به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، به‌نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، فریبرز خسروی، معاون کتابخانه ملی ایران به‌مناسبت هفته پژوهش و در راستای برگزاری یازدهمین جشنواره ملی پژوهش و فناوری سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران گفت: متاسفانه در محیطی زندگی می‌کنیم که در سطح خرد و کلان جامعه نیاز به ‍پژوهش احساس نمی‌شود و کاربرد آن خیلی جدی نیست.
 
وی افزود: از یک سو در حوزه‌های عمومی و خصوصی مشکلات و کاستی‌های بسیاری وجود دارد که برای بهبود زندگی نیازمند نوآوری و ابداع است و از سوی دیگر جامعه دانشگاهی و پژوهشی برای حل معضلات و مشکلات باید راه حل ارائه دهند و دست به نوآوری بزنند؛ اما این سئوال پیش می‌آید تا چه اندازه پژوهش‌های ما راهگشا و برطرف کننده کاستی‌ها است و به چه میزان نوآوری و ابداعات در آن‌ها وجود دارد؟ تا بتواند مسائل و مشکلات جامعه را برطرف کند.
 
معاون کتابخانه ملی ایران عنوان کرد: متاسفانه در جامعه ما این مسئله بسیار کم رونق و کم سو است، در برخی از حوزه‌ها که پژوهش‌های انجام شده به عمل به‌کار گرفته شده، پیشرفت‌ در کار وجود داشته‌است. به عنوان مثال به‌واسطه تحقیق و پژوهش موثر در حوزه پزشکی، نتایج بهتری به دست آمده‌است و یا در پژوهش‌های مربوط به حوزه نانو و یا نظامی موفقیت بیشتری وجود دارد.
 
خسروی بیان کرد: جامعه کتابداری و اطلاع‌رسانی نیز از این کاستی دور نیست و معمولا گزارش‌های پژوهشی مانند بسیاری از رشته‌های علوم انسانی در قفسه‌ها خاک می‌خورد و کمتر پژوهشی اجرایی می‌شود یا در اجرا تاثیر می‌گذارد.
 
وی با اشاره به برگزاری یازدهمین جشنواره ملی پژوهش و فناوری سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران گفت: هدف از برگزاری جشنواره ملی پژوهش و فناوری در یک دهه گذشته، برجسته کردن و تشویق به پژوهش‌های کاربردی بوده‌است.
 
معاون کتابخانه ملی ایران خاطرنشان کرد: همانند هدفی که انجمن کتابداری نیز در برگزاری کنگره سالانه خود دنبال می‌کند. در این جشنواره پژوهش‌هایی مورد توجه‌است که کاربرد داشته و راهگشا باشند. به نظرمن به رویدادهای پژوهشی و فرهنگی مانند هفته پژوهش و یا هفته کتاب باید نگاه ترویجی داشت.
 
وی افزود: میزان اهمیت جوامع به مقوله کتابخوانی و یا پژوهش متفاوت است. نگاه و عملکرد کشورهای توسعه یافته به این مقوله به شکل دیگری است و معتقدم در جوامعی که مطالعه کردن کار روزانه است نیازی به برگزاری مناسبت‌های فرهنگی مانند هفته کتاب و یا پژوهش ندارند؛ چراکه این مهم از کودکی به شکل بنیادی انجام شده‌است.
 
خسروی ادامه داد: در جامعه ما اقبال به تحقیق هنوز جدی نیست. به قول مولوی «آب کم جو تشنگی آور بدست - تا بجوشد آب از بالا و پست» باید بپذیریم که برای جلوگیری از خطا و رفتن راه درست، نیاز به پژوهش داریم. اگر چنین اعتقادی شکل بگیرد حاصل پژوهش هم پربار و هم متقاضی خواهد داشت.
 
به‌گفته معاون کتابخانه ملی ایران، برنامه‌ریزان و تصمیم‌گیران در جامعه و نهادهای مختلف باید تحقیق و پژوهش را در انجام امور مختلف، به‌منظور عملیاتی کردن برنامه‌های راهبردی در دستور کار خود قرار دهند. در این زمینه پایان‌نامه و رساله‌های دکتری بسیاری وجود دارد که به ندرت به عمل نزدیک شده‌اند.
 
خسروی تاکید کرد: همچنین گروه‌های پژوهشگر باید بدانند پژوهش کاری روش‌مند، جدی و متعهدانه است، اگر چنین نباشد کالایی تقلبی خواهد بود که سرقت علمی، سهل‌اندیشی و عددسازی ایجاد می‌شود و مسلما چنین دستاوردی نه تنها راهگشا نخواهد بود و از خطایی هم جلوگیری نخواهد کرد، بلکه خود به معضل جدیدی مبدل خواهد شد و باعث خطاها و لغزش‌های جدید خواهد شد.