سرویس فرهنگ و نشر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) «روکش براق جلد» در ۱۸۳۰ م به بازار آمد. با فناوری تولید آن جلدهای جذابی برای جذب کردن خریداران کتاب به ویژه کتابهای مصوّر و قطع بزرگ طراحی شد.
در ۱۸۳۲ م استفاده از روکش جلد رواج یافت. روکش، امکان داد که از طراحی، نقاشی، خطاطی و نیز هنرهای دیگری برای کتاب استفاده شود. اینها بر خریداران و خوانندگان کتاب تأثیر میگذاشت و در ترویج کتابخوانی مؤثر بود. تا سالهای اخیر که برای جلد و روکش از گالینگور و مواد دیگر استفاده شد و تحول تازهای در جلدسازی و صحافی به بار آورد روکش نازک جلد، کاربرد داشت.
صحافی کتاب
«صحافی کتاب» تا ۱۸۳۰ م صحافی کتاب دستی بود. نخستین ماشین تاکن در دهه ۱۸۵۰ م برای تا کردن ورقهای روزنامه ساخته و به کار گرفته شد و تا پایان همان سده امکان صحافی ماشینی فراهم آمد، از برش کاغذ، تاکردن، مرتب کردن و دوختن گرفته، تا تجلید و مراحل پایانی صحافی و چاپ کردن عنوان روی جلد، ضرورت سرعت در انتشار کتاب با شمارگان بسیار به سهم خود ایجاب کرد که ابعاد ورقهای کاغذ استاندارد شود تا با ابعاد دستگاههای چاپ تناسب داشته باشد.
برقراری تناسب میان آنها که به توافق در باب استاندارد، انجامید، از عاملهای مؤثر بر استاندارد شدن سایر جنبههای کتاب بود.
منبع: نشر، کتاب و تمدن
نوشته عبدالحسین آذرنگ
نظر شما