلسفی دارد.

وی افزود: اینطور شد که دوگانگی و تفاوت آن خنکای شب‌های آغاز در مقابل گرمای طاقت‌بر روز و آن سن دختری که شنونده بود و حالا بزرگ شده بود، زمینه‌ساز تعامل دو گونه انسان شد و بدیهی است که این تقابل می‌تواند در ذات خود طعنه‌آمیز، آیرونیک و گاهی خنده‌دار هم بشود. 

این نویسنده در توضیح ارتباط این اثر با دیگر آثارش گفت: قسمت‌های اول داستان «آنان» در اپیزودهای مجزا چند سال قبل در نوبت‌های مختلف نوشته و در معرض مخاطب قرار گرفت. استقبال خوانندگان از کلیت ماجرا و اشتیاق برخی از آنان برای دنبال کردن آنها من را به این نتیجه رساند که باید یک کلیت داستانی پیوسته از این دنیا به دست داده شود. تلاش کردم که در دنیای آفریده شده برابری جنسیتی و سنی رعایت شود و آنچه داستان را پیش می‌برد مجموعه‌ای تحت عنوان خانواده و همراه و تکمیل‌کننده باشد.

وی ادامه داد: این شد که همزمان با باز‌نویسی و باز‌نگری قسمت‌ها باید چفت و بست و اتصال آنها هم صورت می‌گرفت. خوشبختانه بعد از آنکه مساله را با دوست هنرمند، کریم بارزی، مطرح کردم و از او خواستم که در تصویر‌سازی داستان کمک کند با کمال شوق و همراهی نه تنها مشغول به تصویر‌گری کرد که در بازنویسی مطلب کمک شایانی انجام داد. این تصویر‌سازی موجب شد که بخشی از گروه هدف داستان که نوجوانان هستند بتوانند ارتباط موثرتری با مجموعه برقرار نمایند. در نهایت با همراهی نشر سیب سرخ مجموعه داستانی در قالب رمان و داستان بلند تصویری حالا در معرض نگاه مخاطب است.

کتاب «‌دنیای قُزقُزایی‌»، اثر مجتبی تجلی در 92 صفحه و به‌بهای 40 هزار تومان از سوی نشر سیب سرخ راهی بازار نشر شده است.