امید مهدینژاد در نشست تخصصی شیرازه شعر گفت: برخلاف دیگر همدورهایهایم، شعر گفتن را خیلی دیر شروع کردم و اولین نوشتهای را که میشد نام شعر بر آن گذاشت در 21 سالگی سرودم.
نهمین جلسه به بررسی کارنامه شعری امید مهدینژاد اختصاص داشت. این شاعر و روزنامهنگار در بخشهای مخلتف برنامه، تجربههای شعری خود و چگونگی ورود به این عرصه را بازگو کرد و به شعرخوانی از مجموعههای مختلف خود پرداخت.
امید مهدینژاد با اشاره به شروع دوره شاعری خود گفت: برخلاف دیگر همدورهایهایم، شعر گفتن را خیلی دیر شروع کردم و اولین نوشتهای را که میشد نام شعر بر آن گذاشت در 21 سالگی سرودم. البته پیش از آن، شعر برایم مسئله بود و قصیدههای خاقانی را بارها خوانده بودم و به اشعار بیدل دهلوی، علی معلم و مهدی اخوان ثالث هم بسیار علاقه داشتم و آنها را نیز مطالعه میکردم.
وی ادامه داد: پس از آنکه شروع به سرودن شعر کردم، لحن قدمایی آنها کاملا متاثر از شعر خراسانی و قصیدههای خاقانی بود. آنچه که بسیار در تجربههای شعری من اثر گذاشت، جلسه «معماری شعر و هندسه کلام» بود که توسط یوسفعلی میرشکاک در دفتر مجله صبح برگزار میشد. در این جلسات که گاهی تا پنج ساعت هم طول میکشیدند، تشویقهای میرشکاک بسیار در شاعری من تاثیرگذار بود و هنوز هم فکر میکنم که تاثیر آموزههای او بر شعر من و فرم آن ادامه دارد.
این طنزپرداز در توضیح فعالیتهایش در حوزه طنزنویسی اظهار کرد: طنز را من همزمان با شعر جدی شروع نکردم در واقع هنگامی که برای مجله سوره که سردبیر آن وحید جلیلی بود، شعر میفرستادم، با پیشنهاد او به نوشتن طنز روی آوردم و حدود یک سال، طنز آگهی مینوشتم که خوشبختانه با اقبال روبهرو شد.
وی افزود: تا آن موقع، شعرهایم یا جدی بودند یا طنز تا اینکه محمدکاظم کاظمی در کتاب «رصد صبح» یادداشتی هم درباره اشعار کتاب اول من نوشته و گفته بود جای تعجب است که مهدینژاد با اینکه قوه طنزپردازی دارد، چرا در شعرهای جدی، تا این حد جدی است؟ این نگاه باعث شد که تصمیم بگیرم در شعرهای طنز رگههایی از شعر جدی و در اشعار جدی، رگههایی از شعر طنز هم بیاورم.
در ادامه برنامه، امید مهدینژاد به شعرخوانی پرداخت.
از جمله سوابق و فعالیتهای مطبوعاتی و ادبی این شاعر میتوان به عضویت در هیئت تحریریه ماهنامه سوره (۱۳۸۳ تا ۱۳۸۵)، دبیر تحریریه ماهنامه تخصصی شعر (۱۳۸۶)، عضویت در هيئت تحريريه روزنامه همشهری، چاپ عصر (۱۳۸۷)، سردبیر همشهری محله منطقه هفت (۱۳۹۲)، تأسيس و سرپرستي وبگاه شعر مقاومت سجیل (۱۳۸۵ تا ۱۳۸۷)، عضویت در کمیته داوران نخستین جشنواره وبلاگهای طنز (۱۳۸۹)، دبیری نخستین محفل طنزپردازان کشور در حوزه هنری (۱۳۹۱ و ۱۳۹۲)، عضویت در هیئت داوران اولین و دومین جشنواره طنز سوره (۱۳۹۳ و ۱۳۹۵) اشاره کرد.
مهدینژاد همچنین برگزیده برخی رویدادهای ادبی و هنری کشور است از جمله برگزیده کنگره شعر و قصه طلاب (۱۳۸۳)، برگزیده پنجمين و ششمین کنگره سراسری شعر جوان «شبهای شهریور» (۱۳۸۴ و 1385)، برگزیده چهاردهمین کنگره شعر دفاع مقدس (۱۳۸۴)، برگزیده دومین جشنواره شعر فاطمی انجمن شاعران ایران (۱۳۹۲)، برگزیده و برنده ديپلم افتخار چهاردهمین جشنواره مطبوعات در رشته طنز مکتوب (۱۳۸۶) و برگزیده مقام اول و برنده تندیس و لوح افتخار هفتمین جشنواره سراسری طنز مکتوب (۱۳۹۱).
«کتاب سوم» (مجموعه آگهی طنز/ فراندیش/ 1385)، «رجزمویه» (چاپ اول سپیدهباوران/ چاپ سوم شهرستان ادب)، «پیادهها» (چاپ اول سوره مهر/ 1387/ چاپ دوم شهرستان ادب ۱۳۹۷)، «پیش از اقیانوس» (صریر/ 1388)، «سینجیم» (فراندیش/ 1388)، «از قبیل زندگان» (تکا/ 1388)، «دادخواست» (گزیده صد شعر اعتراض، با همکاری محمدمهدی سیار/ سپیدهباوران/ 1388)، «یک بغل کاکتوس» (سپیدهباوران/ 1388)، «قهوه قندپهلو» (گزيده شعر طنز امروز/ سوره مهر/ )، «با کاروان حوله» (طنزی به شعر و ادب/ سوره مهر/ 1391)، «حالیوود» (طنز سینمایی/ مروارید/ 1391)، «ملاحظات» (شهرستان ادب/ ۱۳۹۷) و «ابوالچپ» (کتاب قاف/ ۱۳۹۷) عنوان برخی از آثار او هستند.
نظر شما