خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)_اسماعیل علوی:به نقلی بیستم ذی الحجه- امروز- مصادف با ولادت هفتمین خورشید فروزان هدایت، امام موسی کاظم(ع) است. امام همامی که بهدلیل شخصیت معنوی وعبادات و فضایل بیشمار به «عبد صالح» خداوند و«کاظم» به معنای فروبرنده خشم ملقب شد و به جهت برآوردن نیاز و حاجات مستمندان بسیاری «باب الحوائج الیالله» نام گرفت. آن حضرت در راه بازگشت حاجیان از سفر حج در روستایی بهنام «ابوا» از مادری پرهیزگار بهنام حمیده متولد شد وهمراه خود شور و شعف به ارمغان آورد.هنگامی که خبر ولادت نوزاد را به امام صادق(ع) دادند لبخندی به لب آورد و فرمود:«خداوند فرزندی به من عطا کرد که بهترین خلق است» سپس نام موسی را برای او برگزید، کنایه از آنکه؛ این نوزاد همچون همنام خود موسای نبی(س) مأموریت دارد تا با تفرعن و ظلم طاغوت زمان خویش درافتاده و نقاب ازچهره بتهای دروغین زمان برگیرد.امام صادق(ع) در چندین مرتبه برعلم سرشار فرزندش گواهی داده و فرموده است:«اگر از پسرم درباره آنچه دراین مصحف (قرآن کریم) وجود دارد بپرسید به یقین عالمانه و آگاهانه پاسخ میدهد.» همچنین نقل است که فرمود:«حکمت، فهم، سخاوت و دانش امور دینی مردم که در آن گرفتار اختلاف و سردرگمی شدهاند نزد او(فرزندم)است.»
امام موسی کاظم(ع) در کانون علم و تقوی پرورش یافت و از میراث نبوی(ص) بهره کامل برد تا آنجا که از ارائههای دنیوی سر برتافته و پربهاترین لحظاتش را به خلوت با خدای خویش اختصاص داد و محل رجوع مردم برای پاسخ به سؤالاتشان در زمینههای مختلف گردید.
امام موسی کاظم(ع) بسیاربخشنده، بلندمرتبه، بافضل، پارسا، شجاع و خوش معاشر بود و بیش از دیگر مردمان به صله رحم اهتمام نشان میداد، آن حضرت(ع) شبانه و ناشناس به تفقد از فقرا و تهیدستان مدینه میرفت و درمیان آنان به فراخور نیازشان، پول و آذوقه توزیع میکرد. امام کاظم(ع) به اصلاح جامعه از نابسامانیها نیزعنایت فراوانی داشت و روشی که برای ارشاد به کار میبست چنان با نرمی و ملاطفت همراه بود که افراد را برآن میداشت تا با میل و رغبت از وادی گمراهی کناره گرفته و با انتخاب مسیر مستقیم به دم مسیحایی آن حضرت(ع) در شمار مؤمنان پاک سیرت درآیند.
منبع: روزنامه ایران
نظر شما