کالیر که اغلب آثارش را به همراه دیوید هوروویتز نوشته، به عنوان یک بیوگرافی‌نویس خانواده‌های سلطنتی به خوبی شناخته شده است. کتاب راکفلرها در سال ۱۹۷۶، کندی‌ها در سال ۱۹۸۴، فوردها در سال ۱۹۸۷ و روزولت‌ها در سال ۱۹۹۴ ازجمله همکاری‌های کالیر با هوروویتز است.
جَنت مسلین در نقد «روزولت‌ها: یک حماسه امریکایی» در نیویورک‌تایمز نوشت: «آقای کالیر یک بار دیگر نشان داد که برای ساده‌سازی تصویر زندگی چنین خانواده‌هایی و تبدیل آنها به خطوط قابل خواندن برای نسل‌های مختلف، بازی‌سازی‌هایی نیاز است.»
اما این بیوگرافی‌ها تنها بخشی از آثار او هستند. او همچنین رمان «رودخانه پایین» را در سال ۱۹۷۹، کتاب کودک «زرافه پادشاه» را در سال ۱۹۹۶ به همراه همسرش و کتاب‌هایی در گرامیداشت چهره‌های ارتش نظیر «مدال افتخار: پرتره‌هایی از شجاعت ورای وظیفه» را در سال ۲۰۰۳ منتشر کرد. کالیر و هوروویتز بعد از کار کردن در مجله «بارو» متعلق به حزب چپ نو در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی، چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای داشتند و شروع به نوشتن کتاب‌ها و مقالات از جنبه محافظه‌کار کردند.
تغییر ایدئولوژیک آنها به اندازه بیوگرافی‌هایی که نوشته بودند توجهات را به خود جلب کرد. چنان که لس‌انجلس تایمز یک بار نوشت: «آنها مثل چوب‌بُرهایی با اره‌ی دو نفره، با شور و شوق دست به بریدن درخت‌های جنگل باورهای پیشین خود زده‌اند.»
آنها در کتاب «نسل مخرب: افکار ثانویه درباره دهه شصت» که سال ۱۹۸۹ منتشر شد به حسرتی که پیرامون آن دهه شکل گرفته بود حمله کردند: «تصویری که با نگاه کردن به شیشه خودشیفتگی دهه شصت می‌بینیم تحریف شده است. شاید بهترین دوران باشد، اما بدترین دوران هم بود. و این تنها به معنی افزودن تصاویری از شورش‌ها در کشور و جنگ در ویتنام به تصاویر پراحساس آزادی مردم نیست. دهه شصت زمانی بود که معصومیت به سرعت طعنه‌آمیز شد، وقتی که شیطنت‌های امریکایی، جنجال‌های امریکایی را به راه انداخت.»
کالیر و هوروویتز مجله «هترودوکس» را تاسیس کردند که آن‌طور که کالیر توصیف کرد «سعی در شبیه بودن به روزنامه‌های زیرزمینی ضدفرهنگی دوران جوانی‌مان دارد –جسورانه و تحریک‌آمیز و مشتاق به ورود به خانه قدرت و چیدن دوباره‌ی اثاثیه آن».
کالیر و هوروویتز همچنین مرکز مطالعات فرهنگ عامه را تاسیس کردند، یک گروه تحقیقاتی محافظه‌کار مستقر در لس‌انجلس که قصد داشت وزنه تعادلی بر خلاف تاثیرات لیبرال در صنعت سرگرمی باشد.
در سال ۱۹۹۸ کالیر انتشارات اینکانتر بوکز را راه‌اندازی و طیف وسیعی از آثار نویسندگان حزب محافظه‌کار را منتشر کرد.
در میان کتاب‌های خود کالیر، «مدال افتخار» که چاپ سومش در سال ۲۰۱۶ منتشر شد، شاید معروف‌ترین اثر او بوده باشد که صدها هزار نسخه به فروش رفته است. این کتاب شامل طرح‌های زندگی‌نامه‌ایِ دریافت‌کنندگان مدال افتخار همراه با عکس‌های نیک دل کالزو است.
خانم کالیر گفت شوهرش تمام حق تالیف حاصل از فروش این کتاب را به بنیاد مدال افتخار کنگره اهدا کرده است. هوروویتز گفت این بنیاد از کالیر خواست که یک نویسنده جوان را برای نوشتن این کتاب پیشنهاد کند که در عوض او خودش مجانی داوطلب انجام این کار شد، زیرا احساس می‌کرد نیاز دارد اصلاحاتی در متون ضدجنگی که در دوران جنگ ویتنام منتشر شد به وجود آورد. هوروویتز گفت: «این راهی بود که او برای ادای دین خود انتخاب کرد.»
پیتر آنتونی کالیر در دوم ژوئن ۱۹۳۹ در لس‌انجلس متولد شد. او در سال ۱۹۶۱ لیسانس خود را از دانشگاه برکلی کالیفرنیا گرفت و در سال ۱۹۶۳ فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد ادبیات انگلیسی از همان دانشگاه شد. کالیر همان‌جا با هوروویتز آشنا شد. او مدتی در برکلی به تدریس پرداخت و با همسر آینده خود، مری جوزفین جیاچینو که شاگردش بود آشنا شد. این دو در سال ۱۹۶۷ ازدواج کردند.
در سال ۱۹۶۶ به عنوان نویسنده و ویراستار در مجله «بارو» مشغول به کار شد. که هوروویتز نیز آنجا حضور داشت.
کتاب آنها در سال ۱۹۸۴ «کندی‌ها: یک درام امریکایی» نقد مثبتی از سوی باب وودوارد در واشینگتن‌پست دریافت کرد. او نوشت: «این تاریخچه قابل توجه از چهار نسل از خانواده کندی به‌طور جسورانه‌ای با ارواح اصلی زندگی امریکایی روبه‌رو می‌شود که فقط با کندی‌ها سر و کار ندارد، بلکه به قدرت، جاه‌طلبی، ریاست‌جمهوری، خانواده، تغییرات نسل‌ها، پول، مذهب، مواد مخدر، خوش‌شانسی و بدشانسی می‌پردازد.»
مقاله «چپی‌ها برای ریگان» کمی بعد منتشر شد. هوروویتز می‌گوید: «وقتی این مقاله بیرون آمد، پیتر که بین ما واقع‌بین بود گفت فعالیت ادبی ما به پایان رسیده». اما این‌طور نبود.
کریستوفر لمن هاوت از نیویورک‌تایمز «فوردها: یک حماسه امریکایی» را بهترین کتاب آنها تا به آن روز خواند.
نظر شما