به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در سمنان، یکی از ترجیحات و نه البته الزامات پژوهش‌های گویش‌شناسی، آن است که مؤلفان این کتاب‌ها خود گویشور منطقه‌ای که درباره گویش آن تحقیق می‌شود، باشند. در کنار آن، لازم است که این پژوهشگران از آگاهی‌های تخصصی و آکادمیک ثبت و ضبط گویش‌ها نیز برخوردار باشند.

مؤلفان کتاب پیش رو، دو تن از گویشوران منطقه سرکویر هستند و حتی‌الامکان سعی کرده‌اند در گردآوری لغات و اصطلاحات منطقه مذکور ملاک‌ها و ضوابط علمی را نیز رعایت کنند. البته بخش اعظم کار حاصل زحمات سیدحسین طباطبایی است که صرفاً برای رعایت مقررات چاپ و نشر دانشگاه، نام او به عنوان نفر دوم درج شده و نفر اول بیشتر نقش راهنمایی و نظارت بر این پژوهش را که چند سال به طول انجامیده بر عهده داشته است.

در کتاب مذکور لغات، اصطلاحات، مثل‌ها و تعابیر گویش مردم سَطوه (سرکویر) گردآوری و در موارد قابل توجهی (حدود پانصد یادداشت پژوهشی) تحلیل زبانی و ادبی شده است.

سطوه یکی از روستاهای منطقه سرکویر استان سمنان است که معرفی تفصیلی آن در آغاز کتاب آمده است. این روستای کویری به دلیل دوری از شهرهای دامغان، شاهرود، سمنان و اصفهان و از طرف دیگر پیوند و ارتباط ناگسستنی با همه این شهرها از لحاظ فرهنگی و گونه زبانی وضعیت خاصی پیدا کرده است. از یک سو دوری از محیط شهر باعث شده گونه زبانی و فرهنگ آن تا حد زیادی از تاثیرات مفید و نامفید شهر دور نگه داشته شود.